ما ملت رئوفي هستيم

ملت رئوف و بخشاينده ايران؟!
ما ملت رئوفي هستيم؛ براي همين در كيفر‌خواست صدام چيزي از جنايت‌هاي جنگي او عليه ملت ما نمي‌آيد! اگر هم مي‌آيد، به نسبت جنايات بي‌شمار او هيچ است.
ما ملت رئوفي هستيم؛ حتي وقتي خود جانيان ارتش عراق لب به اعتراف مي‌گشايند، فقط خاطرات‌شان را ترجمه مي‌كنيم و با تيراژي افسانه‌اي- با توجه به بازار نشر در اين روزها- در اختيار ملت مظلوم‌مان قرار مي‌دهيم. وقتي افسران عراقي از زنده به گور كردن و بمباران شيميايي سخن مي‌گويند، گمان مي‌كنيم، داستاني تخيلي مي‌خوانيم! سري به انتشارات سوره مهر بزنيد تا يادمان بيايد چه مي‌گويم!
ملت با گذشت ما وقتي با جنازه‌هاي غواصان دست بسته‌اش رو به‌رو مي‌شود، فقط دلش براي مادران اين مظلومان مي‌سوزد؛ اما به فكر هيچ‌كس خطور نمي‌كند كه اين جنايت جنگي را در دادگاهي بين‌المللي به ثبت برساند! گيرم آخر و عاقبت حق را به ارتش عراق بدهند.
ملت بخشنده ما به سادگي غرامت جنگي عراق به ايران را فراموش مي‌كند؛ غرامتي كه حتي سازمان ملل هم بر پرداخت آن به ايران صحه گذاشته است.
ملت بخشنده ما وقتي خاطرات آزادگانش را مي‌خواند كه از دخمه‌هاي مخوف صدام حكايت مي‌كند، فقط گاهي عميقا آه مي‌كشد؛ آه...
البته بخشندگي‌هاي ما فقط نسبت به جانيان عراقي نيست. خودمان فيلم سينمايي مي‌سازيم به نام «استرداد» و در آن به دروغ مدعي مي‌شويم دولت شوروي خسارات ما را پرداخت كرده است! بعد به سازندگان آن فيلم جوايز رنگارنگ هم مي‌دهيم!
مي گويم: هرچه را مي‌خواهيد ببخشيد اما از مادر يا پدر يكي از اين غواصان بپرسيد، آيا او هم از حق خودش مي‌گذرد؟!