آلبوم «سایه‌وار» منتشر شد
باز اجرای قطعات اساتید موسیقی ایران
گروه هنر و ادبيات| روز گذشته نشست خبری درباره انتشار آلبوم «سایه‌وار» به نوازندگی سه‌تارِ مسعود شعاری و تمبکِ پژمان حدادی با حضور برخی اصحاب رسانه برگزار شد. در این جلسه مسعود شعاری به تشریح ویژگی‌های آلبوم تازه‌اش پرداخت و دلایل خود را برای انتشار اثری بر مبنای باز اجرای آثار قدما بازگو کرد.
این موسیقیدان و نوازنده سه‌تار در پاسخ به پرسش «اعتماد» مبنی براینکه چه فقدانی را در موسیقی ایرانی احساس می‌کرده که سراغ باز اجرای آثار قدما رفته است، گفت: «موضوع فقدان نیست. اینها رشته‌هایی هستند که در تمام دوران کاری‌ام همواره به آنها متصل و علاقمند بوده‌ام. از همان سال‌های ابتدایی کارم نیز آلبوم‌هایی که منتشر کرده‌ام، در قالب موسیقی ایرانی بوده‌اند. ممکن است بعد از این تجربه‌های متفاوت دیگری نیز از من منتشر شود اما در این اثر اساسا تلاش کردم تا آثار قدما را که همواره به آنها علاقمند بودم، بازنوازی کنم. به نظر من موسیقی قدیم ایران آنقدر جای کار دارد که به سادگی می‌توانم بگویم هنوز بسیاری از راز و رمزهای آن درست درک نشده است. ضمن اینکه فکر می‌کنم در زمانه‌ای که سلیقه شنیداری مردم عوض شده است با کار کردن در این مسیر می توان این سبک از موسیقی را حفظ کرد.»
شعاری در ادامه افزود: «من اعتقاد دارم بازسازی و نواختن آثار قدما و در عین حال حفظ اصالت‌ها و زیبایی‌های کاری آنها، هر چند شنونده‌های خاص خود را دارد اما بد نیست که بارها شنیده شود تا شنونده‌های موسیقی بتوانند با آنها زندگی كنند. تنها از این طریق است که می‌توان از فراموشی این موسیقی جلوگیری کرد.»
پژمان حدادی نیز در ادامه با اشاره به تجربه‌هایی که تاکنون در موسیقی داشته است، افزود: «من هم معتقدم موسیقی باید حرف زمانه خود را بزند. من در کارهایی که تا به امروز داشته‌ام – چه در قالب موسیقی تلفیقی و چه در قالب موسیقی مدرن و...- سعی کرده‌ام این موضوع را تا حد زیادی دنبال کنم اما فکر می‌کنم موسیقی کلاسیک ایرانی آنقدر غنی است که بتواند مخاطب را هنوز هم تحت تأثیر قرار دهد. چنان که در بسیاری فرهنگ‌های دیگر نیز فرم موسیقی کلاسیک ارزش خود را حفظ کرده و مخاطبانش وجود دارد. این آثار کلاسیک باید از جانب موزیسین‌های معاصر بررسی و باز اجرا شود تا با کیفیت ضبط بهتر در اختیار نسل بعد قرار گیرد.»
مسعود شعاری درباره تجربه‌هایی که امروزه در قالب موسیقي ایرانی ارائه می‌شوند، گفت: «عادت شنیداری شنونده‌های موسیقی و تجربه‌های ناپخته‌ای که ارائه می‌شوند، باعث شده موسیقی امروز ایران مخدوش شود. من معتقدم نوازنده‌های ایرانی بیش از هر چیز باید این موسیقی را گوش دهند، با آن زندگی کنند و مدام بنوازند. از پس این شیوه هنری است که نوازندگی آنها به پختگی می‌رسد.»
پژمان حدادی هم در ادامه به تجربه‌های تکنیکالی که تا امروز در زمینه سازهای کوبه‌ای انجام شده اشاره کرد و گفت:« از زمان حسین تهرانی تا به امروز، تکنیک‌های نوازندگی تمبک و اصواتی که از این ساز به دست آمده، تغییر و پیشرفت بسیاری داشته است. این در صورتی است که متاسفانه ما این پیشرفت را در هم‌نوازی سازهای ایرانی نمی‌بینیم. به نظر من لازم است که نوازنده سازهای کوبه‌ای ضمن آشنایی با ریتم به موسیقی ردیف دستگاهی نیز آشنا و محیط باشد. متاسفانه امروزه آن قدر تکنیک نوازندگی شلوغ و درهم شده که محتوایی که قرار است ملودی منتقل کند، تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. در صورتی که در هم‌نوازی‌‌های قدما معمولا با الگوهای ریتمیک ساده‌تری مواجه هستیم که صرفا در همراهی با ملودی رفتار می‌کنند و همه در خدمت سادهنوازی و اجرای شسته و رفته‌اند. ضمن اینکه در عین سادهنوازی همراهی آثار قدما با تمبک اصلا کار ساده‌ای نیست و گاهی نوازنده ساز کوبه‌ای مجبور است ضمن جمله‌بندی و حفظ ریتم، لحن موسیقی را نیز حفظ کند.»
شعاری در ادامه افزود: «من هیچ مرزی را در موسیقی قبول ندارم ولی معتقدم نباید مکاتب نوازندگی و شیوه‌های اجرا را مخدوش کرد. من هم اگر تجربه‌هایی در آثار موسیقایی‌ام داشته‌ام هیچ وقت آن طور نبوده که ادعا کنم فقط و فقط در قالب موسیقی ایرانی است. ما موظف هستیم مسیر تجربه‌های‌مان را مشخص کنیم. مضاف بر اینکه در کار هنری، جدی گرفتن کار بیش از هر چیز اهمیت دارد.
آلبوم «سایه‌وار» در دو دستگاه ماهور و سه‌گاه و صرفا به صورت فیزیکال توسط موسسه فرهنگی هنری «نقطه تعریف» منتشر شده و قرار نیست نسخه اینترنتی داشته باشد. این آلبوم علاوه بر اینکه شامل باز اجرای قطعاتی از علی‌اکبر شهنازی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن و سعید هرمزی (توسط مسعود شعاری و پژمان حدادی) است، در بخش‌هایی هم به تکنوازی و بداهه‌پردازی مسعود شعاری اختصاص دارد که در قالب گوشه‌های موسیقی ردیف دستگاهی انجام شده است.