آن صداي جادويي سرانجام سكوت كرد
عاشق كارش بود اما به همان اندازه هم سختگيرانه كار مي‌پذيرفت. ويژگي ديگري كه فتحي اين‌گونه توصيفش كرد: «مشكل‌پسند بود و به سختي پيشنهادهاي كاري را مي‌پذيرفت ولي وقتي قبول مي‌كرد، تمام هم و غم خود را به كار مي‌گرفت تا بهترين نتيجه به دست آيد. حس مسووليت‌شناسي و وجدان كاري او واقعا مثال‌زدني است و اميدوارم و تمام آرزويم اين است كساني كه در تمام اين سال‌ها زيردست او پرورش پيدا كرده‌اند و در كارهايش حضور داشتند، بتوانند شخصيت او را از نظر معنوي و اخلاقي الگوي خود قرار بدهند. به هر حال بهرام زند يك سرمايه هنري بسيار گرانقدر بود و درگذشت او عميقا همه دوستان و همكارانش را متاثر كرد. از اين بابت بسيار متاثرم كه هنر دوبلاژ در ايران يكي از چهره‌هاي بزرگ و شاخص خود را از دست داد و همكاران و دوستان و آشنايان بهرام زند نيز يكي از بهترين دوستان و رفقاي خود را از دست دادند.» در اين سال‌ها كه خزان مرگ بيش از هر زمان ديگري بر آشيان هنر ما خيمه زده است، فتحي از ضرورتي ديگر سخن گفت، انتقال تجربه از نسلي به نسلي ديگر تا زنجيره هنر ما گسسته نشود: «به هر حال مرگ در اين سرزمين اتفاق غريبي نيست و همه ما در آستانه مواجهه و رويارويي با آن هستيم، اما آنچه اهميت دارد، اين است كه اين امكان براي هنرمندان ما فراهم شود تا در طول حيات‌شان تجربه‌ها و توانايي‌هاي خود را با نسل جديد در ميان بگذارند. يكي از مشكلات بزرگ ما و يكي از موانع بزرگ توسعه در تاريخ اجتماعي ما، عدم انتقال تجربه‌هاست. در حالي كه زيرساخت هر توسعه‌اي، انتقال تمام عيار تجربه‌ها از نسلي به نسل ديگر است. تمام آرزويم اين است كه زنده‌ياد بهرام زند در طول حيات خودش علاوه بر شاهكارهايي كه در حوزه دوبلاژ داشته، چه هنگامي كه خودش صحبت كرده و چه هنگامي كه مدير دوبلاژ بوده، توانسته باشد شاگردان خوبي تربيت كند هم از نظر هنري و هم شخصيتي چون همان‌گونه كه توضيح دادم، شخصيت بسيار برازنده‌اي داشت و اوج شاهكارهاي او مديريت دوبلاژ سريال «مدار صفر درجه» است.»
اما «مدار صفر درجه»؛ تجربه‌اي كه نويسنده و كارگردانش اين‌گونه از آن ياد كرد: «در اين سريال بازيگراني از مليت‌هاي مختلف داشتيم. گاه در يك سكانس با پنج زبان صحبت مي‌شد، كسي فارسي صحبت مي‌كرد، ديگري عربي، يكي ديگر انگليسي، يكي فرانسوي و يكي هم مجاري و چنين سكانس‌هايي در دوبلاژ كار بسيار سختي دارند ولي با تلاش‌هاي بهرام زند تبديل شد به دوبله‌اي فوق‌العاده خوب كه هيچ كم و كاستي ندارد. علاوه بر اينكه بسياري از بازيگران اصلي مانند آقايان شهاب حسيني، مسعود رايگان، خانم‌ها رويا تيموريان، آتنه فقيه نصيري و بسياري ديگر به جاي خودشان صحبت كردند. توانايي ديگر او اين بود كه به‌خوبي توانست با بازيگران ارتباطي برقرار كند كه نه‌تنها نترسند و دلزده نشوند، بلكه جذب شوند و تمايل پيدا كنند كه به آن شكل بسيار خوب به جاي خودشان صحبت كنند. چنين چيزي كار هر كسي نبود و كسي مثل بهرام زند توانست اين كار را انجام بدهد آن هم به نحو احسن و بسيار خوب. او هرگز گارد نداشت برخلاف برخي مديران دوبلاژ كه همين كه مي‌گوييم بازيگر بايد به جاي خود حرف بزند، به سرعت گارد مي‌گيرند، مطلقا چنين روحيه‌اي نداشت. بسيار روحيه آزادانديش و انعطاف‌پذيري داشت و تنها اين برايش مهم بود كه كار با بهترين و بالاترين كيفيت توليد شود و اگر در آن كار آمدن بازيگران اصلي به دوبله كار كمك مي‌كرد، ايشان استقبال مي‌كرد.