داور ايراني در فينال جام باشگاه‌هاي جهان
گلاره ناظمي، افتخار فوتسال
سامان سعادت
نوزدهمين دوره جام جهاني فوتسال باشگاه‌هاي جهان از تاريخ 26 آگوست در بانكوك تايلند با حضور 9 تيم برتر از قاره‌هاي جهان آغاز به كار كرد. فوتسال ايران در اين مسابقات دو نماينده داشت. تيم مس سونگون ورزقان به عنوان نايب قهرمان قاره آسيا و گلاره ناظمي داور بين‌المللي فوتسال ايران. تيم مس در اين مسابقات خيلي زود و در مرحله گروهي حذف شد. اين تيم در مرحله گروهي با دو باخت مقابل مگنوس برزيل و ال‌پوزو مورسيا از اسپانيا از دور رقابت‌ها كنار رفت. مس در نهايت با پيروزي در ديدار رده‌بندي براي ايستادن در رتبه هشتم يا نهم موفق شد در ضربات پنالتي تيم فتح مراكش را با نتيجه 4 بر 2 شكست دهد و از آخر شدن نجات پيدا كند. بازي دو تيم در وقت‌هاي اضافه با نتيجه يك - يك مساوي تمام شده بود. اما ماجراي گلاره ناظمي با سرنوشت مس سونگون زمين تا آسمان تفاوت داشت. داور بين‌المللي كشورمان با صلابت تا روز آخر و حتي در بازي فينال در اين رقابت‌ها باقي ماند. گلاره ناظمي به عنوان يكي از سه ديدار بازي فينال مسابقات ميان بوكا جونيورز آرژانتين و مگنوس برزيل انتخاب شد. او كه در كنار ايرينا از روسيه به عنوان دو داور زن به مسابقات دعوت شده بودند، نشان داد جزو بهترين داورهاي فوتسال جهان محسوب مي‌شود حتي در جايي كه داوران مرد هم حضور دارند.
نام گلاره ناظمي با داوري در مسابقات بازي‌هاي آسيايي جاكارتا و قضاوت در ديدار فينال آن مسابقات سر زبان‌ها افتاد. اين داور كه از سال 2014 در ليست داوران بين‌المللي قرار گرفت، به تدريج حضورش را در رقابت‌هاي مهم تثبيت كرد. در ادامه حضور ناظمي در مسابقات مردان تبديل به يك رويه عادي شد و او توانست خودش را از همه حواشي محتمل دور نگه دارد و به فعاليت حرفه‌اي‌اش ادامه دهد. درخشش بعدي ناظمي در مسابقات المپيك جوانان رقم خورد. جايي كه او به عنوان داور ديدار فينال مسابقات فوتسال مردان برگزيده شد. همين امر باعث شد ناظمي تبديل به يك چهره مشهور و شناخته شده در سطح جامعه شود. فيفا نيز در گزارش عملكرد گلاره ناظمي براي مسابقات فوتسال مردان را موفق ارزيابي كرد. مدتي بعد ناظمي دو رقابت از مسابقات فوتسال المپيك دانشجويان جهان كه همين دو ماه قبل برگزار شد را قضاوت كرد. بدين‌ترتيب كسي كه روزي ورزش را از بازي در سالن‌هاي فوتسال آغاز كرده بود، خيلي زود به جرگه داوران پيوست و پله‌هاي موفقيت را يكي پس از ديگري پشت سر گذاشت. البته خودش در اين رابطه مي‌گويد: «به زور برادرم وارد داوري شدم چون يا بايد بازي مي‌كردم يا داوري و نمي‌شد هر دو را با هم داشته باشم.»
ناظمي در جام جهاني باشگاه‌هاي فوتسال مردان ابتدا قضاوت ديدار بارسلونا و شنزن چين را بر عهده گرفت كه با برتري بارسلونا پايان يافت. دومين ديداري كه ناظمي قضاوت كرد، مسابقه تيم ميزبان و بوكاجونيورز آرژانتين بود. اين ديدار به خاطر حضور تيم ميزبان از حساسيت‌هاي ويژه‌اي برخوردار بود و به همين جهت كار ناظمي را سخت‌‌تر كرد. اما او در جريان برد تيم آرژانتيني قضاوت بي‌نقصي از خودش به نمايش گذاشت و كميته داوران را مجاب كرد كه بازي‌هاي بيشتري به او واگذار كنند. سومين مسابقه‌اي كه داور كشورمان آن را قضاوت كرد، بازي شنزن چين و منگوس برزيل بود و بعد از سه قضاوت موفق خودش را به عنوان يكي از نامزدهاي حضور در ديدارهاي پاياني معرفي كرد.
ناظمي در دور حذفي ابتدا به عنوان داور سوم رقابت نيمه‌نهايي بين دو تيم برزيلي يعني مگنوس و كورينتيانس معرفي شد. اين بازي در نهايت با پيروزي 4 بر 2 مگنوس پايان يافت و به اين ترتيب اين تيم براي دومين دوره پياپي راهي فينال مسابقات شد. در سمت ديگر جدول بوكاجونيورز موفق شد با نتيجه 3 بر 1 بارسلونا از اسپانيا را از پيش‌رو بردارد و به فينال برسد. بعد از برگزاري ديدارهاي نيمه‌نهايي، با اعلام كميته داوران فوتسال فيفا گلاره ناظمي به عنوان داور سوم ديدار فينال معرفي شد. ناظمي در حالي به اين افتخار دست پيدا كرد كه تا چند سال پيش حتي كسي تصورش را هم نمي‌كرد يك داور زن از ايران بتواند مسابقات بين‌المللي و بيشتر از آن مسابقات مردان در بالاترين سطح ممكن را سوت بزند. اما ناظمي در فينال جام باشگاه‌هاي جهان حاضر شد.
گلاره ناظمي هم‌اكنون در شرايط ايده‌آلي از نظر ميزان موفقيت به سر مي‌برد. اما به گفته خودش رسيدن به اين نقطه اصلا برايش آسان نبوده و او سختي‌هاي زيادي را در اين راه متحمل شده است. خودش در اين‌باره مي‌گويد: «وقتي افراد به سمت موفقيت مي‌روند برخي به دنبال سركوب يا متوقف كردن‌شان هستند. من در اين مسير سختي‌هاي زيادي كشيدم چون جاي تمرين مناسبي نداشتم. با برادرم روي آسفالت و در پارك جنگلي سرخه حصار تمرين مي‌كرديم. خيلي روزها تمرين‌هاي‌مان در برف و سرما بود. وقتي آن روزها را به ياد مي‌آوردم به خودم مي‌گويم گلاره ياد روزهايي بيفت كه كسي در آن سرما بيرون نمي‌آمد و تو تمرين مي‌كردي. هيچ وقت آن سختي‌ها را يادت نرود.»