گالري گلستان بار ديگر ميزبان نمايشگاه «صد اثر، صد هنرمند» است و ديوارهاي گالري با قاب‌هاي كوچكي پوشيده شده كه تصاوير رنگارنگ در آنها خودنمايي مي‌كند. در بيست و هفتمين نمايشگاه صد اثر صد هنرمند، مانند هر سال شاهد تنوع آثاري هستيم كه توسط هنرمندان در سبك‌ها و با رويكردهاي مختلف خلق‌شده‌اند. يك ويژگي اين نمايشگاه حضور آثاري از هنرمندان نامدار در كنار آثار هنرمندان جوان است كه تفاوت قيمت بسيار زيادي را ميان آثار به وجود مي‌آورد و هركدام مخاطب خود را جلب مي‌كند.
گران‌ترين اثري كه در اين نمايشگاه عرضه شد تابلويي كاه‌گلي از پرويز كلانتري با قيمت 80 ميليون تومان است. اين تابلو نمادي از عقايد و رسوم مردم ايران است و دخيل بستن به مكاني مقدس را نشان مي‌دهد. در رتبه بعدي تابلويي از غلامحسين نامي كه در سال 87 خلق شده است قرار دارد كه 70 ميليون تومان قيمت‌گذاري شده است. اين تابلو كه در نگاه اول اثري آبستره به نظر مي‌رسد، منظره‌اي از كوير است كه رنگ‌هاي درخشان زرد و آبي در آن خودنمايي مي‌كند. نقاشان نام‌آشناي ديگري مانند محمدابراهيم جعفري، نصرت‌الله مسلميان و مريم سالور نيز در اين مجموعه قرار دارند كه تابلوهاي كوچك آنها با قيمت‌هايي مناسب در اختيار علاقه‌مندان قرار گرفته است.
خوشنويسي كلاسيك ايراني نيز جايگاه خاص خود را در اين مجموعه دارد و آثاري از هنرمندان نام‌آور خوشنويس در نمايشگاه عرضه شده است. تابلوي شكسته‌نستعليق يدالله كابلي كه در سال 65 نوشته شده است با قيمت 10 ميليون تومان، خط نستعليق نصرالله افجه‌اي كه سال 67 نوشته شده به قيمت 7 ميليون تومان و اثري از جليل رسولي به قيمت 6 ميليون تومان، از جمله اين آثار هستند.
اما بيشترين سهم از نمايشگاه متعلق به هنرمندان نسل ميانه يا هنرمندان جوان و ناشناخته است كه نقاشي‌هاي فيگوراتيو، طبيعت بي‌جان، انتزاعي و... را با تكنيك‌ها و مواد متنوع به نمايش گذاشته‌اند. مجسمه نيز در اين ميان جايگاه خاصي دارد و حجم‌هاي كوچك فلزي، سراميك، پاپيه ماشه و... توجه مخاطبان را به خود جلب مي‌كند. آثار اين دسته از 200 هزار تومان به بالا قيمت‌گذاري شده و مي‌تواند خريداران زيادي را جذب كند.
هر سال جدي‌تر و سختگيرتر مي‌شوم
ليلي گلستان، مدير گالري گلستان كه از سال 1371 اين نمايشگاه را برگزار كرده است، درباره تفاوت‌هاي اين دوره «صد اثر صد هنرمند» با دوره‌هاي گذشته گفت: دو تفاوت مهم وجود دارد. يكي آنكه كيفيت آن خيلي بالاتر از سال‌هاي گذشته است و من هر سال جدي‌تر و سختگيرتر مي‌شوم.
امسال كيفيت آثار خيلي خوب است و از نمايشگاه خيلي راضي هستم. تفاوت ديگر اين است كه امسال 60 درصد شركت‌كنندگان از شهرستان‌ها هستند و من از اين موضوع خيلي خوشحالم. سال گذشته به چند شهر براي سخنراني و... سفر كردم و ديدم كه هنرمندان آنجا چقدر مهجور هستند و هيچ امكاناتي ندارند. خيلي خوشحالم كه كارهاي‌شان آنقدر خوب بوده كه در اين نمايشگاه پذيرفته شده و همگي خيلي خوشحال هستند كه در اين رويداد شركت دارند.
گلستان ادامه داد: تفاوت ديگر اين است كه امسال تعداد آثار پيشكسوتان در نمايشگاه خيلي كم است و با وجود پيشنهادات زيادي كه وجود داشت، كارهاي كمتري از هنرمندان مطرح گرفتيم، چون فكر كردم كه مردم كارهاي ارزان‌تر را مي‌خرند. از اين موضوع خوشحالم چون جا براي جوانان بيشتر است و درعين‌حال هر طيفي از مردم با هر درآمدي مي‌تواند از اين نمايشگاه خريد كند. همه آثار پيشكسوتان از طرف مجموعه‌داران به نمايشگاه آمد و باقي هنرمندان خودشان آثار را ارايه كردند.
او درباره آثار هنرمندان شهرستاني گفت: به نظر من كار هنرمندان شهرستاني تفاوتي با كار تهراني‌ها ندارد. آنها تكنيك عالي دارند و سوژه‌ها نيز خيلي خوب بود. از اصفهان و شيراز كارهاي خيلي زيادي داشتيم و بيشتر هنرمندان شهرستاني روز افتتاحيه به گالري آمده بودند و از اين اتفاق بسيار خوشحال بودند.
گلستان افزود: در اين نمايشگاه هنرمندان بسيار جواني داريم. باران واثقي يك نوجوان 13ساله است كه 3 دوره در نمايشگاه شركت كرده و همان روز افتتاحيه نقاشي او را فروختيم. ما به سن هنرمند توجه نكرديم و هر كار خوبي را نمايش داديم، بنابراين از 13 ساله تا 80 ساله، هنرمنداني را در اين مجموعه داريم.
مدير گالري گلستان درباره قيمت‌گذاري آثار گفت: قيمت‌ها خيلي خوب است و مخاطبان كاملا راضي بودند. اين براي ما خيلي خوشحال‌كننده است كه هم هنرمند و هم خريدار راضي است. اغلب خريداران امسال هم جديد بودند. اصولا كساني هستند كه در طول سال صبر مي‌كنند تا نمايشگاه صد اثر شروع شود و بتوانند اثر هنري خريداري كنند. حتي براي بعضي افراد فروش قسطي هم داريم تا همه بتوانند اثر هنري مورد علاقه خود را خريداري كنند. اتفاقي كه در «صد اثر صد هنرمند» افتاده اين است كه از ابتدا توانست جايگاه خود را پيدا كند چون رويدادي كاملا مردمي است.
اين روزها گالري‌هاي جديدي آغاز به كار مي‌كنند و تصور آنها اين است كه از اين راه مي‌توانند پولدار شوند. اما اميدوارم آنها بتوانند به اقتصاد هنر كمك كنند و آثار را منطقي قيمت بگذارند. وقتي به گالري‌ها مي‌روم احساس مي‌كنم قيمت‌ها خيلي غيرمنطقي است. چرا بايد كار جواني كه نخستين نمايشگاه خود را برگزار كرده است چندين ميليون تومان قيمت داشته باشد. من در «صد اثر» دايم هنرمندان را توجيه مي‌كنم كه بايد قيمت كارها مناسب باشد. كار گران را قبول نمي‌كنم و خوشبختانه همه هنرمندان هم منطق مرا مي‌پذيرند.