علي لاريجاني در نطق پيش از دستور:
سياستمدار واقعي كيست؟
نطق‌هاي پيش از دستور علي لاريجاني اغلب از آن خطابه‌هايي است كه نكته و حاشيه كم ندارد؛ مانند همان نطق‌هايي كه دو هفته پيش در كنايه به صداوسيما ايراد كرد؛ كنايه‌هايي كه خود در ادامه بلوايي اساسي به پا كرد. ديروز هم نطق لاريجاني به مناسبت شهادت امام حسن مجتبي(ع) از همان نطق‌ها بود، منتها با تفاوت‌هايي محتوايي! لاريجاني با تسليت شهادت سيدشباب اهل جنت، امام حسن(ع) به ملت ايران و نمايندگان گفت: «از امام حسن(ع) روايتي نقل است كه معناي سياست را در مكتب او بيان مي‌كند. حضرت مي‌فرمايند كه سياستمدار واقعي داراي 3 ويژگي است. اول اينكه در رعايت حق‌الله پيشگام باشد. ايشان براي سياستمدار واقعي داشتن حكمت را ضروري مي‌دانند. اما حكمت چيست؟ در روايتي مي‌فرمايند، اوج حكمت ترس از خداست و در روايت ديگر فرموده‌اند: اي فرزند آدم از حرام الهي خود را پاك نگه‌دار كه عابد خواهي بود و راضي به آنچه خدا تقسيم كرده باش تا بي‌نياز شوي.» رييس مجلس ادامه داد:«در مكتب او سياستمدار واقعي كسي است كه حق‌الله را رعايت كند. موضوعي كه امروز در عالم سياست كم پيدا مي‌شود. دوم سياستمدار واقعي كسي است كه در اداي حق مردم پيشگام باشد و در رفع نيازهاي مردم استوار باشد. حضرت در روايتي فرمودند با مردم همان‌گونه رفتار كن كه دوست داري با تو رفتار كنند كه اگر چنين كني عادل خواهي بود. همچنين در مباحث اسلامي ما آمده كه در رعايت حق مردم و حق‌الله گاه رعايت حق مردم اولويت پيدا مي‌كند چراكه حقوق مردم به همان گستردگي است كه در رساله حقوق امام سجاد ذكر شده است.» لاريجاني با اشاره به سومين ويژگي كه در مكتب امام حسين(ع) براي سياستمدار واقعي مورد توجه است، گفت:«سومين ويژگي اين است كه سياستمدار واقعي نسبت به گذشتگان هم احساس مسووليت مي‌كند و حقوق آنها را ياد مي‌كند كه اولين امر در اين زمينه آن است كه از آنها به نيكي ياد كند. اميدواريم راه آن ولي حق مخصوصا در سلوك واقعي سياست مورد توجه باشد و راه‌هايي كه سياستمداران واقعي بايد بپيمايند مورد اهمتام قرار گيرد.» نكته جالب در اين نطق علي لاريجاني شايد اين بود كه او نيز همچون حسن روحاني كه در اوج انتقاد مخالفان به برجام از صلح امام حسن(ع) گفت و تاكيد كرد كه شيوه امام دوم شيعيان نيز همچون شيوه امام سوم، درس‌هايي آموختني دارد، حالا درست در شرايطي كه انتقادات از سوي مردم مطرح مي‌شود، موضوع سلوك سياستمدار واقعي در مكتب امام حسن را به پيش كشيده است. البته كه بارها در شباهت ميان نحوه سياست‌ورزي روحاني و لاريجاني صحبت شده و شايد تكرار آن جز افزودن به همان مكررات عايدي نداشته باشد. اما به هر حال نمي‌توان اين وجه تازه از شباهت روساي دو قوه انتخابي كشور را ديد و به راحتي از كنارش عبور كرد. شباهتي كه حالا در نحوه تاسي روحاني و لاريجاني به يكي از مكاتب مهم سياسي- اجتماعي تشيع نمود يافته است.