به بهانه انتشار جديدترين اثر محسن چاوشي
آمده كاري كند
ميعاد نيك
مهم‌ترين ويژگي محسن چاوشي ريسك‌پذيري و ميل به تغيير در وجودش است. چاوشي بارها نشان داده كه هيچ اِبايي از تغييرات بزرگ در سبك كاري‌اش ندارد و اگر حس كند با تغيير مي‌تواند رو به جلو حركت كند و حالِ دروني خودش را بهتر كند، بدون فوت وقت اين كار را انجام مي‌دهد؛ حتي اگر اين دگرديسي‌ها به مذاق خيل عظيمي از طرفدارانش خوش نيايد. نخستين واكنش تغيير، تعجب و اعتراض است. وقتي در بطن موضوعي تغيير به وجود مي‌آيد؛ افراد زيادي به راحتي نمي‌توانند خود را با شرايط جديد وفق دهند و سعي مي‌كنند با فرياد و اعتراض، تصميم‌گيرنده را از تغيير نهي كنند؛ اتفاقي كه پس از انتشار آلبوم «پاروي بي‌قايق» بارها براي طرفداران پروپاقرص آقاي خاص رخ داد و بارها شاهد تغيير سبك كاري و فكري محسن چاوشي بوده‌اند. تازه‌ترين اثر چاوشي، «او» نام‌دارد؛ قطعه‌اي با تنظيم، آهنگسازي، شعر و صداي محسن چاوشي. شعر قطعه «او» قالب قصيده و مضموني آييني دارد و محسن چاوشي بازهم با تسلط بر تمامي اجزاي قلم، توانسته نهايت هنر خود را به نمايش بگذارد چراكه هم موضوع ديني و اعتقادي شعرش را به كمال رسانيده و هم نيم‌نگاهي معترض به شرايط موجود دارد. زبان تلميح و اشاره در اين سبك نقشي تاثيرگذار را ايفا مي‌كند و چاوشي از اين مهم نيز غافل نبوده است. موسيقي «او» همزمان با نيمه ماه مبارك شعبان منتشر شد و با توجه به درون‌مايه شعر، به نظر مي‌رسد در مدح حضرت صاحب‌الزمان(عج) سروده و خوانده شده باشد.
جسارت محسن چاوشي در خواندن از ارزش‌هاي فكري و باورهاي مذهبي‌اش واقعا ستودني و قابل احترام است، در ماركت موسيقي پاپ ايران كه بسياري از خواننده‌هاي جوان و كم‌ظرفيت براي ديده و شنيده‌شدن حاضرند دست به هرگونه ابتذال و تخريب فرهنگي بزنند؛ محسن چاوشي از معدود افرادي است كه سفت و سخت روي باورهايش پافشاري مي‌كند و از شنيده‌شدن به عنوان يك هنرمند شيعه معتقد هيچ ابايي ندارد. محسن چاوشي در موسيقي پاپ ايران اكنون به رتبه‌اي رسيده كه بايد صرفا بالاتر از يك خواننده و آهنگساز معمولي عمل كند. چاوشي با در كرنا نواختن اعتقادات راسخش و پيروي بي‌حدوحصر از خط فكري حضرات مولانا و شمس تبريزي، خود را به عنوان هنرمندي بسيار متفاوت‌تر از مابقي هم‌رده‌هايش معرفي كرده و همين امر باعث شده تا مسووليت فرهنگي و اجتماعي او بيشتر شود. رسالت يك هنرمند اول از همه مردمي بودن است و پس از آن، تلاش براي تعالي هواداران و همچنين گفتن و نوشتن و خواندن از دردهاي پنهان مردم. محسن چاوشي با فعاليت‌هاي خيرخواهانه‌اش جهت آزادسازي زندانيان و اعداميان بارها و بارها كنار جامعه‌اش ايستاده، با انتشار آلبوم‌هاي متفاوتي همچون ابراهيم، امير بي‌گزند، بي‌نام و پرچم سفيد سعي كرده گوش‌هاي مخاطبانش را با اشعار فاخر و كارهاي تامل‌برانگيز نوازش كند و با قطعاتي مانند مسلخ، خوزستان و عموزنجيرباف از مشكلات مردم با لباس موسيقي سخن گفته است. ضمن اينكه محسن چاوشي با قطعاتي مانند ملكا و او از اعتقاداتش سخن گفته تا به حرف هميشگي‌اش كه مي‌گفت: «من هم آدمي معمولي هستم مثل شما، از دردها و عقيده‌هاي دروني‌ام ميخوانم» جامه عمل بپوشاند. هرچه كه هست، محسن چاوشي در فصلي جديد از زندگي كاري‌اش قراردارد؛ فصلي دلپذير و تحسين‌برانگيز كه با افكار نغز و شعرهاي زيبايش پيوند خورده و برون مي‌تراود از كوزه، هرآنچه در اوست.