بازخوانی «اعتماد» از دومین قهرمانی استقلال در آسیا
ستاره دوم آسمان آبی
هفتم مرداد 1370، روزي رويايي براي استقلال بود. روزي كه براي دومينبار، قهرماني در جام باشگاههاي آسيا را كسب و نامشان در بين بهترين تيمهاي آسيايي جاودانه كردند.
جام باشگاههاي آسيا در آن سال، همانند ليگ قهرمانان آسيا در سال 2020-2019 ماجرايي عجيب و غريب داشت و با وقفهاي يكساله رو به رو شد. استقلال كه به عنوان قهرمان ايران، راهي اين جام شده بود، در اولين ديدار خود برابر السد قطر قرار گرفت؛ ديداري كه در سال 1369 برگزار شد و استقلال در مجموع 2 بازي رفت و برگشت، اين تيم قطري كه ابراهيم قاسمپور و مجيد نامجومطلق را دراختيار داشت، شكست داد و راهي مرحله بعد شد. هرچند نامجومطلق سال بعد به استقلال آمد و با اين تيم، جام قهرماني آسيا را بالاي سر برد. دوستداران فوتبال در انتظار آغاز مرحله بعدي اين رقابتها بودند كه حمله رژيم بعث، به كويت، باعث تعليق اين رقابتها شد؛ تعليقي كه يك سال به طول انجاميد.
آغاز مجدد جام باشگاههاي آسيا
كنفدراسيون فوتبال آسيا، مرحله مقدماتي اين مسابقات را برمبناي ۲۱ تيم برنامهريزي كرده بود اما با آغاز دوباره جام باشگاههاي آسيا، ۴ تيم از حضور در اين رقابتها انصراف دادند و اين جام با ۱۷ تيم باقيمانده ادامه پيدا كرد. با پايان مرحله مقدماتي 8 تيم راه يافته به مرحله يكچهارم نهايي در دو گروه دستهبندي شدند. هر چند نماينده عراق در اين مرحله انصراف داد تا ۷ تيم باقيمانده مسابقات، به بنگلادش رفتند تا مرحله يكچهارم نهايي، نيمه نهايي، ردهبندي و فينال را برگزار كنند. رقابتهايي كه 10 روز به طول انجاميد و استقلال با برتري برابر قهرمان سال گذشته اين رقابتها، براي دومينبار، جام قهرماني آسيا را بالاي سر برد.
در اين دوره صمد مرفاوي با ۶ گل زده آقاي گل و مجيد نامجومطلق تكنيكيترين بازيكن شناخته شدند. همچنين عابدزاده بهترين دروازهبان جام شد.
خاطرات ستاره دوم
خيليها هستند كه هيچ تصويري از آن استقلال رويايي ندارند. استقلالي كه بدنه اصلي تيم ملي را تشكيل ميداد و زيرنظر منصورخان پورحيدري، جامي نبود كه نبرده باشد. بازيكنان استقلال، خاطرات زيادي از روزهاي افتخار و جام دارند. بازيكناني كه نام هر كدام از آنها بر تاريخ فوتبال ايران ثبت شده است.
تا امروز، هر مديري كه به استقلال آمده، قول داده تا شرايط را براي قهرماني دوباره استقلال در آسيا فراهمكند؛ قولي كه تاكنون عملي نشده است. هرچند آبيهاي پايتخت، بازهم به فينال آسيا رسيدهاند اما هرگز نتوانستند قهرماني دوباره در اين جام را تجربه كنند. كاظم اوليايي، آخرين مديرعاملي است كه توانسته شرايط را براي قهرماني استقلال فراهم كند. مديرعاملي كه خاطرات زيادي از آن استقلال رويايي و فينال آسيا دارد. فينالي كه به قول او، پر از وهابيهايي بود كه دوست نداشتند يك تيم از ايران، قهرمان آسيا شود.
مديرعامل اسبق استقلال درباره فينال جام باشگاههاي آسيا در سال 90 به ايرنا گفت: «بازيها در كشور بنگلادش برگزار ميشد و ورزشگاه پر از وهابيهايي بود كه دوست نداشتند ايران قهرمان شود اما اين اتفاق افتاد و جلوي چشمان آنها كه بسيار ناراحت بودند پرچم پرافتخار ايران را به اهتزاز
در آورديم. شاهين بياني در مسابقه فينال از ناحيه سر دچار آسيبديدگي شد و او را به بيمارستان منتقل كرديم. بيمارستاني كه در پايتخت بنگلادش قرار داشت اينقدر از نظر امكانات در سطح پاييني بود كه بياني پس از دقايقي از روي تخت بلند شد و فرار كرد و گفت اگر در اينجا بمانم معلوم نيست زنده بمانم.»
مهدي فنونيزاده هم از جمله بازيكناني است كه خاطرات زيبايي از فينال جام باشگاهها دارد. او خاطره جالبي از بازي استقلال برابر محمدان بنگلادش دارد. محمدان يكي از همان تيمهايي است كه استقلاليها خاطرات زيادي از آن دارند؛ تيمي كه مرحوم ناصر حجازي را به عنوان مربي دراختيار داشت و به همين خاطر براي آبيهاي پايتخت، از اهميت بالايي برخوردار بود. فنونيزاده درباره بازي استقلال برابر اين تيم در دهمين دوره از جام باشگاههاي آسيا به خبرآنلاين گفت: «يادم هست رفتيم جزو هشت تيم. دو بازي اول را برديم. بازي سوم به محمدان بنگلادش خورديم. با بازيكنان دور هم نشستيم و گفتيم در اين بازي يك حالي به ناصرخان حجازي بدهيم. يادتان كه هست؟ ناصرخان آن موقع سرمربي اين تيم بود. گفتيم اگر او و محمدان به دور بعد برسند، قراردادش بالاتر ميرود. وجهاش بهتر ميشود. پول خوبي نگرفته بود. يادم هست ناصرخان ميگفت اگر بالا برويم پول بيشتر به باشگاه ميآيد و ميتوانيم چند بازيكن از استقلال بياوريم. حتي با چندتا از بچهها حرف زد. به من هم گفتند. گفتم ناصرخان ميليارد هم بدهند من نميروم. بابا آنجا يك ليوان آب خوردم تا 6 ماه دل درد شديد داشتم! شانس هر جا ما را ميخواست امكانات نبود. يك سال رفتم نپال اصلا صدا و سيما نداشتند بازيها را نشان دهد! دو، سه تا بازيكن داشتيم كه اگر استقلال مساوي ميكرد، اينها گريه ميكردند. يعني شديدا به استقلال تعصب داشتند. البته اين را بگويم خود من دو سال و نيم براي استقلال بازي كردم و فقط يك باخت داديم. يعني آن موقع ما نميباختيم. يادم هست يكي از بچهها بود وقتي تيم مساوي هم ميكرد با مشت به در و ديوار ميكوبيد. خلاصه آن دو، سه نفر مخالفت كردند.»
عباس سرخاب، بازيكني كه قديميهاي استقلال به خوبي او را ميشناسند. بازيكني كه در استقلال درخشيد و در كنار صمد مرفاوي، زوج خطرناكي در خط حمله استقلال تشكيل داده بودند. هر چند سرخاب به آن چيزي كه حقش بود در فوتبال ايران نرسيد؛ اما قهرماني با استقلال در آسيا افتخاري بود كه باعث شد نامش در تاريخ فوتبال ايران جاودانه شود. او كه بهترين بازيكن جام باشگاهها شده بود درباره آن قهرماني گفته: «بهترين خاطره دوران ورزشيام است. هرگز از ياد نميبرم. يادش بهخير. چه تيمي داشتيم. من، احمدرضا، عبدالصمد، رضا حسنزاده و... تيم ما واقعا تيم بود. آن قهرماني هرگز از يادم نميرود؛ بهخصوص اينكه با پيراهن استقلال بود. خاطره شيريني هم كه خيلي به من چسبيد اين بود كه در آن بازيها بهترين بازيكن جام شدم. خدا را شكر ميكنم كه آن سال من هم يكي از بازيكنان استقلال بودم.»
فريده شجاعي، همسر مرحوم منصور پورحيدري از قهرماني استقلال در آسيا خاطرات جالبي دارد. او در اين باره ميگويد: «آن موقع پخش زندهاي وجود نداشت كه بازي را ببينيم. يادم هست از طريق راديو اخبار را ميگفتند. ما هم آن روز از صبح زود نشستيم پاي اخبار چون اختلاف ساعت هم زياد بود. يادم هست راديو گفت استقلال قهرمان آسيا شده است. دخترم عسل همان روزها به دنيا آمد. منصور خيلي دوست داشت آن موقع ايران باشد ولي نبود. قبل از قهرماني استقلال، عسل به دنيا آمد و وقتي منصور برگشت، او هم ميگفت به خاطر پاقدم خوب دخترمان بود كه استقلال قهرمان آسيا شد.»
حالا ديگر سالهاست كه هيچ تيمي از ايران، قهرمان آسيا نشده است. پاس آخرين تيم بود. بعد از قهرماني پاس، فوتبال باشگاهي ايران دچار افت شد. تيمها ميان سنتي ماندن و مدرن شدن گير كردند و در آخر هم شد آن چيزي كه امروز شاهدش هستيم. فوتبالي داريم كه پسوند حرفهاي را به همراه دارد، اما هيچ چيز آن به حرفهاي بودن نرفته الا قرارداد بازيكنان. بازيكناني كه پولهاي ميلياردي ميگيرند اما هنوز درك نكردهاند كه پيراهن چه تيمي را به تن ميكنند. بعد از پاس، سپاهان، استقلال، ذوبآهن و پرسپوليس راهي فينال آسيا شدند، اما اين تيمهاي شرق آسيايي بودند كه هميشه پيروز ميدان ميشدند و حسرت قهرماني دوباره در آسيا را به دلمان گذاشتهاند. حالا بيشتر از 18 سال است كه هيچ تيمي از ايران قهرمان آسيا نشده است.