حركت آگوئرو اوكي نبود
از هر زني كه مي‌خواهيد بپرسيد
سوزان وراك
ترجمه: مرضيه حسين‌خاني
«كساني كه از كار مهاجم منچسترسيتي دفاع مي‌كنند نسبت به زمينه‌هايي كه اين كار را غيرقابل دفاع مي‌كند، چشم خود را بسته‌اند.» بعد از اينكه سرخيو آگوئرو مهاجم منچسترسيتي از اعلام پرتاب اوت به سود تيمش در دقيقه ۴۱ بازي تيمش با آرسنال توسط خانم ماسي اليس نااميد شد، دستش را دراز كرد و گردن كمك داور ۳۵ ساله بازي را لمس كرد. ماسي با چشمان مصمم رو به جلو دست آگوئرو را پس زد و او را ساكت كرد. اين يك لحظه خيلي زود تمام شد اما شبكه‌هاي اجتماعي با انتشار همين چند ثانيه و واكنش‌ها به آن منفجر شد. حركت آگوئرو و واكنش كمك داور مانند يك ويروس به همه گوشي‌ها رسيد. من خودم يكي از كساني بودم كه به تماشاي آن پرداختم و در حالي كه مي‌لرزيدم، توييت كردم: «ننگين! غيرحرفه‌اي و بودار!» در عرض ۲۴ ساعت توييت من ۸۸۰ بار لايك خورد و ۷۱۶ بار ري‌توييت شد. ۲۳۶ نفر هم نسبت به آن واكنش نشان دادند و كامنت گذاشتند. بسياري از مردان به جاي پاسخ دادن به توييت من و توييت‌هاي مشابه به انتشار عكس‌هاي فوتباليست‌هاي مرد در حالي كه داور مرد مسابقه را لمس كرده‌اند، رو آوردند. پل پوگبا در حالي كه دستش روي سر طاس داور است. ليونل مسي با دستي روي شانه داور. كريستيانو رونالدو در حالي كه با داور بيني به بيني شده. يا خود آگوئرو كه انگشت دستش را روي قفسه سينه داور مرد بازي قرار داده. برخي ادعا كردند آنها كه مي‌گويند حركت آگوئرو با كمك داور زن مسابقه نامناسب بوده در واقع نگاه جنسيتي دارند. آنها گمان مي‌كردند، فمينيسم پنهان در ماجرا را بيرون كشيده‌اند و از اين زيركي خود احساس خوشحالي مي‌كردند.
از بين پاسخ‌هايي كه قابل انتشار هستند، مي‌توانم به اين نمونه‌ها اشاره كنم. «خفه شو! او كسي را به طور نامناسب لمس نكرده است.» يا «زنان مسن لعنتي هميشه آن قدر چيزها را بزرگ مي‌كنند كه شما احساس مي‌كنيد يك تكه آشغال هستيد.» يا «سر خود را مثل يك گاو به نشانه تاسف تكان بدهيد» يا «او سعي نكرد داور را روي زمين پرت كند! » و «در خانه بمانيد و آشپزي‌تان را بكنيد.» همين پاسخ‌ها نشان مي‌دهد چرا كار آگوئرو «اوكي» نيست و بايد در موردش حرف زده شود. اول از همه هيچ بازيكني حق ندارد يكي از مسوولان مسابقات را لمس كند. تا جولاي ۲۰۱۶ اين مساله چنان رايج بود كه مديران ليگ برتر انگليس و چمپيونشيپ و اتحاديه فوتبال انگلستان گرد هم آمدند تا قانوني در اين زمينه وضع كنند. بنابراين مصوب شد، جريمه لمس و تماس فيزيكي با هر مقام مسابقه يك كارت زرد براي بازيكن به همراه خواهد داشت. اين در حالي است كه حركت آن بازيكن غيرتهاجمي بوده باشد. اگر بازيكن رفتار تهاجمي داشته باشد يا تقابلي رفتار كند با كارت قرمز جريمه مي‌شود. اين قانون لمس مقامات مسابقه را متوقف نكرده است اما قدرت مهمي به مقامات مي‌دهد. عدم اقدام فوري عليه آگوئرو نشان مي‌دهد، ماسي اليس آن را به داور اصلي گزارش نكرده است. اما اين بدان معنا نيست كه اقدام نامناسب نبوده است. داستان از اين قرار است كه ماسي اليس يك بار ديگر خودش را در توفان حملات تبعيض جنسيتي قرار داده در حالي كه خودش در به وجود آوردنش هيچ نقشي نداشته است. براي بسياري از زنان شاغل در فوتبال كه سر و صدا ايجاد مي‌كنند اين پرونده‌ها معمولا راكد باقي مي‌مانند يا در بدترين حالت آنها را وادار مي‌كند كه كناره‌گيري كنند. جيني فراموپتونف داور بازنشسته مي‌گويد:«من و وندي تامس اولين زناني بوديم كه در دهه ۹۰ ميلادي با بازي حرفهاي مردان روبه‌رو شديم. هر دوي ما آن زمان بارها گفته‌ايم كه احتمالا در آن برهه سطح تحمل بسيار بالايي داشتيم زيرا فقط مي‌خواستيم وارد آن شويم. از آن موقع ۳۰ سال گذشته و مي‌بينيم كه هنوز همان مسائل را تجربه مي‌كنيم. با وندي و من مثل دلقك سيرك رفتار مي‌كردند. من نمي‌خواهم اكنون نيز چنين باشد.» همان طور كه از توييت من سوءاستفاده مي‌شد و اين كار همچنان ادامه داشت، پاسخ‌هاي بسياري از زناني رسيد كه آنها هم در فوتبال كار مي‌كردند و اين باعث يك حسرت دسته‌جمعي شد. كساني كه با آن رفتار آشنايي كامل داشتند. يكي از داوران مشهور زن از من بابت واكنش به اين اتفاق تشكر كرد و گفت شما مساله‌اي را بزرگ كرديد كه ما به صورت هفتگي با آن سر و كار داريم. اما اگر بخواهيم آن را بازگو كنيم به ما مي‌خندند. اين واكنش‌ها براي چيست؟ به اين دليل است كه زنان نسبت به لمس نامناسب بدن‌شان احساس بدي پيدا مي‌كنند. تماشاي آگوئرو كه از پشت گردن ماسي اليس را لمس مي‌كند و فشار مي‌دهد در حالي كه با چشمانش به جلو خيره شده و بعد دستش كه پس زده مي‌شود و از پشت سر مي‌لغزد و جدا مي‌شود با تجربيات عمومي ما زنان يكي است. ممكن است بسياري استدلال كنند اين كار بي‌ضرر، غيرپرخاشگرايانه، بازيگوشانه و حتي در مقام آرام كردن وضعيت بوده است. اما بايد گفت آن وضعيت اوكي نبود. دست زدن به يك زن در محل كارش اوكي نيست. لمس يك زن در يك باشگاه آن هم به اين شكل اوكي نيست. اين اوكي نيست كه زني را در بار لمس كنيم. همچنين لمس يك زن در زمين فوتبال نيز «اوكي» نيست. يافتن زني كه هنگام عبور از يك جاي تاريك مجبور نبوده مدام برگردد و به عقب نگاه كند تا ببيند، تعقيب مي‌شود يا نه واقعا سخت است. پيدا كردن زني كه در چنين شرايطي توسط ديگران به شكل آزاردهنده‌اي لمس نشده باشد، دشوار است. زني كه دسته‌كليدش را در مشت نگه داشته تا از آن به عنوان سلاح اضطراري استفاده كند. زني كه موزيك توي گوشش را براي اينكه مبادا از حواس‌پرتي‌اش سوءاستفاده كنند، خاموش كرده. زني كه وقتي شانه‌اش ناگهاني لمس مي‌شود، مي‌ترسد. اين واقعيت براي همه زنان وجود دارد و اين همان چيزي است كه از آن به عنوان پس‌زمينه ياد مي‌كنم. آگوئرو در مورد اين حادثه اظهارنظري نكرده است. پپ گوارديولا، سرمربي تيم هم از او دفاع كرده و كمكي به مساله نكرده است. او گفت: «سلام! بي‌خيال بچه‌ها! بي‌خيال!» او پس از پيروزي تيمش مقابل آرسنال اصرار داشت كه سرخيو بهترين شخصي است كه در زندگي‌اش ديده است. «ما مي‌توانيم مشكلات را در موقعيت‌هاي واقعي بررسي كنيم اما اين واقعا مساله خاصي نيست. بي‌خيال بچه‌ها!» مشكل گوارديولا اين است كه نمي‌داند بچه‌هاي خوب توانايي انجام كارهاي بد را دارند. بنابراين بله! فوتباليست‌هاي مرد داوران را لمس مي‌كنند اما يك زمينه اجتماعي فرهنگي وجود دارد كه در آن رفتار آگوئرو با ماسي اليس متفاوت مي‌شود. اين واقعيت كه اتحاديه حرفهاي فوتبال انگلستان و نهاد برگزار كننده رقابت‌ها اقدام آگوئرو را عملي تهديدآميز يا پرخاشگرانه ندانسته‌اند بنابراين شايسته مجازات قلمداد نكرده‌اند، تاثيري در اصل ماجرا ندارد. اين فقط نشان مي‌دهد آنها نيز نتوانسته‌اند آن پس‌زمينه‌ها را درك كنند. منبع: گاردين