كرونا در كلاس‌هاي حضوري

گروه اجتماعي|اولين نشانه‌اي كه در كلينيك ظاهر شد، خبر فوت يكي از كاركنان بود بر اثر ابتلا به كرونا. يكي از فعالان دانشجويي دانشگاه اروميه مي‌گويد با وجود تاكيد بر غيرحضوري بودن كلاس‌ها، واحدهاي عملي بسياري در اين دانشگاه دانشجويان را ملزم به حضور در دانشگاه مي‌كند.  دانشجوي رشته دامپزشكي دانشگاه اروميه با «اعتماد» تماس گرفت تا بگويد كه در ماه‌هاي گذشته به هر دري كه زده‌اند، نتوانسته‌اند ميزان حضور فيزيكي‌شان در دانشگاه را كاهش دهند و حالا مي‌خواهند راه رسانه را امتحان كنند: «در رشته دامپزشكي دروس عملي داريم كه خيلي از رشته‌هاي ديگر هم دارند. اما در رشته ماست كه حتي پس از شدت گرفتن شيوع كرونا هم اين درس‌ها همچنان دارند به صورت حضوري برگزار مي‌شوند؛ نه فقط در ترم‌هاي آخر كه تعداد اين واحدها بالاتر است، بلكه حتي در ترم‌هاي پايين‌تر هم كه شايد فقط چند واحد حضوري داشته باشند، اوضاع همين است. همه را مي‌كشانند دانشگاه و مثلا 25 نفر كنار هم بايد باشند، آن هم گاهي براي درس‌هايي كه مي‌توانستند به صورت تئوري تشريح‌شان كنند.» در اين مدت او و برخي ديگر از دانشجويان تلاش كرده‌اند تا راهكاري براي وضعيت پيدا كنند و به همين خاطر از راه‌هايي كه داشته‌اند با مسوولان دانشگاه تماس گرفته‌اند: «حدود دو ماه است كه با حوزه رياست و روابط‌عمومي دانشگاه صحبت و رايزني كرده‌ايم. حتي چند بار سعي كرديم تحصن ترتيب دهيم اما باز هم فايده نداشت. در كلينيكي كه ما هستيم حدود 30 نفر حاضر مي‌شوند، گاهي مراجع كه زياد مي‌شود اين تعداد، تبديل به ازدحام مي‌شود. يكي از كاركنان كلينيك چند وقت پيش بر اثر كرونا فوت كرد و خود رييس كلينيك بيمار شد. از بچه‌هايي كه در خوابگاه هستند هم به كرونا مبتلا شده‌اند با اين وجود كلاس‌هاي عملي مرتب برگزار مي‌شوند در حالي كه شايد مثلا هفته‌اي يك‌بار موردي پيش بيايد كه ارزش حضور و آموزش داشته باشد. اگر يكي، دو هفته تعطيل مي‌كردند تا آمار كمي پايين بيايد باز هم يك راهكار بود اما اين هم اتفاق نمي‌افتد. نهايت كاري كه بعد از همه اين بحث‌ها براي‌مان انجام دادند اين بوده كه هفته‌اي سه عدد ماسك به ما مي‌دهند.»  وضعيت شيوع وقتي دانشجويان غيربومي ساكن خوابگاه را درگير مي‌كند، وضعيت پيچيده‌تر هم مي‌شود. او توضيح مي‌دهد: «بچه‌هايي كه در خوابگاه هستند، حمايت خاصي نمي‌گيرند، دو، سه نفرشان را مي‌دانيم كه مبتلا شده‌اند و سوار اتوبوس شدند و رفتند خانه‌هاي‌شان كه خود اين باعث شيوع بيشتر بيماري مي‌شود. موضوعي كه براي من خيلي عجيب است، اين است كه دانشگاه با اينكه مي‌داند هيچ‌ كاري نمي‌كند. خيلي از استادان ما از اتاق خودشان هم خارج نمي‌شوند كه مثلا يك دوري بزنند و كارهاي كلينيك را به عهده خود دانشجويان گذاشته‌اند.» او با پاسخ به اين سوال كه در اين مدت كلاس‌ها يا گروه‌ها به تعداد كمتري تقسيم نشده‌اند، مي‌گويد: «قبل از كرونا در كلينيك ما گروه‌بندي مي‌شد و در هر گروه مثلا چهار نفر مشغول مي‌شدند، كرونا كه آمد گروه‌ها را 6 نفره كردند و هر چند مدت زمان حضور كمتر شده اما جمعيت گروه‌ها بالاتر رفته. علاوه بر اين كلاس‌هاي تئوري هم به صورت حضوري در حال تشكيل هستند و علاوه بر حضور در كلينيك سر يك كلاس هم بايد بنشينند. از بچه‌هاي رشته پزشكي كه خبر داريم، مي‌دانيم كه در اين شرايط كه با حجم بالاي كرونا دارند فعاليت مي‌كنند، شيفت‌هاي گاهي 20 ساعته مي‌گذرانند و حمايت خاصي هم از آنها نمي‌شود. به بهانه اينكه بايد سريع‌تر درس‌تان را تمام كنيد آنها را به دانشگاه مي‌كشانند و تمركزشان روي حضور است.» در اينجاي صحبت‌هايش يادي هم مي‌كند از دانشگاه اميركبير و صحبت‌هاي رييس اين دانشگاه كه اعلام كرده بود در هر شرايطي امتحانات حضوري برگزار مي‌شود. سيد احمد معتمدي روز شنبه به ايسنا گفته بود: ‌« قطعا آزمون‌هاي پايان ترم جاري دانشگاه اميركبير در هر شرايطي به صورت حضوري برگزار مي‌شود و رايزني‌ها و برنامه‌ريزي‌هايي را انجام مي‌دهيم كه دانشجويان بتوانند در شهرهاي محل اقامت خود امتحان بدهند. دانشجوياني هم كه در شهر تهران هستند كه به صورت حضوري به دانشگاه بيايند.» اين دانشجو معتقد است كه اين مساله حالا ديگر يك موضوع صنفي است كه بايد پيگيري شود: «ما كه آخر درس‌مان است روند كارها ديگر دست‌مان آمده اما به‌ خصوص دانشجويان ورودي ممكن است فكر كنند كه اين اقدامات طبيعي است و حتما وقتي چنين حرف‌هايي بيان مي‌شود، مجوزي هم وجود دارد.» از قضا در همين وضعيت است كه بودن و نبودن نهادهاي صنفي و دانشجويي، تقريبا علي‌السويه شده. دور ماندن دانشجويان از فعاليت‌هاي عادي دانشجويي يكي از لطماتش را به شكل‌گيري تشكل‌ها زده و ضربه خوردن انتخابات انجمن‌هاي صنفي. اين موضوع دامنگير دانشگاه اروميه هم بوده است: «ما در دانشگاه شوراي صنفي داريم منتها اما مي‌شود گفت عملا منحل شده چون تمام اعضاي سابقش فارغ‌التحصيل شدند و در انتخابات جديد هم ميزان مشاركت به حد نصاب نرسيد و براي همين به ارديبهشت 1400 موكول شد.» براي همين است كه وقتي خواسته‌هايي از جنس خواسته حال حاضر آنها، پيش مي‌آيد ديگر بستگي به اين دارد كه خود فرد فرد دانشجويان چه ارتباطي با كدام مسوول و رييس در دانشگاه مي‌توانند برقرار كنند. جز آن ديگر رابطه تعاملي قابل توجهي ميان دانشجويان و مسوولان به وجود نمي‌آيد.  از آغاز سال جديد تحصيلي برگزاري آزمايشگاه‌ها و دروس عملي در دانشگاه‌هاي مختلف به شيوه‌هاي گوناگون پيش رفته است.