صداوسيما در گزارشي با عنوان «زمين پست»
بخش‌هايي تازه از اظهارات روح‌الله زم را پخش كرد
قصه «نيامدنيوز»
«چه جوري يه روزنامه‌نگار مي‌تونه مفسد‌في‌الارض باشه؟» ويديو با اين سوال روح‌الله زم در دادگاه رسيدگي به اتهاماتش شروع مي‌شود. ويديويي با عنوان «زمين پست» كه قرار است بخش تازه‌اي از اعترافات مدير كانال تلگرامي «آمدنيوز» را در صداوسيما به نمايش بگذارد. اين سومين گزارش ويديويي است كه از زمان بازداشت زم در صداوسيما پخش مي‌شود. اولين تصاوير از او، همزمان با خبر بازداشتش در مهرماه ۹۸ منتشر شد؛ ويديويي كوتاه كه روح‌الله زم را با چشم‌بند داخل خودروي نيروهاي امنيتي و در حال انتقال به زندان نشان مي‌داد و در ادامه او را نشسته روي مبلي مقابل پرده‌اي آبي‌رنگ، كنار پرچم جمهوري اسلامي ايران و البته سپاه پاسداران انقلاب اسلامي تصوير مي‌كرد و تصاوير در نهايت با ابراز پشيماني زم بابت آنچه طي چند سال گذشته اتفاق افتاده، پايان مي‌يابد. دومين تصوير پخش شده از روح‌الله زم، با عنوان «بدون تعارف» چند روزي پس از اعلام صدور حكم بدوي اعدام براي مدير كانال تلگرامي آمدنيوز در صداوسيما پخش شد؛ مصاحبه علي رضواني، خبرنگار جنجالي صداوسيما كه بارها به دليل نحوه مواجهه‌اش با موضوعات مختلف هدف انتقاد افكار عمومي قرار گرفته با روح‌الله زم، مدير آمدنيوز؛ ويديويي ۳۵ دقيقه‌اي كه قرار بود مصاحبه‌اي بدون تعارف باشد با روح‌الله زم كه از او، در همين رسانه حكومتي، به عنوان «شاه‌ماهي ضدانقلاب» ياد مي‌شود. مصاحبه‌اي ويديويي كه در آن، تصاويري از زم را درحالي با همان پوشش و لباس‌هاي لحظه بازداشت، تصوير مي‌كرد كه او در جايي از مصاحبه مي‌گويد ۲۰، ۲۵ كيلو لاغرتر از هنگام بازداشت است. رضواني مي‌گويد از آنجا كه قصد داشته گفت‌وگويي «بدون تعارف» با زم داشته باشد، تصميم گرفته محل انجام گفت‌وگو، جايي خارج از زندان باشد. اين بار اما ماجرا متفاوت است؛ روح‌الله زم ديگر لباس‌هاي عادي نپوشيده، به مبل تكيه نداده و اساسا مشغول مصاحبه نيست. «زمين پست» كه چهارشنبه شب، درست يك روز پس از اعلام تاييد حكم اعدام روح‌الله زم از سوي ديوان‌عالي كشور، روي آنتن صداوسيما رفت، مدير كانال تلگرامي آمدنيوز را در لباس‌هاي زندان و در جلسات دادگاه نشان مي‌دهد. گزارش ويديويي حدودا ۶ دقيقه‌اي كه با نريشن يوسف سلامي، خبرنگار خبرگزاري صداوسيما، بخش‌هايي از جلسات دادگاه «آمدنيوز» را به نمايش گذاشته و زم را ايستاده در اتاقي مقابل يك تخته وايت‌برد مشغول ارايه توضيحات نشان مي‌دهد. لحظه‌هاي حضور زم در دادگاه اگرچه براي مخاطباني كه طول اين يك‌سال و يك ماه و ۲۷ روز تا زمان پخش «زمين پست» پيگير پرونده زم بوده‌اند، آشناست اما حضور او مقابل تخته وايت‌برد، در حالي كه ماژيك آبي‌رنگي به دست دارد و ضمن ارايه توضيحاتي درباره ارتباطاتش، نكاتي را روي تخته يادداشت مي‌كند، تازه بود. تصاويري كه روح‌الله زم را پريشان و كلافه نشان مي‌دهد كه در خلال توضيحات، از سر همان كلافگي صورت جمع مي‌كند، دست به پيشاني مي‌كشد، ناخن مي‌جود، به ديوار تكيه مي‌دهد يا بطري آب را سر مي‌كشد. «زمين پست» اگرچه با پرسش زم در جلسه دادگاه شروع مي‌شود كه ايستاده در جايگاه متهم، سر فرو برده در صدها برگ كاغذ مي‌پرسد: «چه جوري يك روزنامه‌نگار مي‌تونه مفسد‌في‌الارض باشه؟» اما با صداي يوسف سلامي ادامه پيدا مي‌كند: «او مدعي بود، خبرنگار است، اما شاه‌ماهي ضدانقلاب شد.»سلامي، روح‌الله زم، معروف به نيما زم را فردي «به دنبال تحريم ايران و ايراني»، «جاسوس اسراييل و فرانسه»، «سلطان لابي با دشمنان قسم خورده جمهوري اسلامي»، «به دنبال براندازي» و «ليدر آشوب‌هاي ۹۶» معرفي مي‌كند. روح‌الله زم در تصاويري كه او را ايستاده در جلسه دادگاه با لباس آبي‌رنگ زندان و در جايگاه متهم مقابل قاضي صلواتي و نماينده دادستان نشان مي‌دهد، از روي برگه‌هايي مي‌خواند: «قبول دارم كه برخي رويه‌هاي صورت گرفته در آمدنيوز اشتباه بوده و پشيمانم.» ويديو با جمله مدير كانال تلگرامي «آمدنيوز» تمام مي‌شود؛ روح‌الله زم با لباس راه‌راه زندان پشت به دوربين، رو به تخته‌اي كه كساني بر آن فهرست شده كه به گفته يوسف سلامي، او را به اين روز سياه نشانده‌اند، حركت مي‌كند و در حالي كه مي‌گويد: «اگه خواستيد يه موقع رسانه بزنيد، اگه اسمش رو بذاريد«نيامد نيوز» برند مي‌شه، حروف«نون» و «يا» را به ابتداي واژه «آمدنيوز» وسط تخته وايت‌برد، اضافه مي‌كند. سپس برمي‌گردد و رو به دوربين چند قدمي جلو مي‌آيد، در ماژيك توي دستش را مي‌بندد و تمام. اگرچه اين ويديو همين جا به پايان مي‌رسد، اما اين هنوز پايان سرنوشت زم نيست. با وجود اينكه حكم اعدام زم در دادگاه انقلاب صادر و در ديوان‌عالي عينا تاييد شده اما هنوز ممكن است سرنوشت او كه به برخي اشتباهاتش اعتراف و نسبت به آنها ابراز پشيماني كرده، تغيير كند و شايد اين حكم اعدام اجرايي نشود؛ هر چند نشانه‌اي از تغيير حكم نيست.