نگراني از نگران نبودن دولت!
جعفر گلابي
در آستانه يك‌سالگي شيوع كرونا از مبدا چين اين ويروس همچنان مي‌تازد و بعضا ابعاد ناشناخته خود را به نمايش مي‌گذارد و ثابت مي‌كند كه هنوز هيچ دليل قاطعي وجود ندارد كه بشريت غلبه بر آن را قطعي بداند. نوع جديدي از ويروس كرونا كه قدرت واگيري‌اش 70درصد از كروناي قبلي بيشتر است از انگليس سر برآورده و دنيا را به وحشت انداخته است. متاسفانه دولت اين كشور حدود 3 ماه پنهانكاري كرده و در تمام اين مدت مسافران از انگليس آزادانه به بسياري از كشورهاي جهان رفت و آمد داشته‌اند! ظاهرا منشا اين ويروس در آفريقاي جنوبي بوده است و جهش آن به جهش بحران در اروپا هم منجر شده تا آنجا كه مقررات سخت‌گيرانه كنوني در اين قاره را سخت‌تر كرده‌اند و مي‌رود تا تعطيلات و جشن‌هاي سال نو ميلادي يكي از بدترين نمونه‌هاي خود در تاريخ را سپري كند. متاسفانه از ابتداي اين بلاي بشري اكثر دولت‌ها هم غافلگير شدند، هم موضوع را جدي نگرفتند و هم بد عمل كردند و هم انتظاري ساده از ايشان ديده شد كه از جايي كه گمان نمي‌رود مشكل برطرف شود يا با كمي تعلل واكسن‌ها از راه برسند و همه چيز به خير و خوشي تمام شود! اگر اين‌گونه نبود و همه بسان چين و نيوزيلند با جديت تمام برمي‌خواستند و هيچ روز و ساعتي را از دست نمي‌دادند شايد تا حالا مشكل كاملا برطرف شده بود و ساختن واكسن هم روال طبيعي خود را طي مي‌كرد. از جهان كه بگذريم سخن ايران اگر خوش‌تر نباشد براي ما مهم‌تر است.
ما هم همچنان كج‌دار و مريز نه از بند رهيده‌ايم و نه فائق آمده‌ايم و نه به نقطه اطمينان‌بخش رسيده‌ايم و عجيب و نگران‌كننده اينكه آقاي رييس‌جمهور به صراحت اعلام كرده است ما در زمينه كرونا هيچ نگراني براي آينده نداريم! البته اگر اين سخن مسبوق به سابقه نبود و بعضا در عمل و اجرا هم انواع نمودها را به خود نديده بود بايد از آن عبور مي‌كرديم ولي متاسفانه هرگاه آمار قربانيان و مبتلايان روند نزولي مي‌گيرد با سرعت و شجاعتي باور نكردند مسوولان ساهلي و فاخري و غافلي از خود بروز مي‌دهند و چون مردم هم به روش ايشان مي‌روند فريادشان بلند مي‌شود كه مقصر شهروندان بي‌ملاحظه هستند! گويا در نظر مسوولان همين‌كه كرونا از كشتار 500 نفري (كه البته آمار رسمي است) كوتاه آمده است به زانو هم افتاده و هر آينه به‌زودي بر زمين خواهد خورد و ايشان مژده پيشين مي‌دهند! اين در حالي است كه همه تجربه‌هاي تلخ و حسرت ساز گذشته پيش روي ماست. تجربه‌هاي نزديكي كه هنوز داغ‌شان تازه است و نشان مي‌دهد كه اگر در اين‌سو يك كلمه سهل صادر مي‌شود در آن‌سو بيمارستان‌ها پرمراجعه مي‌شوند و جان عده‌اي در خطر جدي قرار مي‌گيرد! معلوم نيست در منظومه فكري گويندگان مسوول چه مي‌گذرد كه در بازگشت به حالت عادي، برطرف كردن محدوديت‌ها، برگزاري مراسم باشكوه! و رقابت با ديگر كشورها تصريح و تعجيل دارند و حداقل نمي‌گذارند كه برخي دستاوردها تثبيت شود و بعد به رخ حريفان بكشند؟ راستي يعني چه كه ما 5 بر هيچ از امريكا جلو هستيم!؟ مگر آقايان در اين مصيبت كم‌سابقه با كشورها مسابقه گذاشته‌اند؟ مگر قرباني شدن مردم در ديگر كشورها براي ما امتياز محسوب مي‌شود؟ آقايان كه در ميدان عملي چون خريد واكسن آنفلوآنزا مردود شدند و ديديم كه با چه تاخيري آن را به دست مردم رساندند حالا انواع اطلاعات متناقض را دراختيار مردم قرار مي‌دهند و توقع دارند مردم از ناكارآمدي‌ها نترسند و خوف نكنند كه ما حداقل در ميان همسايگان آخرين كشور دريافت‌كننده واكسن كرونا باشيم. جهش كرونا در انگليس كه يكي از مدرن‌ترين و بزرگ‌ترين سيستم‌هاي درماني جهان را دارد نشان داد كه اين ويروس هر آن ممكن است از جاي ديگر مخوف‌تر و كشنده‌تر سر برآورد و همه را غافلگير كند. عجيب است كه بعد از حدود يك‌سال ظاهرا هنوز مانده است تا دولت‌ها و حكومت‌ها آنچنان كه بايد موضوع را جدي بگيرند و درنگ در مقابل آن را مساوي فاجعه قلمداد كنند. اگر اين‌گونه نبود، اگر كشتار روزانه مردم در جهان سياستمداران را تكان داده بود چه بسا منازعات و مجادلات سياسي و اختلافات را براي مدتي تعطيل مي‌كردند و ابتدا شر اين بلا را از سر مردم مرتفع مي‌ساختند. آري كرونا با سماجتي عجيب نه‌تنها تبليغات‌بردار نيست، نه تنها با محدوديت‌هاي موقت سرخم نمي‌كند، نه فقط با اندكي مسامحه و تناقض و اختلاف از قفس مي‌پرد كه گاهي تمام توان يك دولت و جامعه را مي‌خواهد، تغيير و حداقل تعليق برخي سياست‌ها را طلب مي‌كند، ترك رقابت‌هاي معمول و لج بازي‌هاي سياسي و مشمئزكننده را نياز دارد تا از كشتار روزانه دست بردارد، با اين حال هنوز عده‌اي به حضور در ليست سياه پولشويي افتخار و بر آن اصرار دارند و در اين راه حتي نرسيدن واكسن به دست مردم رايي‌شان را تغيير نمي‌دهد! اگر ما هيچ دليلي براي تعجيل در رفع تحريم‌ها نداشتيم اين همه‌گيري كافي بود تا همه توان و درايت و حتي اگر لازم مي‌شد انعطاف لازم را به خرج مي‌داديم تا جان مردم خويش را نجات دهيم.