خانواده‌ها از اطراف «تئاترشهر» مي‌ترسند

وضعيت ساختمان و محيط پيراموني تئاترشهر بحراني است. مرور گذرا به آنچه در سال‌هاي اخير بر سر اين بناي فرهنگي آمده نشان مي‌دهد هرچه سريع‌تر بايد براي مراقبت و حراست از اين مجموعه فكري شود. همين چند سال قبل بود كه تيراندازي در مقابل تئاترشهر يا سرقت از مجموعه خبرساز شد. سارقان حتي به دستگيره‌هاي در سالن اصلي مجموعه تئاترشهر رحم نكرده بودند. اتفاقي كه بار ديگر زنگ خطر ناامني در پيرامون اين بناي ثبت شده ميراث ملي را به صدا درآورد. زنگ خطري كه رسانه‌ها به جد معتقد بودند از سوي مسوولان شنيده نمي‌شود.خبرگزاري‌ها نوشته بودند در سال‌هاي اخير شاهد بروز اتفاقاتي تاثربرانگيز در محيط پيراموني مجموعه تئاترشهر هستيم كه «سرقت كاشي‌هاي» نماي اين مجموعه تئاتري از جمله اين اتفاقات است و در روزهاي اخير بار ديگر شاهد بروز چنين اتفاقي هستيم و اين‌بار دستگيره‌هاي بيروني در سالن اصلي مجموعه كه ثبت ميراث فرهنگي هم  هست، سرقت  شد.  پيمان شريعتي، مدير وقت مجموعه تئاترشهر درباره سرقت دستگيره‌هاي بيروني در سالن اصلي اين مجموعه تئاتري گفته بود: «متاسفانه طي روزهاي اخير ۴ عدد از دستگيره‌هاي بيروني در سالن اصلي مجموعه تئاترشهر دزديده شد و براي جلوگيري از بروز مجدد اين اتفاق دستور دادم باقي دستگيره‌ها هم باز شود تا تكليف اين موضوع روشن شود. متاسفانه اين مشكل را در بحث محيطي تئاترشهر داريم و چند روزي است كه با كلانتري و پليس پارك صحبت‌هايي كرده‌ايم زيرا بايد شرايطي را براي حفاظت از مجموعه تئاترشهر ايجاد كنيم. تمام اين اتفاقات بيانگر اين مهم است كه بايد بحث محصور كردن محيط پيرامون مجموعه تئاترشهر كه بارها و بارها مطرح شده، جدي گرفته شود و تمام ارگان‌هاي مسوول در اين حوزه براي اين جريان اهميت ويژه‌اي قائل باشند.» شريعتي اين دغدغه را سه سال قبل مطرح كرد. او درباره وضعيت همكاري شهرداري و شوراي شهر تهران درباره بحث محصور كردن محيط پيرامون مجموعه تئاترشهر، يادآور شده بود: «در مقطعي دوستان شوراي شهر به مجموعه تئاترشهر آمدند و بازديدي از مجموعه و محيط پيرامون آن داشتند و صحبت‌هايي درباره محصور كردن محيط پيرامون تئاترشهر انجام شد ولي به دليل تغيير و تحولات شهرداري و شوراي شهر اين امر متوقف شده است و چندين بار هم كه پيگيري كرديم به نتيجه عملياتي نرسيديم. لذا در انتظار ايجاد ثبات در شوراي شهر و شهرداري هستيم تا اين امر را پيگيري كنيم. بايد محصور كردن فضاي پيرامون تئاترشهر اجرايي شود.» درخواستي كه هنرمندان و رسانه‌ها ظرف يك دهه اخير بارها بيان كردند و متاسفانه هربار بدون پاسخ دقيق از سوي مسوولان كار به فردا واگذار شد. حضور ابراهيم گله‌دارزاده به عنوان مدير تئاترشهر در ماه‌هاي اخير موجب شد بحث ايجاد حريم بار ديگر جدي گرفته شود. اتفاق مهمي كه به‌واسطه تخصص و شناخت او از مجاري دقيق و درست در دستور كار قرار گرفت. بهروز غريب‌پور روز گذشته در گفت‌وگو با خبرگزاري مهر نسبت به اين تصميم واكنش نشان داده و با تاييد لزوم ايجاد حريم براي تئاترشهر گفته است: من قطعا موافق مشخص شدن حريم مجموعه تئاترشهر هستم و دلايل متعددي هم براي اين موافقت دارم. وقتي در زمان مديريت آقاي كرباسچي در شهرداري تهران اين تصميم گرفته شد كه نرده‌هاي پارك‌ها برداشته شود، منظور نرده‌هاي پارك بود نه نرده‌هاي ساختمان‌هايي كه در درون پارك‌ها قرار گرفته‌اند. بنابراين اين تداخل صورت گرفت كه وقتي نرده‌هاي پارك دانشجو برداشته باشد اين تصور به وجود آمد كه تئاترشهر هم جزيي از پارك دانشجو است. در حالي كه نوع فعاليت تئاترشهر و نوع حضور افراد در اين بنا تابع يك نظم و ارتباطات ديگر است. در آن زمان يك تداخل موضوعي صورت گرفت كه متاسفانه برايش راه‌حلي درنظر گرفته نشد و همه خوشحال بودند كه نرده‌ها برداشته شده و نوعي آزادي رفت و آمد به فضاهايي اين‌گونه ايجاد شده است. در حالي كه الان مي‌بينيم متاسفانه در يك شرايط سياسي، اقتصادي و اجتماعي ديگر همين برداشته شدن نرده‌ها تبديل به معضل‌هاي فراواني شده است.
غريب‌پور با اشاره به مقطعي از زمان كه به عنوان شهردار «ناحيه سبز» شامل مجموعه تئاترشهر فعاليت داشت، گفت: با آقاي ملك مدني شهردار وقت مكاتبات و بازديدي كرديم كه چگونه مي‌توانيم حريم تئاترشهر را احيا كنيم. ايشان موافقت كرد ولي موافقت به عمر مديريت‌شان در شهرداري تهران قد نداد و من هم شهردار ناحيه سبز نبودم. بعدها وقتي مديريت مرمت و بازسازي تئاترشهر را بر‌عهده گرفتم بار ديگر اين موضوع را پيگيري كردم. گزارشي تفصيلي با همكاري شركتي كه مشاور اجرايي ما بود ارايه داديم كه حريم هم بيرون و هم درون تئاترشهر دوباره لحاظ شود تا مصيبت‌هايي كه ساختمان و اطراف تئاترشهر ديده، كنترل شود. در بررسي صورت گرفته ديديم كه هر كسي با دليل يا بي‌دليل به محض اينكه به ماموران حراست در ورودي بگويد كه با روابط عمومي كار دارم، به راحتي اذن ورود به داخل مجموعه را مي‌گيرد. اولين صدمه‌اي كه از اين بي‌حريمي دامن تئاترشهر را مي‌گرفت اين بود كه ما در دستشويي‌هاي طبقه دوم مجموعه ده‌ها سرنگ تزريق مواد مخدر پيدا كرديم. وقتي ورود به ساختمان آزاد باشد قطعا چنين نتايجي نيز حاصل مي‌شود. اين هنرمند باسابقه تئاتر درباره تدبيري كه در آن مقطع زماني براي حفظ حريم دروني مجموعه تئاترشهر مدنظر قرار داده بود، توضيح داد: ما جامعه مخاطبان روابط عمومي مجموعه تئاترشهر را دسته‌بندي كرديم و براساس آن به اين نتيجه رسيديم كه روابط عمومي در بخش مبدا و ورودي مجموعه قرار گيرد تا اطلاعات مربوط به فعاليت‌ها و اجراها را دراختيار مراجعان اين بخش قرار دهد. براي خبرنگاران و اصحاب رسانه نيز كه قصد مصاحبه با هنرمندان و گروه‌هاي تئاتري را داشتند، اتاقي مخصوص مصاحبه درنظر گرفتيم.
غريب‌پور همچنين درباره بعضي نقدهاي غيركارشناسي درباره ايجاد حريم امن پيرامون بناي تئاترشهر مي‌گويد: از همان موقع رسانه‌ها شروع به نقد كردن اين قضيه كردند و من همان موقع مصاحبه‌هايي انجام دادم تا استدلال ما در اين خصوص را بدانند. بر اين اساس تئاترشهر حريمي در درون نداشته و ندارد. با گذشت زمان شاهد هستيم كه وضعيت محيط بيروني تئاترشهر به قدري مصيبت بار شده و ناامني شديدي به وجود آورده و همين امر باعث شده تا بسياري از جوانان و خانواده‌ها جرات قدم زدن در محيط پيرامون تئاترشهر را نداشته باشند. «باغ لوكزامبورگ» در پاريس كه نزديك «كمدي فرانسز» به عنوان تماشاخانه ملي فرانسه است، حريمي مشخص دارد. «هايد پارك» لندن نيز داراي حريم است. مديرعامل اسبق خانه هنرمندان ايران تاكيد كرد: تئاترشهر به عنوان ساختماني كه ثبت ميراث ملي شده و ساختماني فرهنگي است، بايد حريمي فرهنگي نيز داشته باشد و وقتي افراد به سمت تئاترشهر مي‌آيند بدانند هدف تماشاي تئاتر است يا گذران اوقاتي فرهنگي. اگر كسي هم قصد ورود به پارك دانشجو را دارد كه از سمت ديگري وارد پارك شود. اين هنرمند مي‌پرسد: «هدف ما از ايجاد نكردن حريم براي تئاترشهر چيست؟ مي‌خواهيم بگوييم كه پيشرفته‌تر از كشورهاي ديگر جهان كه براي بناهاي فرهنگي و هنري‌شان ارزش قائلند هستيم؟» به گفته او اگر اين‌گونه است مي‌گويم كه براي برخي تئاتري‌ها نفس اعتراض مهم است زيرا نمي‌توانند استدلال كنند. غريب‌پور در بخش ديگري از سخنان خود به ارايه طرحي پيشنهادي به ملك مدني شهردار اسبق شهر تهران اشاره كرد و گفت: در آن طرح به شهردار وقت تهران پيشنهاد دادم كه در حريم تئاترشهر به شكلي حرفه‌اي فضاهايي براي پذيرايي و همچنين ارايه محصولات فرهنگي طراحي شود تا علاوه بر اينكه براي تئاتري‌ها اشتغالزايي مي‌شود، مراجعه‌كنندگان نيز بدانند اوقات فرهنگي خود را در مجموعه تئاترشهر چگونه سپري كنند. 
سرپرست گروه تئاتر «آران» درباره چرايي اجرايي نشدن ايجاد حريم تئاترشهر از سوي مديران و مسوولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و شهرداري تهران، تصريح كرد: وقتي قرار بود در ضلع شمالي فضاي مجموعه تئاترشهر ايستگاه مترو احداث شود، تجمع و اعتراض كردند بدون اينكه بدانند چرا. الان ايستگاه مترو به نام مجموعه تئاترشهر است و دسترسي به اين بنا و همچنين تالار وحدت، تالار حافظ و تالار فردوسي و بسياري ديگر از سالن‌هاي خصوصي را راحت‌تر كرده است. جدا از نامناسب بودن يا نبودن ظاهر ايستگاه، موضوع مدنظر امكان و تبليغي است كه براي تئاترشهر فراهم كرده است. اگر طرح حريم تئاترشهر اجرايي نمي‌شود به خاطر اين‌گونه اعتراضات بي‌استدلالي است كه برخي انجام مي‌دهند و مسبوق به سابقه است. شهرداري تهران از بيم اينكه مبادا به حريم تئاترشهر تعدي شود دست نگه داشته است. او در ادامه سخنان خود با بيان اينكه براي سالن‌هاي تئاتر زمان شكسپير و همچنين تكيه دولت حريم وجود داشته است، يادآور شد: پهنه رودكي كه شكل گرفته فضاي مقابل تالار وحدت را امن كرده است. چند ماه قبل مقابل تالار وحدت ايستگاه تاكسي‌ها بود، فلاسك و زيرانداز مي‌آوردند، آنجا مي‌نشستند، دراز مي‌كشيدند و فضايي غيرفرهنگي ايجاد كرده بودند. ببينيد دور تا دور تئاترشهر چه مصيبتي شكل گرفته است. اگر مي‌خواهيم بهترين آثار صحنه‌اي را داشته باشيم چگونه مي‌توان از كانالي زشت عبور كرد و به زيبايي رسيد. تصور مي‌كنم دوستاني كه معترض هستند توجيه نيستند و فقط نفس اعتراض براي‌شان مهم است.