آيا شرايط تغيير كرده است؟
رييس‌جمهور امريكا كار خواهد كرد و ملزم به انجام شرح وظايفي خواهد بود كه از سوي مقامات مافوقش تعيين خواهد شد. همان‌طور كه او در دوره قبل مامور اجراي نظرات اوباما و جان كري بود و حداكثر توان ديپلماتيك خود را براي نيل به برجام به كار بست، اين بار نيز در چارچوب شرح وظايف محوله كار خواهد كرد. لذا، سوال مهم اين است كه آيا سخنان او انعكاس سياست دولت بايدن است. مشابه بخشي از سخنان شرمن را در 23 فوريه از ند پرايس سخنگوي وزارت خارجه امريكا نيز شنيده بوديم. او از اعمال «محدوديت‌هاي دايمي قابل راستي‌آزمايي بر برنامه هسته‌اي ايران» به عنوان هدف امريكا سخن گفته بود. همچنين قابل توجه است كه به موازات تمجيد عناصر افراطي ضد ايران در سنا، اعم از دموكرات و جمهوري‌خواه، بعضي سناتورهاي ليبرال مانند كريس مورفي از اظهارات شرمن ابراز نگراني كردند. مورفي گفت كه با تلاش براي توسعه برجام به جاي تلاش براي اجراي آن «نگراني من اين است كه چيزي جز شكست نصيب‌مان نشود.» اگر سخنان شرمن را كم و بيش منطبق بر مواضع دولت به شمار آوريم، سوال اين است كه آيا مواضع بايدن نسبت به دوره قبل از انتخابات امريكا تغيير عمده‌اي كرده است يا خير. بعيد است بتوان به اين سوال پاسخ مثبت داد. بايدن در يادداشت خود در CNN در 13 سپتامبر از بازگشت به برجام بعد از عمل ايران به تعهداتش سخن گفته و اضافه كرده بود كه در پي مذاكره براي طولاني‌تر و قوي‌تر كردن برجام و درباره برنامه موشكي و سياست‌هاي منطقه‌اي ايران خواهد بود. در بيانيه 18 فوريه وزراي خارجه امريكا و سه كشور اروپايي همين مواضع تكرار شده بود؛ با اين تفاوت كه اين دو مرحله يعني بازگشت دو كشور به برجام و «مذاكرات بعدي» با كلمه «سپس» به روشني از هم تفكيك شده بودند. با توجه به مواضع قاطع ايران در رد «مذاكرات بعدي»، تفكيك بين اين دو مرحله ممكن است فرصتي براي برخي مانورهاي ديپلماتيك باشد و مذاكرات غيررسمي پيشنهادي اتحاديه اروپا ممكن است به اين كار بيايد.