ايران وارد خط قرمز
روس‌ها مي‌شود
اخيرا يك ميدان گازي كه حجم ذخاير آن معادل يك‌چهارم پارس‌جنوبي يا به اندازه فاز 11 است، در آب‌هاي شمالي كشف شده كه اگر موقعيت فراهم باشد اين امكان را خواهد داشت كه حداقل 20درصد گاز موردنياز اروپا را تامين كند و اين موضوع جغرافياي سياسي منطقه را تغيير مي‌دهد. ميدان جديد گازي چالوس قرار است با هدف ايجاد يك قطب جديد گازي در شمال ايران براي تكميل قطب جنوبي گاز اين كشور با محوريت ميدان عظيم پارس جنوبي احداث شود. با اين حال افشار سليماني، سفير سابق ايران در جمهوري آذربايجان مي‌گويد: اگر از خزر به اروپا برسيم، دست اين اتحاديه نيز كه در روابط و سياست خارجي با روس‌ها به خصوص در حوزه انرژي با احتياط عمل مي‌كنند، باز مي‌شود و ايران تبديل به يك آلترناتيو خواهد شد كه اين موضوع روسيه را نگران كرده و مثل هميشه سنگ‌اندازي مي‌كند. حتي در جاهاي ديگري در رابطه با روابط خارجي براي ايران مشكل ايجاد مي‌كند، بنابراين مي‌طلبد كه ايران سياست متوازن داشته و از اين فرصت‌ها استفاده كند تا از دست نروند. او با بيان اينكه ايران فرصت‌هاي زيادي را در صادرات و ترانزيت انرژي و گاز از دست داده، افزود: اين در حالي است كه مي‌توانستيم هاب انرژي باشيم، اما تاكنون حوزه انرژي منطقه هميشه به نفع روسيه بوده است، حتي باعث شده خط لوله صلح را هم از دست بدهيم و اكنون تركمنستان به دنبال صادرات به پاكستان از مسير خط لوله تاپي است. او يادآور شد: مثلا اكنون مي‌بينيم كه تركيه نفت و گاز ندارد، در مديترانه با يونان و قبرس مشكل دارد، واردكننده گاز از ايران، روسيه و آذربايجان است، به‌رغم اينها به خاطر موقعيت ژئوپليتيكي و مسير ترانزيتي به هاب انرژي تبديل شده است؛ اكنون از طريق باكو-تفليس- جيحان حتي به اسراييل هم صادرات دارد، بنابراين به نوعي كشور خود را به لحاظ انرژي در موقعيت حساس و استراتژيك قرار داده و كشورها سعي مي‌كنند به هر قيمتي امنيت تركيه را تامين و روابط خود را با اين كشور تحكيم كنند. او با اشاره به مزيت‌هاي ايران هم به لحاظ انرژي و هم به لحاظ ترانزيتي خاطرنشان كرد: ما در چهارراه شمال- جنوب و شرق- غرب قرار داريم و اين موقعيت ژئوپليتيكي و ژئواكونوميكي ايران براي ديگران حائز اهميت است، چون در هر حال به ايران نياز پيدا مي‌كنند، به‌طوري كه در طول اين مدت همواره سعي كردند ايران را از اين دومزيت ژئوپليتيكي و ژئواكونوميكي تخليه و از مسيرهاي حمل و نقل حذف كنند، حتي راه‌آهن و جاده جديد احداث كردند تا مسيرهاي انرژي ايران را تغيير دهند. مثلا مي‌بينيم كه غرب از خط لوله باكو-تفليس-جيحان يا باكو-تفليس- ارزروم حمايت كرد چون ايران و حتي روسيه را دور مي‌زد يا كريدور تراسيكا را كه مزيت شرق-غرب است، ايجاد كردند تا ايران در مسير قرار نگيرد.