به بهانه بازگشت رونالدو به منچستريونايتد
اولدترافورد، رويايي‌تر از هميشه
ابوالفضل نجيب
بازگشت رونالدو به اولدترافوردشايد براي جهان فوتبال به اندازه انتقال مسي به پاري‌سن ژرمن غافلگيركننده و غيرمنتظره نباشد اما بي‌شك براي هواداران ميليوني شياطين سرخ اهميت اين بازگشت به هيچ روي با رفتن مسي به پي‌اس‌جي قابل مقايسه نيست. اين غافلگيري حتي با زماني كه رونالدو منچستر را به قصد رئال ترك كرد هم قابل مقايسه نيست. فراموش نكنيم زماني كه رونالدو منچستر را ترك كرد، به دليل حضور فرگوسن و اعتمادي كه هواداران منچستر به او داشتند، چندان واكنش برانگيز نبود.
آن زمان بازيكنان و ستاره‌هايي فراتر از رونالدو از تيم فرگوسن جدا شده بودند. رونالدو در 196 بازي 84 گل براي شياطين به ثمر رسانده بود. يعني ميانگين يك گل در دو بازي. با اين حال نمي‌توان انكار كرد بازگشت رونالدو براي هواداران منچستر كم از يك رويا نبود. رويايي كه كمترين انتظارش احياي قهرماني ليگ برتر و ليگ قهرمانان اروپا و حتي تكرار سه و چهار و پنچ‌گانه است. در عين حال بخشي از اهميت بازگشت رونالدو فارغ از اين انتظارات، معطوف به نوستالژي هواداران است. مي‌شود تصميم غيرمنتظره و غافلگيركننده رونالدو در بازگشت به منچستر را به اداي دين او به باشگاه و مربي و هواداراني تعبير كرد كه در رشد و شكوفايي و تبديل شدن او به ركورددار نقل و انتقالات در سال 2003 نقش بسزايي داشتند. فراموش نكنيم وقتي رونالدو در سال 2003 با قرارداد 16 ميليون يورويي به جمع شياطين پيوست تنها 18 سال داشت. او كه از اسپورتينگ ليسبون و به درخواست فرگوسن به اولدترافورد آمده بود در بيست و پنج بازي خود در ليگ پرتغال فقط سه گل به ثمر رسانده بود. اما طي 6 سال حضور در منچستر موفق به كسب عناويني شد كه شايد در خواب هم نمي‌ديد. رونالدوي جوان توانست بعد از 6 سال حضور در منچستر با سه عنوان قهرماني در ليگ برتر، دو قهرماني جام اتحاديه، يك قهرماني جام حذفي و يك قهرماني در جام خيريه و همچنين كسب قهرماني در ليگ قهرمانان اروپا و قهرماني در جام باشگاه‌هاي جهان و زدن 86 گل در 196 بازي و دريافت كفش طلاي اروپا اولدترافورد را به قصد برنابِئو ترك كرد. او همچنين با زدن 42 گل در فصل 2008 – 2007 به سلطه جورج بست به عنوان بهترين گلزن منچستر در يك فصل و بعد از 30 سال خاتمه داد. مسير 12 ساله‌اي كه رونالدو از زمان ترك تا پيوستن مجدد به منچستر طي كرده، مسير خيركننده‌اي است. در كارنامه حضور او در رئال سه عنوان قهرماني لاليگا، پوكردر قهرماني ليگ قهرمانان اروپا، قهرماني در جام حذفي و سوپر جام و قهرماني باشگاه‌هاي جهان به چشم مي‌خورد. همچنان كه حضور كوتاه‌مدت او در يوونتوس با دو قهرماني ليگ، يك قهرماني سوپر جام همراه بود كه البته در زمره كمترين افتخارات او در رده باشگاهي بعد از پيوستن به منچستر محسوب مي‌شود. به اين افتخارات تيمي قهرماني جام ملت‌هاي اروپا در سال 2016 را هم اضافه كنيد. به علاوه افتخارات شخصي رونالدو كه افتخارات باشگاهي او را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهند. كسب پنج عنوان بهترين بازيكن جهان، سه عنوان بهترين بازيكن اروپا. فتح سه كفش طلا، كسب جايزه پوشكاش براي بهترين گل سال، 7 عنوان آقاي گلي قهرمانان اروپا، بهترين گلزن تاريخ رقابت‌هاي قهرمانان اروپا با 134 گل، كسب سه عنوان آقاي گلي لاليگا، بهترين گلزن بازي‌هاي جام باشگاه‌هاي جهان، بهترين گلزن رده ملي با 109 گل در كنار علي دايي و بهترين گلزن ليگ ملت‌هاي اروپا ويترين افتخارات شخصي رونالدو را را تزيين مي‌كنند. اين مسير بي‌ترديد مسووليت‌هاي او را در اولدترافورد و نزد هواداران متعصب منچستر حتي در سراسر جهان سنگين و به همان اندازه چالش‌برانگيز خواهد كرد. او در آستانه سي و هفت سالگي است. آنچه از او انتظار مي‌رود بي‌شك ربطي به شرايط سني او نخواهد داشت. به اين دليل كه او در اوج آمادگي و چه بسا فراتر از بازيكنان جوان و آماده حال حاضر جهان جلوه‌گري مي‌كند. در چنين وضعيتي كمترين انتظار هواداران و مسوولان باشگاه منچستر قهرماني در ليگ برتر خواهد بود. جامي كه بعد از ترك فرگوسن منچستري‌ها هيچ‌گاه آن را لمس نكردند. چه بسا فراتر از اين كسب چهارمين جام قهرمانان اروپا انتظار و مطالبه دور از دسترسي نباشد. آمدن رونالدو به منچستر در چنين شرايطي بيش از هر چيز يك چالش است. اين چالش همان اندازه كه مي‌تواند به افزايش محبوبيت و افتخارات او منجر شود، به درجاتي مي‌تواند جايگاه فعلي او را به مخاطره بيندازد. آنچه در فصل جاري ليگ برتر شاهد خواهيم بود، معطوف به اثبات توانمندي‌هاي فردي و به همان اندازه تاثير او به لحاظ روحي و رواني بر ساير بازيكنان و تيم منچستر خواهد بود. شايد اين بهترين فرصت براي سولشر جوان باشد كه آمدن رونالدو را به نقطه شروع دوران طلايي فرگوسن تبديل كند. از اين روي شايد بازگشت رونالدو به منچستر بتواند او را بعد از اريك كانتونا به محبوب‌ترين بازيكن غيرانگليسي منچستر تبديل كند. فراموش نكنيم دست يافتن به رونالدو روياي هر تيمي و به طور مضاعف تيم‌هاي انگليسي بود. كمااينكه پيرس مورگان در گفت‌وگوي تلويزيوني سال 2018 با رونالدو بابت تصميم غيرمنتظره‌اش در پيوستن به منچستر در حالي كه ظاهرا با آرسنال تمام كرده بود گلايه كرد. اما همچنان قول پيوستن به توپچي‌هاي لندن را با تقديم پيراهن آرسنال مزين به نام رونالدو و شماره 10 از او گرفته بود. در همين راستا بخش ديگري از هيجان و غافلگيري لذتبخش هواداران منچستر را مي‌توان به ربودن رونالدو از چنگ رقيب و همشهري ديرينه يعني منچسترسيتي مرتبط دانست. آن‌هم درست در زماني كه پيوستن رونالدو به جمع سيتيزن‌ها به اندازه پيوستن رونالدو در سال 2003 به آرسنال قطعي به نظر مي‌رسيد. منچستر اين فصل بهترين فوتباليست تاريخ قرن اخير را دراختيار دارد. بازيكني كه در مقايسه بسياري حتي او را بر مسي ترجيح مي‌دهند. اتفاقا يكي از كساني كه خيلي محترمانه او را بر مسي ترجيح داده فرگوسن است. او ضمن احترام به انتخاب مسي توسط مردم درباره دلايل ترجيح رونالدو گفته: «مردم مي‌گويند كه بهترين بازيكن دنيا كيست؟ و بسياري از افراد به درستي مسي را انتخاب مي‌كنند. شما نمي‌توانيد با اين عقيده مخالف باشيد. اما من عقيده دارم كه رونالدو مي‌توانست براي تيم‌هايي چون ميلوال، كوئينك پارك رنجرز، دونكستر راورز يا هر تيم ديگري بازي كند و موفق به انجام هت‌تريك شود. اما من مطمئن نيستم كه مسي بتواند اين كار را بكند.» اشاره فرگوسن به استمرار موفقيت‌آميز رونالدو در سه ليگ انگليس و اسپانيا و ايتاليا هم مي‌تواند بر نقش تعيين‌كننده او در تيم ملي پرتغال تاكيد داشته باشد. در مقايسه با لئو كه همواره بهترين نمايش‌هاي خود را در بارسلونا ارايه كرده است. اين مقايسه به نوعي مي‌تواند تاكيدي باشد بر دلايل ارجحيت رونالدو به مسي توسط فرگوسن. با اين حال آنچه به طور مضاعف درستي نظر فرگوسن را تاييد خواهد كرد، حضور مسي در پي‌اس‌جي و همزمان نمايش رونالدو از ترك تا پيوستن دوباره به منچستر خواهد بود.