چرا براي رفع تهديدها چاره‌اي انديشيده نمي‌شود؟
ورزش ايران، هدف آسان اسراييل
گروه ورزش
تيم ملي كاراته ايران كه قرار بود به مسابقات جهاني امارات اعزام شود از سفر به اين كشور باز ماند. مقامات فدراسيون اعلام كردند ابتلاي ۴ ورزشكار ايران به كرونا دليل لغو سفر تيم ملي است. از سمت ديگر شايعاتي از فدراسيون كاراته به گوش رسيد كه حضور پرتعداد ورزشكاران اسراييلي در رقابت‌هاي جهاني، دليل لغو سفر تيم ملي بوده. اسراييل براي نخستين‌بار در رقابت‌هاي جهاني با ۵ ورزشكار شركت كرده است. آن‌طوركه مشخص شده كشور ميزبان و اسراييل قرار گذاشته بودند طي يك اقدام مشترك ورزشكاران ايراني و اسراييلي را مقابل هم قرار دهند و از آنجايي كه چند روز بيشتر تا برگزاري دادگاه حكميت ورزش براي بررسي پرونده جودوي كشورمان باقي نمانده از اين طريق ايران را تحت فشار قرار دهند.
چه اين شايعه صحت داشته باشد چه نه، نمونه‌هاي متعدد ديگري را مي‌توان رديف كرد كه اسراييل در حوزه ورزش در حال آسيب رساندن به منافع ايران است. لغو برخي اعزام‌ها، مسابقه ندادن ورزشكار، مهاجرت، محروميت و مشكلاتي از اين دست تا به امروز چندين بار گريبان ورزش ايران را گرفته است. واضح است كه به دليل رسانه‌اي شدن رخدادها، اسراييل هم برنامه‌ريزي كرده تا در اين حوزه به كشور آسيب بزند. آنها حتي تا جايي پيش رفتند كه مي‌خواهند ميزباني جام‌جهاني را هم بگيرند. آنها به خوبي مي‌دانند برگزاري جام‌جهاني در سرزمين‌هاي اشغالي چه حاشيه‌هايي در ورزش ايران به وجود خواهد آورد.
سوال مهمي كه بايد از مسوولان پرسيده شود اين است كه براي رفع تهديدات اسراييل در اين زمينه چه راهكاري انديشيده شده است؟ چگونه است كه ما در بعد نظامي و امنيتي همه تلاش خود را براي خنثي‌سازي تهديدهاي اسراييل به كار مي‌بنديم اما در حوزه ورزش صرفا به كنار كشيدن بسنده كرده‌ايم؟ واقعيت اين است كه مسائلي از اين دست كه در حوزه ورزش رخ مي‌دهد دست كمي از حملات تروريستي يا بمب‌گذاري ندارد. مشكلاتي كه در حوزه ورزش رخ مي‌دهد به اندازه تهديدات امنيتي و نظامي بار رواني و مالي روي دوش كشور مي‌گذارد. براي تربيت يك ورزشكار يا تشكيل يك تيم سال‌ها وقت و انرژي و هزينه صرف شده و بي‌ثمر ماندن اين تلاش ضربه‌اي است كه در ابعاد مختلف هزينه‌زا خواهد بود. اسراييل هم اين را فهميده و همه تلاشش را در اين زمينه مي‌كند.
برخي گمان مي‌كنند كنار كشيدن ورزشكاران يا تيم‌هاي ايراني به مسابقات لطمه وارد مي‌كند و اين فدراسيون‌هاي جهاني هستند كه ضربه مي‌بينند. چنين تفكري از اساس اشتباه است. بايد بدانيم كه نبود ما در مسابقات بين‌المللي چندان مهم نيست. نه ما كه همه كشورها. كاراته و تكواندو و بوكس و شطرنج و ساير ورزش‌هاي اينچنيني كه هيچ، حتي در فوتبال كه پربيننده‌ترين ورزش است و گردش مالي چند ميليارد دلاري دارد غيبت تيم‌هاي مهم چندان مهم نبوده. جام‌جهاني فوتبال بدون حضور ايتاليا و هلند برگزار شد، منچستريونايتد به ليگ قهرمانان اروپا نرسيد، آلمان در مرحله گروهي يورو حذف شد و آب از آب تكان نخورد. نبودن تيم‌هاي ورزشي ايران در مسابقات بين‌المللي هم به همين اندازه تاثيرگذار است.
در مطلب ديگري كه مدتي پيش در همين زمينه نوشتيم به اين نكته اشاره كرديم كه انتظار نداريم از فردا ورزشكاران ايراني مقابل ورزشكاران اسراييلي مسابقه بدهند. اما انتظار داريم مقامات براي رفع اين تهديد كه به صورت مكرر و دامنه‌دار كشور را هدف گرفته اقدامي انجام دهند. اسراييل يك راه بي‌هزينه براي ضربه زدن به منافع ايران پيدا كرده و تنها كاري كه مي‌كند اعزام ورزشكاران زياد به مسابقات مختلف و اندكي لابي‌گري است. در اين سمت اما هر بار انتشار خبري از عدم اعزام يك تيم يا مهاجرت ورزشكار يا محروميت ورزشكار ايراني هزينه‌هاي اجتماعي و مالي به بار مي‌آورد.
در وظايف سازمان پدافند غيرعامل آمده «سازماندهي، طرح‌ريزي، هدايت و راهبري عمليات پدافندي مقابله با تهديدات نوين دشمن» آيا كاري كه امروز اسراييل در حوزه ورزش عليه ايران انجام مي‌دهد يك نوع تهديد نوين به حساب نمي‌آيد؟ آيا نبايد براي مبارزه با اين تهديد كاري صورت بگيرد؟ حوزه ورزش ايران نبايد تبديل به يك لقمه حاضر و آماده براي بهره‌برداري كشورهايي قرار بگيرد كه از هر فرصتي براي ضربه زدن به منافع كشورمان استفاده مي‌كنند.