خاطرات سفر و حضر (136)
اسماعيل كهرم
سوييس كشور خاصي است. همه چيز در اين كشور تميز است. از لحظه ورود به فرودگاه، شما نظافت را مي‌بينيد. حس مي‌كنيد و حتي بو مي‌كنيد. من هم مثل شما فكر مي‌كردم كه اين دولت است كه فرودگاه و شهر را تميز نگه مي‌دارد و مردم نقش دوم را دارند تا آنكه يكي، دو مشاهده موجب شد كه نظرم عوض شود و ديدم مردم اين كشور خود، ضامن و حافظ نظافت در وطن خود هستند. در شهر زوريخ (بزرگ‌ترين شهر سوييس) خيابان منتهي به ايستگاه راه‌آهن شهر (بانهوف) بسيار زيبا و فراخ است و مغازه‌هاي اين خيابان گران‌ترين اجناس را عرضه مي‌كنند. در اين خيابان زيبا، كافه‌هاي خياباني پياده‌روها را اشغال كرده و در تمام اين كافه‌ها هم استاندارد نظافت و تميزي رعايت مي‌شد. ناظر بودم كه يك بانوي سالخورده كه بار سنگيني در دست داشت در حين عبور بود. كيسه‌اي كه در دست داشت به زمين خورد و يكي، دو شيشه شكست و پياده‌رو را آلوده كرد. خانم مسن به يكي از مغازه‌ها رفت يك جاروي دسته‌بلند گرفت و با يك خاك‌انداز بازگشت، شيشه خورده‌ها را جمع كرد. مقداري آب گرفت و آنچه ريخته بود شست و سپس مقداري دور رفت و محل را ورانداز كرد آن وقت راهش را گرفت و رفت. با اين رفتارهاست كه سوييس در جهان مي‌درخشد.