افزايش حمايت مردم كره‌جنوبي از ساخت سلاح هسته‌اي توسط سئول

آرمين منتظري 

كره‌جنوبي همواره تمايل داشته به توانايي بومي ساخت سلاح هسته‌اي دست يابد اما اخيرا نتايج نظرسنجي در اين كشور منتشر شده كه نشان مي‌دهد مردم اين كشور نيز در مواجهه با كره‌شمالي مجهز به سلاح هسته‌اي و چين قدرت‌مند، با ساخت سلاح هسته‌اي موافق هستند. نتايج اين نظر‌سنجي از موافقت 70 درصد مردم كره‌جنوبي با ساخت سلاح هسته‌اي حكايت دارد. حتي وقتي كه تبعات حركت كره‌جنوبي به سمت ساخت سلاح هسته‌اي براي‌شان توضيح داده، باز هم آنها معتقدند بود كه كشورشان بايد اين راه را طي كند. اين نظرسنجي كه نتايج آن روز پنجشنبه منتشر شده، از سوي شوراي تحولات جهاني شيكاگو انجام شده است و نتيجه‌اش اين بود كه اكثريت مردم كره‌جنوبي از هسته‌اي شدن كشورشان حمايت مي‌كنند. در تحليلي كه از شوراي شيكاگو از نتايج اين نظرسنجي ارايه داده‌، آمده است: مردم كره‌جنوبي به رغم اينكه از اتحاد كشورشان با امريكا مطمئن هستند و مي‌دانند كه كشورشان به لحاظ نظامي قدرتمند است، اما باز هم از ساخت سلاح هسته‌اي توسط كشورشان موافق هستند و حالا آن‌دسته از كساني كه با ساخت سلاح هسته‌اي موافق هستند، فكر مي‌كنند كه در جامعه از جايگاه و اعتبار بالاتري نيز برخوردارند.  در تاريخ نهم مارس، مردم كره‌جنوبي براي انتخاب رييس‌جمهوري جديد خود به پاي صندوق‌هاي راي مي‌روند. رقابت بين كانديداهاي انتخابات رياست‌جمهوري كره‌جنوبي بسيار نزديك است و مناظره درباره تسليح كره‌جنوبي به سلاح هسته‌اي در دور نخست انتخابات و در ميان كانديداهاي محافظه‌كار مطرح شد و اين كانديداها از اين ايده به عنوان يكي از برنامه‌هاي بالقوه حزب خود ياد كردند. نتايج نظرسنجي‌ها نيز نشان مي‌دهد كه حمايت داخلي از ايده از معرض توجهات جامعه است و شايد رييس‌جمهوري جديد كره‌جنوبي مجبور شود اين خواسته عمومي را مورد ملاحظه و توجه قرار دهد. ايالات متحده امريكا در طول دوران جنگ سرد، سلاح‌هاي هسته‌اي خود را در كره‌جنوبي مستقر كرده بود. بعدها و در سال 1991، جورج بوش پدر، رييس‌جمهوري وقت امريكا طرح بازگرداندن همه سلاح‌هاي هسته‌اي تاكتيكال امريكا كه در خارج از كشور مستقر شده بودند را به اجرا گذاشت. البته كره‌جنوبي همچنان ذيل چتر هسته‌اي امريكا باقي ماند. به اين معنا امريكا به اين كشور تضمين داد كه اگر نياز است براي حفظ امنيت كره‌جنوبي از سلاح هسته‌اي استفاده خواهد كرد. بازگشت سلاح‌هاي هسته‌اي به كره‌جنوبي به نظر ناممكن مي‌رسد اما اخيرا اين بحث مكررا مطرح شده است. در سال 2016، پارك گون هه، رييس‌جمهوري وقت كره‌جنوبي بارها از امريكا درخواست كرد دوباره سلاح‌هاي هسته‌اي‌اش را به كره‌جنوبي بازگرداند اما امريكا با اين درخواست مخالفت كرد. اخيرا نيز كره‌جنوبي تمايل شديدي به زيردريايي‌هاي هسته‌اي از خود نشان داده است. در نظرسنجي انجام‌شده آمده است كه 71 درصد مردم كره‌جنوبي از مسلح شدن كشورشان به سلاح هسته‌اي حمايت مي‌كند. اين آمار كمي بيشتر از نظرسنجي است كه چندي پيش انجام شده بود. محققان تلاش كرده‌اند دريابند اين حمايت مردمي از سلاح هسته‌اي را به چه شكلي در عرصه قدرت ترجمه مي‌شود و دريافته‌اند مردم كره‌جنوبي حقيقتا باور دارند كه برخورداري از سلاح هسته‌اي به آنها قدرت مي‌دهد. وقتي از آنها پرسيده شد كه آيا ترجيح مي‌دهند خودشان سلاح داشته باشند يا اينكه سلاح‌هاي امريكا بار ديگر به كشورشان برگردد، اكثريت گفتند كه ترجيح مي‌دهند كشورشان مستقلا سلاح هسته‌اي داشته باشد. اين‌طور به نظر مي‌رسد كه مردم كره‌جنوبي تمايل دارند در اين خصوص چه زماني و به چه شكلي از اين سلاح استفاده‌كنند؛ اختيار تام داشته باشند. محققان همچنين دريافتند كه برخلاف تصور رايج در ميان تحليلگران امنيتي، حمايت مردم كره جنوبي از تسليحات هسته‌اي، حتي بعد از اينكه آنها به اتحادشان با ايالات متحده يقين كردند نيز همچنان زياد باقي ماند.  لامي كيم، استاد امنيت ملي كالج جنگ ارتش ايالات متحده مي‌گويد كه اكثر مردم كره جنوبي بر اين باورند كه كره شمالي خلع سلاح هسته‌اي نخواهد شد و اين باور، تمايل آنها را براي برخورداري از برنامه تسليحات هسته‌اي بيشتر كرده است. كيم مي‌گويد: «برخي از مردم كره‌جنوبي به مذاكراتي كه در سال‌هاي 2018 و 2019 با كره‌شمالي انجام شد، اميد بسته بودند اما بعد از اينكه اين مذاكرات شكست خورد، اكثر آنها اميدشان را به خلع سلاح كره‌شمالي به كلي از دست دادند.» پل چوي، رييس گروه مشاورين StartWays در كره‌جنوبي و افسر سابق ارتش كره‌جنوبي كه در پژوهش انجام شده در دانشگاه شيكاگو مشاركت داشته، درباره نتيجه‌گيري بيش از اندازه از سوالات فرضي درباره موضوعات مرتبط با اتحاد كشورها و تبعات آن هشدار داده و گفته است كه پيچيدگي موضوع و واقعيت انتخاب كلمات در سوالات نظرسنجي مي‌تواند نتايج نظرسنجي را به كل متفاوت كند. البته چوي معتقد است كه بحث درباره اين پديده بايد انجام شود و مدت‌ها است كه به تاخير افتاده است. خصوصا اينكه اكثريت مردم كره‌جنوبي حمايت خود را از سلاح هسته‌اي اعلام كرده‌اند. چوي مي‌گويد: «مردم كره‌جنوبي به خوبي از شرايط امنيتي حساس محيطي كه در آن زندگي مي‌كنند به علاوه حضور كره‌شمالي هسته‌اي و تهديداتي كه با آنها روبرو هستند، آگاهند. با در نظر گرفتن چنين آگاهي، آنها هر روز بيشتر از ديروز از برخورداري كره‌جنوبي از سلاح هسته‌اي حمايت مي‌كنند و معتقدند كشورشان بايد يك برنامه هسته‌اي نظامي داخلي داشته باشد و ائتلافش با امريكا را نيز تقويت كند. به اعتقاد من كه كره‌اي هستم، اگر امروز اين بحث را به راه نيندازيم، اوضاع خيلي نگران‌كننده مي‌شود. با توجه به شرايطي كه ما در آن زندگي مي‌كنيم، بايد همه امور را بسنجيم و همه گزينه‌هاي پيش روي‌مان را بررسي كرده و تصميم بگيريم كه كدام گزينه به شكل موثرتر و بهتري منافع امنيتي ما را تامين مي‌كند.» البته در سابقه كره‌جنوبي فعاليت هسته‌اي و حتي غني‌سازي اورانيوم نيز ديده مي‌شود اما امريكايي‌ها به محض اطلاع از اين موضوع، اجازه هرگونه غني‌سازي را از اين كشور سلب كردند. در سال 2004، كره‌جنوبي براي نخستين‌بار اعلام كرد انشمندان اين كشور چهار سال پيش بدون مجوز به تجربه غني‌سازي اورانيوم دست زدند. دولت اين كشور اذعان كرد كه بايد در همان زمان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را از اين موضوع آگاه مي‌كرد اما افزود كه اين طرح به هيچ‌وجه با برنامه سلاح هسته‌اي ارتباط نداشت. اين اقدام در ماه ژانويه 2000 در همان موسسه پژوهش هسته‌اي دولتي صورت گرفت كه سپس به «دائجون» در جنوب پايتخت انتقال يافت. اين برنامه امكان توليد 2/0 گرم اورانيوم غني‌شده را فراهم آورد. كره جنوبي با تاكيد بر اينكه قصد ندارد خود را به بمب هسته‌اي مجهز كند، افزود كه در دهه 1970، پس از اينكه واشنگتن رييس‌جمهوري وقت كره جنوبي را متقاعد كرد برنامه مخفيانه هسته‌اي خود را كنار بگذارد، اين برنامه را رها كرد.