خودم يك لامينور هستم

چطور مي‌توان موسيقي را ناديده گرفت يا سرزنش كرد؟ موسيقي از جريان طبيعت با ما همراه است و الهام‌بخش صداي دلپذير پرندگان، صداي باران، باد، امواج، دريا، حتي جنگل موسيقي خودش را دارد ...
چرا ما به موسيقي پناه مي‌بريم؟ چون لحظه‌هايي براي‌مان فراهم مي‌كند كه از دست ازدحام افكار خلاص مي‌شويم و رها در تجربه بودن در اكنون و نه گذشته و نه آينده...
لامينور را دوست دارم و با تمام وجود درك مي‌كنم. انگار در جامعه ما موسيقي به عنوان يك هنر مستقل هنوز جايگاه خود را ندارد و شايد از ديد بخشي از جامعه فقط نوعي سرگرمي و تفريح يا حتي وقت‌‌كشي است جدي به نظر نمي‌آيد. در حالي كه در دانشگاه‌ها تدريس مي‌شود. واقعا درك نمي‌كنم چرا يك دختر با ساز و آواز تركيب خطرناك و سرزنش‌بار و تحقيرآميزي دارد از نگاه خيلي از افراد حتي شايد روشنفكر و با سواد...
اين همه جداسازي جنسيتي چه منشايي دارد؟ 
من خودم يك لامينور هستم.
هر وقت خواستم به موسيقي يا آواز بپردازم، مورد نقد قرار گرفتم: «تو بالاخره شاعري، روانشناسي، نويسنده‌اي يا مي‌خواي مطرب شي و سر از كاباره‌ها در بياري؟»
در دانشگاه تهران كه تحصيل مي‌كردم گاهي يواشكي سر مي‌زدم به دانشكده هنرهاي زيبا. با حسرت كلاس‌هاي موسيقي را نگاه مي‌كردم...
عاشق نادي، شخصيت فيلم لامينور هستم كه مبارزه كرد و تسليم نشد. كاش همه دختران سرزمين ما پدربزرگي مثل آقاجون (علي نصيريان) داشتند. همان پير خردمند فرزانه بدون تعصب. يك راهنماي روحي كه حتي به پليس هم نصيحت مي‌كند و مي‌گويد كم كنيد اين سخت‌گيري‌ها را...
موسيقي يك انرژي بي‌رقيب و خاص است كه مي‌تواند سازنده و متعالي باشد يا تو را به مسيري ويران‌ساز ببرد. يك انرژي حساس... بستگي به برخورد و نگاه ما دارد.
مي‌تواني مثل علي سنتوري به سمت ويران‌سازي خويشتن بروي يا مثل نادي لامينور اهداف بزرگ و متعالي داشته باشي.
خوشبختانه فيلم چندان سانسور نشد ولي به فيلمنامه ايرادهايي گرفته شد. فيلمنامه تندتر بود اما ما اصلاحات را پذيرفتيم چون داريوش مهرجويي مي‌خواست با هر امكاناتي كه در اختيار دارد به دفاع از دختران و زنان و جواناني بپردازد كه در زمينه علاقه و عطش خود به موسيقي تحقير و سرزنش شدند و از طرفي نمي‌خواست اين فيلم به سرنوشت سنتوري دچار و توقيف شود.
من اين ‌همه توجه و احساس مسووليت ايشان را ستايش مي‌كنم و به نظرم لامينور با همه محدوديت‌ها حرف خودش را زده است و مي‌ماند به يادگار در تاريخ سينماي ايران.