چه كنم دور زمان را

تو مرا جان و جهاني چه كنم جان و جهان را
تو مرا گنج رواني چه كنم سود و زيان را
نفسي يار شرابم نفسي يار كبابم
چو در اين دور خرابم چه كنم دور زمان را
ز همه خلق رميدم ز همه باز رهيدم
نه نهانم نه پديدم چه كنم كون و مكان را
ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم
چو تو را صيد و شكارم چه كنم تير و كمان را
چو من اندر تك جويم چه روم آب چه جويم
چه توان گفت چه گويم صفت اين جوي روان را
چو نهادم سر هستي چه كشم بار كهي را
چو مرا گرگ شبان شد چه كشم ناز شبان را
چه خوشي عشق چه مستي چو قدح بر كف دستي
خنك آن جا كه نشستي خنك آن ديده جان رامولانا