كيسينجر:
انتظار براي غربي شدن چين ديگر يك راهبرد قابل قبول نيست
هنري كيسينجر وزير خارجه اسبق و سياستمدار كهنه‌كار امريكايي در مصاحبه با روزنامه «تايمز» انگليس ضمن صحبت درباره روسيه و اوكراين، درباره احتمال سلطه چين بر جهان هشدار داد.
كيسينجر در بخشي از اين مصاحبه ابتدا به سوالات اين رسانه انگليسي درباره جنگ اوكراين و روسيه پاسخ داد و نظرش را درباره ولوديمير زلنسكي و ولاديمير پوتين روساي جمهور اين دو كشور بيان كرد. وزير خارجه اسبق امريكا كه خودش هم يهودي است، به يهودي بودن رييس‌جمهور اوكراين اشاره كرد و گفت: «هيچ ترديدي نيست كه زلنسكي يك ماموريت تاريخي انجام داده است. او از پيشينه‌اي مي‌آيد كه هرگز در هيچ دوره‌اي از تاريخ در رهبري اوكراين ظاهر نشد.» هنري كيسينجر ادامه داد: «او (زلنسكي) به دليل نااميدي از سياست داخلي (در اوكراين)، يك رييس‌جمهور تصادفي بود و سپس با تلاش روسيه براي بازگرداندن اوكراين به موقعيت كاملا وابسته و تابع روبه‌رو شد. البته او كشور و افكار جهاني خود را به شيوه‌اي تاريخي پشت سر خودش جمع كرده و اين دستاورد بزرگ اوست... اما آيا او مي‌تواند در برقراري صلح به ويژه صلحي كه متضمن فداكاري محدود است، هم (اتحاد كشورش و افكار جهاني را پشت سرش) حفظ كند؟»
وزير خارجه اسبق امريكا درباره پوتين به تايمز گفت: «من فكر مي‌كردم كه او يك تحليلگر متفكر براساس اين ديدگاه از روسيه به عنوان يك نوع موجود عرفاني است كه با نوعي تلاش معنوي خود را در ۱۱ منطقه زماني كنار هم نگه داشته و در اين ديدگاه، اوكراين نقش ويژه‌اي ايفا كرده است. سوئدي‌ها، فرانسوي‌ها و آلماني‌ها از طريق آن سرزمين [زماني كه به روسيه حمله كردند] وارد شدند و شكست خوردند، چراكه (روسيه) آنها را خسته كرده بود. اين ديدگاه او [پوتين] است.» به گفته كيسينجر، اين ايده ولاديمير پوتين با مقاطعي از تاريخ اوكراين منافات ندارد و تاريخ اين كشور اوكراين را از امپراتوري روسيه متمايز مي‌كند. وزير خارجه اسبق امريكا ادعا كرد كه مشكل ولاديمير پوتين اين است كه او «رييس يك كشور رو به زوال است... و او در اين بحران، حس تمييز قائل شدن بين امور مهم و غيرمهم را از دست داده است. هيچ عذر و بهانه‌اي براي كاري كه او انجام داده وجود ندارد.» بنا بر گزارش تايمز، كيسينجر در اين مصاحبه، گزارشگر اين رسانه انگليسي يادداشت سال 2014 در زمان الحاق كريمه به روسيه را يادآوري كرد كه در آن وزير خارجه اسبق امريكا با ايده پيوستن اوكراين به ناتو مخالفت كرد و در عوض وضعيت بي‌طرفي مانند وضعيت فنلاند را پيشنهاد داد. وي البته هشدار داد كه گفت‌وگو درباره عضويت در ناتو خطر جنگ را به دنبال خواهد داشت. خبرنگار تايمز با اشاره به درخواست فنلاند و سوئد براي عضويت در ناتو از كيسينجر سوال كرد: «آيا اين گسترش ناتو، بيش از اندازه بزرگ است؟» كيسينجر جواب داد: «ناتو اتحاد مناسبي براي رويارويي با روسيه متجاوز بود، زماني كه اين كشور تهديد اصلي براي صلح جهاني بود. بنابراين حفظ آن مهم است اما مهم است كه بدانيم مسائل بزرگ در روابط خاورميانه و آسيا با اروپا و امريكا رخ خواهد داد و ناتو در رابطه با آن مسائل بزرگ، نهادي است كه اعضاي آن لزوما ديدگاه‌هاي سازگاري ندارند. آنها در مورد اوكراين دور هم جمع شدند (متحد شدند) زيرا يادآور تهديدات (قديمي شوروي) بود و آنها خيلي خوب عمل كردند و من از كاري كه انجام دادند، حمايت مي‌كنم.» وي افزود: «اكنون مساله اين خواهد بود كه چگونه به آن جنگ پايان دهيم. در نهايت، بايد جايگاهي براي اوكراين و روسيه پيدا كرد اگر كه نمي‌خواهيم روسيه به پايگاه چين در اروپا تبديل شود.» اين سياستمدار كهنه‌كار و 99 ساله امريكايي سپس به مواضع متضاد و تنش‌هاي واشنگتن با پكن اشاره كرد و اين دو كشور را رقيب اصلي يكديگر براي تسلط بر جهان توصيف كرد. هنري كيسينجر گفت: «ايالات متحده و چين دو كشور با ظرفيت تسلط بر جهان، به عنوان رقباي نهايي در مقابل يكديگر قرار دارند. آنها توسط نظام‌هاي داخلي ناسازگار (با يكديگر) اداره مي‌شوند و اين زماني اتفاق مي‌افتد كه فناوري به اين معني است كه بروز يك جنگ تمدن را به عقب مي‌اندازد اگر آن تمدن را نابود نكند.» خبرنگار «تايمز» از اين چهره شناخته شده امريكايي پرسيد: آيا جنگ سرد دوم (بين امريكا و چين) اين پتانسيل را دارد كه از جنگ سرد اول (جنگ سرد امريكا و شوروي) خطرناك‌تر باشد؟ بنا بر گزارش اين رسانه، كيسينجر در پاسخ به اين سوال تصريح كرد كه بله مي‌تواند خطرناك‌تر باشد، چراكه هر دو ابرقدرت اكنون منابع اقتصادي قابل توجهي دارند (كه هرگز در جنگ سرد اول وجود نداشت) و فناوري‌هاي تخريب با ظهور هوش مصنوعي وحشتناك‌تر شده‌اند. وي ادامه داد: «انتظار براي غربي شدن چين، ديگر يك راهبرد قابل قبول نيست. من معتقد نيستم كه (مساله) سلطه بر جهان يك مفهوم چيني است (اينكه چين بتواند بر جهان مسلط شود) اما ممكن است اتفاق بيفتد كه آنها تا اين حد قدرتمند شوند و اين به نفع ما نيست.» كيسينجر افزود: «دو ابرقدرت (امريكا و چين) يك حداقل تعهد مشترك را براي جلوگيري از وقوع (برخورد و درگيري فاجعه‌بار با يكديگر) دارند.»