در فضيلت به راه باديه نرفتن
جبهه اصلاحاتي كه امروز با كمبود كنش و عمل سياسي خلاقانه مواجه است، در برهه‌اي طولاني و با فرض هميشگي بودن پايگاه اجتماعي خود و نيز يكي فرض كردن پايگاه اجتماعي با پايگاه راي كه به خصوص در بدنه اصلاحات، دو مقوله جدا از هم هستند، دچار افراط در عملگرايي و ازدياد رفتار، به خصوص در كنش‌هاي انتخاباتي بوده است. بخشي از تقصير كاهش عيار رقابت و معناي انتخابات در سال‌هاي گذشته نيز ناشي از همين رويكرد به راه باديه رفتن برخي دوستان بوده است كه به مخالفان اين ظرفيت سياسي و قانوني، «امكان» بيشتري بخشيده است. در حالي كه وظيفه اصلاح‌طلبي، باديه‌زدايي از فضاي سياسي و اجتماعي و معنابخشي به آنهاست. باديه‌زدايي هم لزوما با به راه باديه رفتن به دست نمي‌آيد.