نساجي همچنان خانه به دوش
وطني را تماشا كنيد و خجالت بكشيد!
علي ولي‌اللهي
ورزشگاه وطني تنها يك استاديوم فوتبال نيست. نه از اين منظر كه همانند سانتياگو برنابئو يا سن‌سيرو يا اولدترافورد معبد عاشقان فوتبال باشد كه البته براي نساجي‌چي‌ها هست. وطني بيشتر از اينكه يك ورزشگاه باشد نماد ناكارآمدي در حوزه اجرايي در اين كشور است. پرده اول برمي‌گردد به سال‌هاي ۹۷ تا پايان فصل 99-1398 در اين مدت هر تيمي به وطني قائمشهر رفت با مصدوميت و كوفتگي و ارايه فوتبال بي‌كيفيت برگشت. همه از چمن مصنوعي اين زمين عاصي بودند و در نهايت قبل از شروع ليگ بيست‌ويكم گفته شد بالاخره تصميم نهايي گرفته شده كه بازسازي كامل ورزشگاه انجام و چمن طبيعي جايگزين چمن مصنوعي شود. در زمان دولت روحاني وزير ورزش و رييس سازمان برنامه و بودجه و مديركل ورزش استان و خلاصه هر كس مي‌توانست قولي در اين زمينه داد و گفت تامين اعتبارات انجام مي‌شود. پرده دوم مربوط مي‌شود به مرداد ۱۴۰۰ تا شروع ليگ بيست‌ويكم. قرار بود بلافاصله بعد از اتمام فصل بيستم كار بازسازي چمن ورزشگاه وطني انجام شود. در اين زمينه قول‌هاي قوي از سوي مقامات صادر شد. با اين حال از لحظه‌اي كه سوت پايان ليگ به صدا درآمد تا چند روز قبل از آغاز فصل جديد، شروع عمليات عمراني در پيچ و خم اداري سازمان‌ها و نهادهاي مختلف چرخيد و در كمال تعجب در فاصله يك هفته تا سوت نخستين بازي اعلام شد اصلا عمليات عمراني آغاز نشده است! چه برسد به اينكه ورزشگاه بخواهد به فصل جديد برسد. در نهايت يوسف‌پور فرماندار قائمشهر كه از سوالات درباره عوض كردن چمن ورزشگاه وطني خسته شده بود، گفت: «اصلا چمن تا نيم‌فصل اول آماده نمي‌شود.» به اين ترتيب بود كه تيم نساجي آواره شهرهاي مختلف شد تا از تيم‌هاي مختلف ميزباني(!) كند. از ساري تا مشهد و اصفهان... زمان گذشت و نيم‌فصل ليگ بيست‌ويكم هم به اتمام رسيد اما خبري از ورزشگاه وطني نشد. هيچ! انگار نه انگار چند ماه از آخرين وعده مقامات گذشته بود. پيشرفت فيزيكي: صفر! نامه‌نگاري و ابراز اميدواري: الا ماشاالله! پرده سوم از نيم‌فصل ليگ بيست‌ويكم تا امروز است. نساجي فصل پيش قهرمان جام حذفي شد و حالا نماينده ايران در آسياست. در پايان ليگ دوباره مقامات جمع شدند و قول دادند بالاخره ورزشگاه وطني در آغاز ليگ بيست‌ودوم آماده مي‌شود. وعده‌اي كه دست‌كم از خرداد ۱۴۰۰ معطل مانده و يك سالگي‌اش را هم جشن گرفته بود. همه با خودشان گفتند اين بار ديگر تمام است و اصلا مگر مي‌شود يك پروژه اينقدر به تاخير بخورد؟ هواداران اميدوار بودند به احترام تيمي كه حالا آسيايي شده مقامات دست بجنبانند تا در شروع فصل جديد مردم قائمشهر بتوانند از نزديك تيم‌شان را حمايت كنند نه اينكه در تلويزيون و از شبكه‌هاي استاني ساير استان‌ها بيننده بازي نساجي باشند. اما... در حالي كه قرعه‌كشي ليگ برتر برگزار شد و از چند روز ديگر ليگ بيست‌ودوم آغاز مي‌شود روز گذشته خبر رسيد ورزشگاه وطني باز هم آماده نيست! علاوه بر اينكه سازمان ليگ چندين ايراد به ورزشگاه وطني گرفته گفته شده چمن استاديوم هنوز كامل نشده و اين به چند ماه زمان نياز دارد. اين يعني نساجي در هفته‌هاي ابتدايي ليگ جديد هم بايد برود در استان‌هاي ديگر بازي كند. اين واقعا باورنكردني است. بدون شك اين چيزي فراتر از آماده نشدن يك ورزشگاه فوتبال است. اين يك كارنامه شرم‌آور است. مگر مي‌شود ساختن يك چمن براي يك ورزشگاه چنين پروسه‌‌اي طي كند؟ والله در مدت زماني كه چندين و چند دستگاه اجرايي كشور براي ساختن يك چمن وقت گذاشتند در كشورهاي همسايه استاديوم مي‌سازند. الان هر كدام از اين دستگاه‌ها هم كه بخواهند پاسخ بدهند بدون شك تقصير را گردن ديگر دستگاه‌ها و نبود بودجه و تحريم و ملاحظات قانوني مي‌اندازند. با اين حال يك واقعيت مسلم خارج از همه اين بهانه‌جويي‌ها و كم‌كاري‌ها جود دارد: اينكه شما نتوانستيد چمن يك ورزشگاه را در مدت زمان نزديك به دو سال آماده كنيد!