اصلي‌ترين پارامتر در تعيين نتايج انتخابات ميان‌دوره‌اي كنگره كدام خواهد بود
همه‌پرسي محبوبيت بايدن يا جنگ دو رهبر نامحبوب؟
محمدحسين لطف‌الهي
انتخابات ميان‌دوره‌اي كنگره در ايالات متحده در دهه‌هاي اخير شبيه به يك همه‌پرسي درباره عملكرد حزب داراي اكثريت در كنگره و كاخ سفيد بوده است، اما آيا در انتخابات ميان‌دوره‌اي سال 2022 نيز مي‌توان بر اساس سنت‌ها و آنچه در گذشته اتفاق افتاده به تحليل انتخابات يا پيش‌بيني نتيجه آن پرداخت؟ برخي كارشناسان معتقدند با توجه به اثر رفتار و اقدامات دونالد ترامپ و حزب جمهوري‌خواه در دو سال اخير ممكن است پاسخ اين سوال «نه» باشد.
سياست در امريكا از زمان پيروزي دونالد ترامپ در انتخابات رياست‌جمهوري سال 2016 دستخوش تغييراتي شده است كه باعث مي‌شود نتوان به صورت قطعي انتظار داشت روند ثابت و يكساني كه در برخي امور سياسي و انتخابات‌ها وجود داشته دوباره تكرار شود. ترامپ در مسير پيروزي در انتخابات و رسيدن به كاخ سفيد بسياري از مفروضات پيشين را باطل كرد، در دوره رياست‌جمهوري خود بسياري از سنت‌هاي گذشته را كنار گذاشت و پس از شكست در انتخابات نيز به قانون‌شكني و رفتار برخلاف سنت‌هاي سياسي ايالات متحده ادامه مي‌دهد؛ اين مساله در كنار حمايت بخش قابل توجهي از بدنه جمهوري‌خواهان از او مي‌تواند براي حزب جمهوري‌خواه در ماه نوامبر دردسرساز باشد.
دن بالز، تحليلگر ارشد روزنامه واشنگتن‌پست در اين باره مي‌نويسد: «ترامپ از زماني كه در سال 2015 كانديداي رياست‌جمهوري شد، يك نيروي انرژي‌بخش در سياست داخلي ايالات متحده بوده است. او توانست در سال 2016 راي‌دهندگان را پشت سر خود بسيج كند و بعدتر عملكردش در دوره رياست‌جمهوري باعث شد بخش بزرگي از جمعيت ايالات متحده در انتخابات 2024 به صحنه بيايند تا مانع از انتخاب مجدد او شوند. در اين شرايط هرچند عملكرد نه چندان خوب دولت بايدن به ويژه در زمينه تورم و مسائل اقتصادي باعث مي‌شود عملكرد دولت به عنوان يك عامل تاثيرگذار روي انتخابات باقي بماند اما جمهوري‌خواهان نيز گريزي از اين واقعيت ندارند كه ترامپ و رفتارهاي او يكي از پارامترهاي تاثيرگذار در نتايج نهايي انتخابات خواهند بود.»
قبل از ترامپ، بعد از ترامپ
آمارها نشان مي‌دهد از سال 2015 و همزمان با اولين حضور موثر و جدي ترامپ در عرصه انتخابات، انتخابات در امريكا در مقايسه با انتخابات‌هاي پيشين در چند دهه اخير پر سر و صداتر، پرشورتر و البته خشن‌تر شده است. در سال 2016، حدود 137 ميليون امريكايي در انتخابات رياست‌جمهوري شركت كردند، در حالي كه اين رقم در سال‌هاي 2008 و 2012 حدود 130 ميليون نفر بود. در سال 2020 در يك جهش به مراتب بزرگ‌تر تعداد شركت‌كنندگان در انتخابات به رقم خيره‌كننده 158 ميليون نفر رسيد و جو بايدن توانست 15.4 ميليون راي بيشتر از آراي هيلاري كلينتون در سال 2016 كسب كند. تعداد آراي شخص ترامپ نيز در سال 2020 نسبت به چهار سال پيش از آن 11.2 ميليون راي افزايش يافت. اين افزايش مشاركت در انتخابات باعث شد اختلاف آراي مردمي دموكرات‌ها با جمهوري‌خواهان از 3 ميليون راي در سال 2016 به 7 ميليون راي در سال 2020 برسد.
اثرات حضور ترامپ در سياست، تنها به انتخابات رياست‌جمهوري محدود نمي‌شود. در انتخابات ميان‌دوره‌اي كنگره در سال 2018 اتفاق ويژه‌اي رخ داد؛ براي چندين دهه، نرخ مشاركت در انتخابات‌هاي ميان‌دوره‌اي كه در مقايسه با انتخابات رياست‌جمهوري همواره كمتر است، نوسان كمي را تجربه مي‌كرد و تغييرات اين نرخ اندك بود اما ناگهان در سال 2018 مشاركت در انتخابات ميان‌دوره‌اي به نسبت انتخابات ميان‌دوره‌اي سال 2014 بيش از 11درصد افزايش يافت و باعث شد بيشترين مشاركت در يك انتخابات ميان‌دوره‌اي از سال 2014 به اين سو رقم بخورد.
در انتخابات 2018 ترامپ اصلي‌ترين كاتاليستي بود كه مشاركت قابل توجه نسبت به دوره قبل را سبب شد. عملكرد، سياست‌ها و اظهارات او باعث شد زنان بيش از گذشته به صحنه بيايند، دموكرات‌ها 23 ميليون راي بيشتر از سال 2014 كسب كردند و جمهوري‌خواهان نيز 11 ميليون راي بيشتر به دست آوردند. كارشناسان معتقدند ترامپ در اين انتخابات گرچه به عنوان يك كانديدا حضور مستقيم نداشت اما بزرگ‌ترين نيروي محركه حضور شهروندان امريكايي در انتخابات بود.
اگرچه هيچ‌كس نمي‌تواند پيش‌بيني كند نرخ مشاركت در مقايسه با سال 2018 چگونه خواهند بود و آيا امريكايي‌‌ها بار ديگر يك افزايش قابل توجه را در نرخ مشاركت در انتخابات ميان‌دوره‌اي رقم خواهند زد يا نه اما نشانه‌هايي وجود دارد كه مي‌گويد اين انتخابات نيز يكي ديگر از انتخابات‌هاي پساظهور ترامپ خواهد بود. انتخابات‌هايي كه با معيارهاي سنتي نبايد آن را سنجيد.
نشانه‌هايي كه احتمال خطاي محاسباتي را افزايش مي‌دهد
جمهوري‌خواهان با انتظاراتي قابل توجه به استقبال انتخابات ميان‌دوره‌اي كنگره رفته و انتظارات خود را برمبناي مفروضات سنتي در انتخابات‌هاي ميان‌دوره‌اي بنا كرده‌اند. آنها با توجه به وضعيت وخيم محبوبيت بايدن و نرخ تورم كه به بالاترين ميزان خود طي 40 سال گذشته رسيده بود و بدون توجه به اينكه اقتصاد ايالات متحده به كاهش نرخ بيكاري و توليد مشاغل سالم براي جامعه ادامه مي‌دهد، هدف خود را ارايه يك سياست تهاجمي در 70 منطقه انتخابات كنگره قرار دادند.
اين محاسبات از سوي تحليلگران مستقل به نظر بيش از حد گلگون تلقي مي‌شد، اگر فقط به اين معنا باشد كه حزب جمهوري‌خواه به دنبال كرسي‌هايي در مناطقي است كه بايدن در سال 2020 با اختلافي راحت به دست آورده بود. جمهوري‌خواهان مزاياي آشكاري داشتند. حتي بسياري از دموكرات‌ها ابراز تاسف كردند كه چقدر اوضاع براي حزب‌شان بد به نظر مي‌رسد. از نگاه كارشناسان مستقل و غيرحزبي كه اين هدف‌گذاري را بررسي كرده‌اند اين اهداف بيش از حد اغراق‌شده به نظر مي‌رسند، چراكه جمهوري‌خواهان براي پيروزي در مناطقي خيز برداشته‌اند كه بايدن در سال 2020 با اختلاف زياد در آن مناطق برنده بوده اما به هرروي با معيارهاي سنتي انتخابات‌هاي ميان‌دوره‌اي اين مساله نمي‌تواند دور از دسترس باشد.
مساله اما اينجاست كه پيروي از ترامپ و پيشتازي نامزدهاي جمهوري‌خواه طرفدار ترامپ در رقابت‌هاي درون‌گروهي بسياري از مناطق كنگره مي‌تواند شرايط را به ضرر حزب جمهوري‌خواه تغيير دهد. روزنامه واشنگتن‌پست مي‌نويسد: «ارزيابي مقام‌هاي ارشد كاخ سفيد اين است كه اگر شعار MAGA (امريكا را دوباره بزرگ كنيد) -شعار اصلي هواداران ترامپ- به عنوان شعار اصلي كارزار حزب جمهوري‌خواهد فراگير شود بازدارندگي بسياري را ايجاد خواهد كرد و سبب خواهد شد تا انتخابات ميان‌دوره‌اي 2022 از يك همه‌پرسي سراسري درباره عملكرد حزب دموكرات به انتخابات و رقابتي ميان دو نگاه و البته دو رهبر يعني بايدن و ترامپ -كه هر دو نامحبوب هستند- تغيير جهت دهد.»
اين وضعيت از نگاه دموكرات‌ها مطلوب‌ترين وضعيت براي انتخابات ميان‌دوره‌اي به نظر مي‌رسد؛ اينكه آنها به جاي مواجه شدن با يك همه‌پرسي درخصوص عملكرد دو ساله نخست دولت بايدن، بخواهند در انتخاباتي رقابت كنند كه معيار اصلي آن نگاه‌هاي سياسي و اجتماعي و اختلافات دو حزب اصلي بر سر اين حوزه‌ها و برپا كردن يك جنگ معنايي باشد. از همين رو هم تلاش دارند تا اين اختلافات را پررنگ كنند. جو بايدن رييس‌جمهور ايالات متحده روز پنجشنبه هفته گذشته در يك سخنراني در حومه مريلند تاكيد كرد كه حزب جمهوري‌خواه به رهبري ترامپ به سوي يك وضعيت نيمه‌فاشيستي گام برمي‌دارد. او گفت: «جمهوري‌خواهان MAGA (حاميان ترامپ) فقط حقوق شخصي و امنيت اقتصادي ما را تهديد نمي‌كنند. آنها تهديدي براي دموكراسي ما هستند.»
دموكرات‌ها همزمان مي‌كوشند دستاوردهاي دولت و كنگره دموكرات به ويژه بسته‌هاي اقتصادي تصويب‌شده در اين دوره دو ساله را كه اثرات آنها در آينده مشخص خواهند شد، پررنگ كنند.
بايدن به تنهايي قادر به تبديل انتخابات از يك همه‌پرسي بر سر عملكرد دولت او به يك رقابت و جنگ نگاه‌ها پيرامون مسائل حساس نيست. ترامپ اما به كمك او آمده و با تكرار رفتارهايي كه در گذشته و در انتخابات 2020 به ضرر حزب جمهوري‌خواه تمام شده به او كمك مي‌كند. او همچنان به تكرار ايده‌هاي بدون سند خود درباره دزديده شدن آرايش در انتخابات 2020 ادامه مي‌دهد و از كانديداهايي حمايت مي‌كند كه اين ايده را باور دارند. دو تحقيق موازي و مهم نيز درخصوص او در جريان هستند. يكي تحقيقات و افشاگري‌هاي كميته ششم ژانويه كه به بررسي حوادث منتهي به هجوم هواداران ترامپ به ساختمان كنگره مي‌پردازد و ديگري رسوايي مربوط به نگهداري از اسناد فوق سري ايالات متحده در خانه شخصي او در مار آ لاگو. بنا بر گزارش وبگاه خبري «هيل»، افشاگري‌هاي مخرب در جلسات استماع كميته تحقيق درباره حمله ششم ژانويه ۲۰۲۱ هواداران ترامپ به كنگره امريكا، شك و ترديد را در ميان جمهوري‌خواهان افزايش داده است. به نوشته اين رسانه وابسته به كنگره امريكا، يكي از سناتورهاي جمهوري‌خواه كه براي اظهارنظر درباره ترامپ خواست نامش منتشر نشود، گفت كه توالي جزييات شرم‌آور درباره رفتار ترامپ در هفته‌هاي قبل از ششم ژانويه ۲۰۲۱ و در جريان حمله به ساختمان كنگره به‌شدت به توان سياسي وي در انتخابات 2022 و 2024 آسيب مي‌رساند.
در موضوع دوم نيز گفته مي‌شود دونالد ترامپ رييس‌جمهور سابق امريكا كه به‌تازگي با يورش پليس فدرال امريكا (اف‌بي‌آي) به اقامتگاهش در فلوريدا جنجال‌ساز شده، در مجموع دست‌كم ۳۰۰ فقره سند طبقه‌بندي‌شده را نزد خود نگه مي‌داشته است. براساس گزارش نيويورك‌تايمز، ترامپ در ماه ژانويه حدودا بيش از ۱۵۰ فقره سند طبقه‌بندي‌شده را به آرشيو ملي و اداره اسناد امريكا تحويل داده بود و اين در حالي است كه مابقي اسناد يا در ماه ژوئن توسط نماينده وي به وزارت دادگستري امريكا تحويل داده شده يا در يورش اخير اف‌بي‌آي به مار آ لاگو توقيف شده است. دولت امريكا در حال حاضر ۲۶ جعبه حاوي اسناد توقيفي از جمله ۱۱ مجموعه سند محرمانه كه يكي از آنها با برچسب «فوق سري» از بقيه مجزا شده است را در اختيار دارد. گفته مي‌شود اين اسناد محرمانه شامل اسنادي از سازمان اطلاعات مركزي امريكا (سيا)، سازمان امنيت ملي و اف‌بي‌آي است. ماموران اف‌بي‌آي هشتم آگوست (۱۷ مرداد) به مار-ئه-لاگو يورش بردند و اسناد مذكور را در محل اقامت ترامپ توقيف كردند. بر اساس حكم تفتيشي كه ۱۲ آگوست (۲۱ مرداد) دراختيار عموم قرار گرفته، تحقيقات درباره استفاده غيرقانوني از اطلاعات دفاعي، سرقت و از بين بردن اسناد صورت‌گرفته است.
مساله بعدي كه مي‌تواند سرنوشت انتخابات را تحت‌تاثير قرار دهد، تصميم دادگاه عالي فدرال امريكا براي ابطال رويه حقوقي Roe vs Wade رو عليه ويد است كه باعث مي‌شود ايالت‌ها بتوانند در قوانين داخلي خود محدوديت‌هايي براي سقط جنين وضع كنند. اين مساله زنان امريكايي را به‌شدت نگران كرده و براساس نظرسنجي‌ها اكثريت آنها با اين تصميم دادگاه عالي كه تبعات مالي و بهداشتي زيادي دارد و حزب جمهوري‌خواه از آن حمايت مي‌كند، مخالفند.
نظرسنجي‌ها؛ نزديك و غيرقابل پيش‌بيني
در نظرسنجي‌هاي مربوط به انتخابات كنگره، راي‌دهندگان دموكرات و جمهوري‌خواه رقابت شانه به شانه‌اي دارند و دو وبسايت اصلي و معتبر در ارايه ميانگين نظرسنجي‌ها روايت نزديك اما متفاوتي را ارايه مي‌كنند. براساس روايت وبسايت realclearpolitics از ميانگين نظرسنجي‌ها، 44 درصد از راي‌دهندگان امريكايي مي‌گويند در انتخابات پيش رو به كانديداي جمهوري‌خواه راي خواهند داد و 43.6 درصد نيز مي‌گويند از دموكرات‌ها حمايت مي‌كنند. روايت وبسايت fivethirtyeight از ميانگين نظرسنجي‌ها اما از پيشتازي دموكرات‌ها حكايت دارد. براساس اعلام اين وبسايت، در انتخابات پيش رو 44.3 درصد از راي‌دهندگان به كانديداهاي حزب دموكرات و 43.6درصد از آنها به كانديداهاي حزب جمهوري‌خواه راي خواهند داد.
از نظر تعداد، در بيشتر نظرسنجي‌هاي برگزار شده در يك الي دو هفته اخير، اين جمهوري‌خواهان بودند كه در اغلب نظرسنجي‌ها حايز اكثريت شدند.
وبسايت fivethirtyeight با مدل‌سازي انتخابات پيش‌بيني كرده در انتخابات سنا دموكرات‌ها 22درصد و جمهوري‌خواهان 78 درصد شانس كسب اكثريت دارند. در سنا اما دموكرات‌ها 65 درصد و جمهوري‌خواهان نيز 35 درصد شانس براي كسب اكثريت دارند. در اين مدل‌سازي‌ها تاكيد شده وضعيت تا زمان برگزاري انتخابات مي‌تواند تغيير كند.
محبوبيت بايدن؛ در مسير ترميم؟
نظرسنجي‌هاي اخير همچنين از بهبود نسبي وضعيت محبوبيت جو بايدن خبر مي‌دهند. داده‌ها نشان مي‌دهد كه درصد محبوبيت بايدن در نظرسنجي‌ها اولين‌بار در آگوست ۲۰۲۱ و در بحبوحه خروج پر هرج و مرج ايالات متحده از افغانستان، به زير ۵۰ درصد كاهش يافت و از آن زمان به‌طور پيوسته رو به كاهش رفته و در ماه مه به كمترين ميزان خود كه ۳۶ درصد بود، رسيد. اما در حال حاضر ميانگين نظرسنجي‌ها روند محبوبيت او را صعودي و 41.8درصد نشان مي‌دهند. بر اساس ارزيابي‌هاي آماري، بايدن با بحران تورم و به ويژه افزايش بهاي سوخت مواجه است. افزايش اندك محبوبيت او طي هفته‌هاي اخير هم حاصل اندك پيشرفتي در كاهش قيمت بنزين، تصويب شدن «قانون كاهش تورم» و كشته شدن ايمن الظواهري، رهبر پيشين القاعده در كابل است.
متحدان و طرفداران بايدن با مقايسه وضعيت كنوني او با وضعيتي كه رونالد ريگان در سال 1982 با آن مواجه بود مدعي هستند كه بايدن نيز مي‌تواند شرايط را تغيير دهد. براساس نظرسنجي واشنگتن پست- اي بي‌سي نيوز كه نتايج آن آگوست 1982 منتشر شد، در آن زمان 58درصد شركت‌كنندگان در نظرسنجي معتقد بودند ريگان به هيچ‌وجه نبايد در انتخابات بعدي شركت كند. دو سال بعد از نظرسنجي واشنگتن پست- اي بي‌سي نيوز، رونالد ريگان توانست در 49 ايالت بر رقيب خود چيره شود و با بيشترين راي الكترال در تاريخ امريكا براي يك دوره ديگر نيز رييس‌جمهور ايالات متحده شود.
نتيجه‌گيري
به‌طور سنتي در انتخابات ميان‌دوره‌اي امريكا، حزبي كه كاخ سفيد را دراختيار دارد از رقيب شكست مي‌خورد و موفقيت‌هاي كمتري به دست مي‌آورد. كارشناسان مدعي هستند اين دوره ممكن است برخي پارامترهاي ديگر نظير راي منفي زيادي كه ترامپ و رويكردهاي او به همراه دارد، باعث شود شرايط تغيير كند. با اين وجود تا زمان برگزاري انتخابات امكان پيش‌بيني قطعي اين مساله وجود ندارد.
اثرات حضور ترامپ در سياست، تنها به انتخابات‌هاي رياست‌جمهوري محدود نمي‌شود. در انتخابات ميان‌دوره‌اي كنگره در سال 2018 اتفاق ويژه‌اي رخ داد؛ براي چندين دهه، نرخ مشاركت در انتخابات‌هاي ميان‌دوره‌اي كه در مقايسه با انتخابات رياست‌جمهوري همواره كمتر است، نوسان كمي را تجربه مي‌كرد و تغييرات اين نرخ اندك بود اما به ناگهان در سال 2018 مشاركت در انتخابات ميان‌دوره‌اي به نسبت انتخابات ميان‌دوره‌اي سال 2014 بيش از 11 درصد افزايش يافت و باعث شد بيشترين مشاركت در يك انتخابات ميان‌دوره‌اي از سال 2014 به اين سو رقم بخورد.