خاطرات سفر و حضر ( 278 )
اسماعيل كهرم
متخصصان معتقدند كه اگر كودكي انسان، شاد و پرانرژي باشد، مانند آن است كه يك «ريل» براي او تهيه ديدهاند كه مسير حركت شاد و خوشبخت او را در تمام مدت عمر مشخص كرده باشند. او را روي ريل ميگذاريم و مسير مستقيم و هموار فراهم است. در تمام مدت عمر كودكي شاد بودم، چراكه محبت خانواده و اقوام نزديك موجب شد كه من با اعتماد كافي به زندگي بعد از دوران كودكي قدم گذارم. تا به حال يك زندگي خيلي شاد و از بسياري لحاظ موفق داشتهام. ريل زير پاي من پر از اميدواري من را تا اين مرحله سوق داده و از اين به بعد هم خواهد داد. در اين مرحله از زندگي، شكر، نه غم نان و نه غم نام آزارم ميدهد. هميشه مورد لطف مردم بودهام؛ شاكر و دستبوس! يكي از دوستان تعريف ميكرد و ميگفت در دوران خدمت سربازي در يك پادگان 4000 نفري در كمتر از يك هفته همه بنده را ميشناختند! عجب، چه نعمتي، نميدانم چه كردم؟ ولي هر چه بوده، درست بوده. خوشحالم. به تجربه ديدهام كه اگر در قلب احساس شادي كنم، ميتوانم ديگران را شاد كنم. از شاد كردن ديگران لذت ميبرم. دلقكها واقعا شاد هستند والا نميتوانند مردم را شاد كنند. از خنداندن مردم هميشه لذت بردهام. هميشه از فيلم، سينما، تئاتر و هنرهاي مردمي، سياهبازي تخته حوضي لذت ميبرم. چندتايي هم فيلم بازي كردم؛ با آقاي «حاتميكيا» فيلم به رنگ ارغوان. براي اشاعه مساله محيطزيست از علوم ديگر و نيز به خصوص از انواع هنرها، نقاشي، موسيقي، سينما، تئاتر، هنر سخنوري بايد استفاده كرد. علاقه من به سينما و تئاتر در دبستان دانش در منطقه آبمنگل جنوب شهر تهران آغاز شد. از من خواستند يك تئاتر بازي كنم با سوژه وطنپرستي. از آن همه محصل من انتخاب شدم. تشويق شدم. آنجا آغاز بود و اكنون نيز ادامه دارد. خشت اول را نيكو نهاده بودند. خيلي هم ممنون.