بيانيه خانه سينما درباره التهابات اخير
رفتارهاي پرتناقض را
متوقف كنيد!
گروه هنر و ادبيات
در پي ناآرامي و حواشي اخير اجتماعي كه منجر به مشكلات گسترده‌اي براي هنرمندان مختلف شد، روز گذشته خانه سينما بيانيه‌اي صادر كرد و در آن به اين وضعيت واكنش نشان داد. در اين بيانيه موضوعاتي مثل احضارها، ممنوعيت خروج و فعاليت هنرمندان و نيز نصب مناقشه‌برانگيز بيلبورد بزرگ شهري با عنوان «زنان سرزمين من» مطرح شده است. خانه سينما از مجموعه دستگاه‌ها و نهادهاي حاكميت كه مايل به گفت‌وگو با معترضان هستند، خواسته است رفتارهاي پرتناقض را متوقف كنند تا «طرح بحث گفت‌وگو و ايجاد وفاق» باورپذير شود. متن بيانيه را در ادامه مي‌خوانيد:
«سينماي ايران، همواره تلاش كرده تا بازتاب خواستن‌ها و نخواستن‌ها، هنجارها و ناهنجاري‌هاي جامعه و هشدار‌دهنده سوءتدبيرها باشد. هر چند در سال‌هاي اخير، نه تنها از سوي مسوولان كشور كمترين توجهي به پيام‌ها، معاني و هشدارهاي موجود در آثار سينماي ايران نشده، تا راهگشاي مشكلات اجتماعي باشد، بلكه غالبا سينماگران و هنرمندان مجبور بوده‌اند با انبوه ناملايمات و تيغ سانسور دست و پنجه نرم كنند. تاريخ نشان داده هر بار نقش اجتماعي هنرمندان (كه به واسطه تعامل با مردم شكل گرفته) مورد پسند نهادهاي حاكميت نبوده، سوءتفاهم‌هايي شكل گرفته كه با گسترش آن، زمينه حرمت‌شكني و از بين رفتن نقش گروه‌هاي مرجع جامعه و به خصوص هنرمندان ايجاد خواهد شد. در روزهاي پرالتهاب اخير شاهد دو نوع رفتار متناقض از سوي نهادهاي حاكميت بوده‌ايم؛ همچنانكه از سويي بحث گفت‌وگو و پرهيز از قطبي كردن جامعه و نقش موثر هنرمندان به عنوان بازتاب‌دهنده خواست جامعه از سوي مقامات كشور، از جمله رياست قوه قضاييه مطرح مي‌شود، از سوي ديگر فهرست احضارها، ممنوعيت خروج و فعاليت هنرمندان نيز هر روز گسترش مي‌يابد. دركنار اين دو شيوه متناقض (و شايد هماهنگ)، رفتارهاي تحريك‌آميز ديگري نيز بر آتش اين سوءتفاهم مي‌افزايد. نصب بيلبورد بزرگ شهري با عنوان زنان ايران كه عكس‌العمل‌ها در مواجهه با آن قابل پيش‌بيني بود، عملا نظريه ايجاد گفت‌وگو را منتفي و آن را به يك بحث نمايشي و راهبردي براي از سرگذراندن بحران فعلي تبديل مي‌كند. جامعه اصناف سينمايي ايران با ابراز نگراني از اين رفتارهاي متناقض به مجموعه دستگاه‌ها و نهادهاي حاكميت كه مايل به گفت‌وگو با معترضين هستند، توصيه مي‌كند اين رفتار پرتناقض را متوقف كرده و زمينه آزادي دلسوزان و به ويژه هنرمندان دربند يا در شرف دريافت احكام سنگين را فراهم كرده و از احضارهاي پي‌درپي و رفتارهاي خشونت‌بار كه ناقض اصل گفت‌وگو است، اجتناب كنند تا در قدم نخست، طرح بحث گفت‌وگو و ايجاد وفاق قابل باور شود.»