اميرحسين آقايي، كارگردان تئاتر:
بايد پشت شيشه كافه‌ها پوستر بچسبانيم!
يك كارگردان جوان تئاتر از شرايط اجراي تئاتر در مقطع فعلي مي‌گويد و با تشريح محدوديت‌هاي فعلي در زمينه اطلاع‌رساني مي‌افزايد: به عصر پيش از اينترنت بازگشته‌ايم و كم‌كم بايد پشت شيشه‌هاي كافه‌ها پوستر نمايش‌مان را بچسبانيم. اميرحسين آقايي - كارگردان تئاتر - در گفت‌وگو با ايسنا با ارايه توضيحاتي درباره محتواي اثر نمايشي خود با عنوان «رضا» مي‌افزايد: نمايش ما متشكل از ۹ اپيزود با ۹ قصه متفاوت از آدم‌هايي است كه هر يك به طبقه اجتماعي خاصي تعلق دارند. اين آدم‌ها به دلايل گوناگون به زيات امام رضا (ع) آمده‌اند. اين قصه‌ها مي‌توانست در هر جاي ديگري هم رخ بدهد. كار ما سفارشي نيست، بلكه يك اثر اجتماعي است كه پيش از وضعيت اجتماعي فعلي اجراي آن را آغاز كرديم و بعد از ۸ اجرا، اتفاقات اخير رخ داد و تئاتر تعطيل شد. او نمايش خود را در تالار مولوي كه در خيابان ۱۶ آذر واقع شده روي صحنه مي‌برد، درباره اجراي نمايش در شرايط فعلي و استقبال تماشاگران توضيح مي‌دهد: بعد از ماجراهاي اخير گروه ما نيز دچار اين دغدغه شد كه چه كنيم، آيا مانند بسياري از گروه‌ها اجراي‌مان را متوقف كنيم يا روي صحنه بمانيم. در نهايت تصميم گروه ما اين شد كه اجراي‌مان را تعطيل نكنيم. همچنانكه تئاتر در زمان جنگ دوم جهاني يا حتي سال ۵۷ در بحبوحه انقلاب هم تعطيل نشده است. ما معتقديم به دليل ماهيتي كه در ذات تئاتر نهفته است، يك گروه نمايشي مي‌تواند روي صحنه وظيفه اجتماعي خود را به انجام برساند. بنابراين با اينكه از طرف سالن هيچ اجباري براي شروع اجراي‌مان نداشتيم، خودمان به صلاح ديديم كه در همين شرايط روي صحنه بمانيم. او استقبال تماشاگران را رضايتبخش مي‌داند و مي‌گويد: با اينكه دست‌مان از نظر تبليغات بسته است و هر چند در شرايط فعلي بسياري از تماشاگران حال و حوصله تئاتر ديدن ندارند، ولي هر شب به‌طور متوسط ۵۰ تماشاگر داريم. يعني نيمي از ظرفيت سالن پر مي‌شود و اين ميزان استقبال براي خودمان هم شوكه‌كننده بود. آقايي اضافه مي‌كند: وقتي تصميم به اجراي تئاتر گرفتيم، مي‌دانستيم در اين فضاي دوقطبي، اين اجرا چه پيامدهايي براي‌مان خواهد داشت؛ چون همين اقدام سبب شده بعضي از همكاران خودمان به ما ناسزا بگويند كه الان روي صحنه‌ايم. البته هر يك از ما براي تصميم‌هاي‌مان دلايلي داريم كه محترم است. ما هم اگر قرار بود در يك سالن خصوصي اجرا كنيم، حتما از تعطيلي تئاتر در اين وضعيت استقبال مي‌كرديم، چون مي‌دانستيم با فروش بليت‌مان، نمي‌توانيم اجاره سالن را بپردازيم ولي وقتي در سالن دولتي دغدغه اجاره نداريم، بهتر ديديم در همين وضعيت هم تئاترمان را اجرا كنيم. اين كارگردان با اشاره به استقبال دانشجويان از اين نمايش ادامه مي‌دهد: خيلي مخاطب دانشجو داريم و جالب است كه مخاطبان هم مانند ما براي حضور در سالن و ديدن نمايش دچار ترديد بوده‌اند، اما خوشبختانه از ديدن نمايش رضايت دارند . او با اشاره به محدوديت‌هاي فعلي در زمينه اطلاع‌رساني با لحني طنزآميز مي‌افزايد: به دوره پيش از اينترنت و عصر پوستر بازگشته‌ايم. جز دوستان مطبوعاتي، هيچ ابراز اطلاع‌رساني ديگري در دست نداريم و كم‌كم بايد پشت شيشه‌هاي كافه فرانسه پوستر بچسبانيم! از طرف ديگر وقتي هم كه به فضاي مجازي دسترسي پيدا مي‌كنيم، خجالت مي‌كشيم كه درباره نمايش خودمان اطلاع‌رساني كنيم ولي از اينكه در اين مقطع روي صحنه‌ايم، خجالت نمي‌كشيم؛ چون خودمان مي‌دانيم چه مي‌كنيم و به كارمان آگاه هستيم. آقايي در ارزيابي خود از اجراي اين نمايش در مقطع فعلي توضيح مي‌دهد: شايد اگر متن ديگري بود، تصميم ديگري مي‌گرفتيم ولي فضاي نمايشنامه ما مناسب امروز است. كارمان حرف‌هايي دارد كه بايد در اين شرايط شنيده شود. با اين حال مي‌دانيم اجراي تئاتر در فضاي دوقطبي فعلي، ريسك بزرگي است. عده‌اي از همكاران‌مان فحش‌مان مي‌دهند و عده‌اي ديگر تشويق‌مان مي‌كنند. در كل معتقدم الان نمي‌توان ارزيابي كرد؛ چون خودمان هم گنگ هستيم و همه چيز مبهم است. فعلا هر شب حدود ۵۰، ۶۰ تماشاگر داريم كه عموما نسبت به كار لطف دارند و جامعه آماري ما همين‌ها هستند ولي نمي‌توان آنان را به كليت جامعه تعميم داد. با اين همه قدردان همراهي و همكاري تالار مولوي هستيم كه بيشترين حمايت را داشتند و كمترين فشاري هم تحميل نكردند. نمايش «رضا» كه سرپرست نويسندگان آن جابر رمضاني است، به كارگرداني اميرحسين آقايي هر شب ساعت ۱۸ و سي دقيقه در تالار اصلي مركز تئاتر مولوي روي صحنه مي‌رود. بليت اين نمايش از طريق سايت تيوال و نيز در گيشه تالار مولوي به فروش مي‌رسد .