مجلسي كه تحمل تذكر نماينده را ندارد!
احمد مازني
چند روز قبل يكي از نمايندگان مجلس در مورد نحوه برخورد با معترضين حوزه انتخابيه‌اش تذكر داد. در حين تذكر، از هيات رييسه ايشان را دعوت به ختم تذكر كردند، اما نماينده مذكور به تذكرش ادامه داد. هيات رييسه ميكروفن نماينده را قطع كرد! و چند روز بعد همين رفتار هنگام نطق نماينده ديگري تكرار شد. به نظر مي‌رسد قطع ميكروفن بدترين كار ممكن بود، چراكه براي مواجهه با تذكر نماينده مذكور چند حالت متصور است. يك حالت اينكه تذكر نماينده را در وقت مقرر گوش بدهند و پس از اتمام سخنان وي به يكي از نمايندگان مخالف وقت بدهند تا درباره موضوع مطرح شده نظر مخالف را اعلام كند. حالت دوم اينكه رييس جلسه (رييس يا نايب‌رييس) بعد از شنيدن تذكر، به اظهارات ايشان پاسخ بدهد. حالت سوم اينكه مقام مسوول دولتي مثلا وزير كشور به جلسه بعدي دعوت مي‌شد تا در مورد اظهارات نماينده مردم توضيح دهد و بالاخره حالت چهارم قطع ميكروفن بود كه از قضا همين حالت كه بدترين حالت ممكن است توسط هيات رييسه انتخاب شد و صداي نماينده مجلس را قطع كردند! اين در حالي است كه از مجلس انتظار مي‌رفت به دليل ضعف‌هاي مقامات مسوول در مديريت اعتراضات مردمي اين مقامات را به مجلس احضار و آنان را مورد بازخواست قرار مي‌دادند، مجلس بايد وزير كشور را استيضاح مي‌كرد. نه اينكه صداي نماينده مردم را قطع كند. مردم مي‌گويند نماينده‌اي كه قدرت يك تذكر را ندارد چگونه مي‌تواند از حقوق موكلينش دفاع كند؟ وقتي ظرفيت شنيدن صداي نماينده مجلس از تريبون مجلس را نداريم پس مردمي كه صداي‌شان به جايي نمي‌رسد چه كنند؟
آقاي رييس مجلس! آقايان هيات رييسه!
شما كه نتوانستيد حق مسلم مردم طبق اصل بيست و هفتم قانون اساسي براي برگزاري تجمعات اعتراضي را محقق كنيد، شما كه براي تامين معيشت مردم نتوانستيد كاري كنيد، شما كه براي گراني و تورم كمرشكن حتي يك سوال از رييس‌جمهور نكرديد!
لااقل صداي معدود نمايندگان مجلس را قطع نكنيد.
دوره مجلس يازدهم رو به پايان است.
با مردم مهربان‌تر باشيد.