خودتان حاضريد به رييس‌جمهور چنين حرفي بزنيد؟
سيبل كردن تيم ملي هنر نيست
به تيم ملي انتقادات زيادي وارد است كه در گزارش‌هاي قبلي به آن اشاره كرديم. همين‌طور به تيم رسانه‌اي فدراسيون فوتبال و وزارت ورزش. همين‌طور شخص رييس‌جمهور و تيم رسانه‌اي ايشان كه درك درستي از شرايط ندارند و به صورت واضح باعث ايجاد دوقطبي مي‌شوند. اينكه بخشي از مردم هم دل خوشي از تيم ملي ندارند، واضح است. صاحب اختيار اين مملكت مردم هستند و در اين برهه برخي از آنها دل‌شان نمي‌خواهد به هر دليلي از تيم ملي حمايت كنند يا فوتبال تبديل شده به اولويت چندم‌شان. مگر به زور مي‌توان به كسي گفت از تيم ملي طرفداري كن؟
همه اينها درست، اما مساله به وجود آمده در چند روز گذشته و انتقادات از تيم ملي كمي حالت اگزجره و اغراق‌آميز به خود گرفته به شكلي كه انگار اگر آنها در مقابل رييس‌جمهور خم نشده بودند يا در فتوشات‌هاي فيفا نمي‌خنديدند امروز ايران گل و بلبل بود. در اين شرايط به نظر مي‌رسد تمام آنهايي كه مي‌خواستند در اين دو ماه از نهاد قدرت انتقاد كنند، اما جراتش را نداشتند يا حاضر نبودند هزينه‌اش را بپردازند، فهميدند سيبل كردن تيم ملي بهترين فرصت و كم‌هزينه‌ترين راه است. تيمي كه اين روزها تحت فشار است و از طرف بزرگان فوتبال حمايت نمي‌شود و مردم هم به آنها مي‌تازند. تيمي كه بازيكنانش نه قدرتي براي مقابله به مثل دارند نه در اين وضعيت مي‌توانند از خودشان دفاع كنند.
يكي از همين افراد پرويز پرستويي بازيگر سرشناس كشورمان است كه در متني بلندبالا حسابي از خجالت ملي‌پوشان درآمده. پرستويي از بازيكنان تيم ملي سوال كرده چرا موقع رفتن از مردم خداحافظي نكرديد يا چرا وقتي به ديدار رييس‌جمهور رفتيد به او توصيه نكرديد «حداقل كودكان و نوجوانان را نكشند» پرستويي در ادامه انتقاداتي را متوجه ابراهيم رييسي بابت عملي نشدن وعده‌هاي انتخاباتي‌اش كرده كه ربطي به بازيكنان ندارد، اما در ادامه به بازيكنان طعنه زده شما كه هيچ وقت از گروه‌تان صعود نكرديد و الان هم مردم آرزوي شكست شما را دارند. پرستويي نوشته ايراني‌هايي كه به تماشاي بازي شما مي‌آيند، تشويق‌تان نمي‌كنند.
متن بازيگر پرمخاطب كشورمان رونوشتي است از متن‌هايي كه كاربران معمولي با مخاطب محدود در اينستاگرام و در انتقاد از تيم ملي منتشر كرده‌اند. با اين وجود پرويز پرستويي يك كاربر عادي نيست. نه اينكه او نتواند هر چه دلش مي‌خواهد بنويسد، اما آيا ايشان با ۶،۵ ميليون مخاطب و تريبوني بسيار وسيع‌تر از تمام بازيكنان تيم ملي تا به حال رو به قدرت شروع به انتقاد عريان كرده است كه حالا از بازيكنان تيم ملي چنين انتظاري دارد؟ بدون شك پرويز پرستويي اگر بخواهد مي‌تواند ملاقاتي با ابراهيم رييسي ترتيب بدهد يا در جايي حضور پيدا كند كه رييس‌جمهور هم حضور دارد. سوال اين است: آيا پرويز پرستويي در آن ملاقات حاضر است چشم در چشم رييس‌جمهور بدوزد و بگويد كودكان و نوجوانان را نكشيد؟
پرويز پرستويي يكي از آدم‌هاي خاكستري روزگار ماست. با نقاط مثبت و منفي. ضعف‌ها و قوت‌ها. با سياهي‌ها و روشنايي‌هايي در كارنامه حرفه‌اي‌اش. آدمي است كه دست به خير دارد. ويديوهايش از سفر به سيستان تا شمال كشور براي كمك به نيازمندان در فضاي مجازي هست. اما كاش اگر ايشان تصور مي‌كند بازيكنان تيم ملي از همه توان و ظرفيت‌شان براي اصطلاحا «كنار مردم بودن» استفاده نكرده‌اند، دست‌كم خودش در حد توان و ظرفيت اين كار را انجام بدهد. خيلي صريح يعني به جاي اينكه بنويسد چرا به رييس‌جمهور فلان جمله را نگفتيد، همان جمله را خطاب به رييس‌جمهور بنويسد. نمي‌شود كه يك نفر به بالاتر از سخنگوي دولت و نماينده مجلس درشت نگويد، اما از ديگران انتظار داشته باشد كه كلا نهاد قدرت را بشورند و بگذارند كنار. فرق آدم عادي با پرويز پرستويي در همين است. آن آدم عادي با نهايت چند صد يا هزار مخاطب كاملا عريان انتقاداتش را مطرح مي‌كند، اما مي‌داند ممكن است به گوش كسي نرسد و بنابراين از بازيكن انتظار دارد صداي آنها باشد. آن مخاطب عادي هر روز بابت مشكلات اقتصادي و فشارهاي اجتماعي در حال هزينه دادن است و انتظار دارد آنهايي كه يك عمر تشويق‌شان كرده اين هزينه دادن را ببينند و بازتاب بدهند. آيا پرستويي و ساير سلبريتي‌هايي كه اين روزها با اين لحن از تيم ملي انتقاد مي‌كنند، احتياج به تريبون بازيكنان تيم ملي دارند؟