يادداشت فوزيه كوفي، سياستمدار و فعال حقوق زنان افغانستان:
طالبان باز هم جهان را فريب داد
فوزيه كوفي، سياستمدار و فعال حقوق زنان افغانستان است. او نماينده اسبق ولايت بدخشان و عضو سابق ولسي جرگه (مجلس نمايندگان افغانستان) بوده است. خانم كوفي نقش زيادي در تصويب قانون منع خشونت عليه زن در افغانستان داشت. او همچنين عضو اسبق دوره شانزدهم مجلس نمايندگان افغانستان، كميسيون امور زنان و جامعه مدني و حقوق بشر بوده است و كتابي نيز به نام نامه‌هايي به دخترانم منتشر كرده است. فوزيه كوفي در تازه‌ترين يادداشتي كه در نيويورك تايمز منتشر كرده درباره تبعات همكاري جامعه جهاني با طالبان هشدار داده است.
اعتماد آنلاين|من دانشجوي سال اول پزشكي در دانشگاه كابل بودم كه در 26 سپتامبر 1996، جنگجويان طالبان پايتخت افغانستان را اشغال كردند. روز پنجشنبه بود. من آن را به وضوح به خاطر دارم، زيرا عجله داشتم تا تكاليف مدرسه را تا آخر هفته تمام كنم. ناگهان آن تكاليف ديگر مورد نياز نبود. يك روز بعد از اشغال پايتخت، طالبان اعلام كرده بود كه از اين پس همه زنان و دختران «تا اطلاع ثانوي» از رفتن به مدارس، محل‌هاي كار يا حتي حضور در انظار عمومي بدون حضور همراه مرد منع شده‌اند. براي پنج سال بعد، تا زماني كه نيروهاي بين‌المللي تحت رهبري ايالات متحده به حكومت وحشت طالبان در سال 2001 پايان دادند، نگاه يك زن افغان به جهان از پنجره‌هاي خانه‌اش بود.
حضور طالبان در قدرت من را له كرد. من آرزو داشتم كه يك متخصص زنان شوم، به اين اميد كه بتوانم به ميزان بالاي مرگ و مير مادران در افغانستان كمك كنم. من هيچ‌وقت دكتر نشدم. حالا اين نااميدي بار ديگر توسط نسل جديد ميليون‌ها زن افغان احساس مي‌شود. قبل از تكميل اشغال مجدد افغانستان در آگوست 2021، طالبان وعده داده بود كه حقوق زنان و ساير ملزومات يك كشور مدرن را رعايت مي‌كند كه البته همه اينها براي كاهش هراس جهان از بازگشت اين گروه شبه نظامي و هموار كردن راه براي عقب‌نشيني آخرين نيروهاي خارجي از افغانستان بود.
اما از آن زمان، طالبان ده‌ها فرمان براي محروم كردن زنان از حقوق اوليه انساني صادر كرده‌اند، از جمله ماه گذشته آنها را از حضور در دانشگاه منع كردند. اكنون بايد كاملا واضح شده باشد كه طالبان از جامعه بين‌المللي كلاهبرداري كرده است. رهبران طالبان رژيم بنيادگراي وحشيانه و آپارتايد جنسيتي خود را دوباره برقرار كرده و پيشرفت اجتماعي حاصل شده در دو دهه گذشته را معكوس كرده‌اند. با اين حال، جامعه بين‌المللي، از جمله ايالات متحده، همچنان ساده‌لوحانه به يكي ديگر از مغالطه‌هاي طالبان
-اينكه اين گروه، داعش را در افغانستان از بين خواهد برد- چسبيده و تماس‌هاي سياسي و امنيتي با طالبان را حفظ كرده است.
اين يك برداشت نادرست فاحش از واقعيت طالبان است كه در واقع منجر به تشديد تهديد امنيتي بلندمدت براي ايالات متحده و جهان توسط اين گروه مي‌شود. رهبران طالبان اكنون نسل جديدي از افراط‌گرايان خشن را پرورش مي‌دهند. آنها سيستم آموزشي در مدارس افغانستان را زير و رو كرده‌اند و برنامه‌هاي درسي جديدي را تدريس مي‌كنند كه مغز كودكان را با ايدئولوژي افراطي آميخته به خشونت كه در راستاي پيشبرد اهداف طالبان است،
پر مي‌كند. همزمان اصطكاك فزاينده در درون ساختار طالبان، افراط‌گرايي و بي‌ثباتي بيشتر را اجتناب‌ناپذير خواهد كرد، زيرا جناح‌هاي مخالف طالبان بر سر حفظ يا تعديل ايدئولوژي اوليه اين گروه و توزيع منابع با هم مبارزه مي‌كنند. رهبران طالبان ادعا مي‌كنند كه در حالي كه داعش به دنبال يك خلافت اسلامي فراملي است، آرزوهاي طالبان به افغانستان محدود مي‌شود. با اين حال، طالبان پاكستان حملات شديدتري را در سراسر مرز پاكستان با افغانستان ترتيب داده است. داعش از زمان تسلط طالبان در خاك افغانستان، عمليات خود را در خاك افغانستان گسترش داده و همچنان يك تهديد مرگبار به حساب مي‌آيد.
در طول اولين دوره حكومت طالبان، من از اكثر زنان افغان خوش‌شانس‌تر بودم. من به خانه‌ام در بدخشان گريختم، تنها ولايت افغانستان كه هرگز توسط رژيم قبلي طالبان فتح نشده بود و يك مكتب (موسسه تدريس) انگليسي براي دختران راه‌اندازي كردم. پس از بيرون راندن طالبان، در دموكراسي شكننده‌اي كه پس از آن بر افغانستان حاكم شد، وارد سياست شدم. من به عنوان يك زن فعال و پيش‌رو، در ليست حملات طالبان بودم و در چندين سوءقصد هدف قرار گرفتم، از جمله يكي در سال 2020، زماني كه از ناحيه دست مورد اصابت گلوله قرار گرفتم. بعدا با كساني كه مي‌خواستند مرا بكشند روبه‌رو مي‌شدم.
به عنوان اولين معاون زن پارلمان افغانستان، در سال 2021 در ميان نمايندگان كشورم در مذاكرات صلح با طالبان در دوحه حضور داشتم. هيات طالبان وعده داده است كه تمامي روابط خود را با القاعده و ساير گروه‌هاي افراطي قطع كرده، يك دولت فراگير تشكيل دهد و از تهديد ساير كشورها خودداري كند. در يك جلسه، اعضاي هيات طالبان به چشمان من نگاه كردند و اعلام كردند كه زنان مي‌توانند به تجارت و هرگونه زندگي اجتماعي و سياسي بپردازند و وزير دولت يا حتي نخست‌وزير شوند. همه اين وعده‌ها زماني كه طالبان به قدرت رسيدند، تغيير كرد. آنها يك بار ديگر موجوديت زنان را انكار مي‌كنند، آنها را از حضور به تنهايي در ملاعام، جست‌وجوي كار يا ادامه تحصيل فراتر از كلاس ششم منع مي‌كنند. تهديدي كه زنان با آن روبه‌رو هستند در اين هفته زماني كه مرسل نبي‌زاده، عضو پارلمان سابق و يكي از زنان بي‌شماري كه در سال‌هاي پس از اولين رژيم طالبان مقابل اين گروه ايستادند، در خانه‌اش در كابل به ضرب گلوله كشته شد، عيان‌تر از پيش شد. با وجود وعده‌هاي طالبان، ايمن الظواهري، رهبر القاعده، حامي حملات 11 سپتامبر 2001، در كابل زندگي مي‌كرد، جايي كه سال گذشته در حمله هواپيماهاي بدون سرنشين ايالات متحده كشته شد.
يك فاجعه انساني اكنون تحت حاكميت نادرست طالبان در افغانستان در حال وقوع است. جهان بايد به رهبري ايالات متحده امريكا، كشوري كه در تمام آن سال‌ها براي كمك به مردم افغانستان در رهايي از سلطه طالبان سرمايه‌گذاري كرد، هرگونه تماس بيشتر با طالبان را متوقف و تعامل با گروه‌هاي مخالف افغان به‌ويژه گروه‌هاي مدافع حقوق زنان را افزايش دهد. تمام دفاتر طالبان در خارج از كشور بايد بسته شوند، مقامات اين گروه از سفر به خارج از كشور منع شوند و تمام جريان‌هاي درآمد خارجي باقي‌مانده، ازجمله درآمد حاصل از قاچاق مواد مخدر كه مدت‌ها به حفظ قدرت طالبان كمك كرده، قطع شود. نهادهاي حقوقي مانند دادگاه كيفري بين‌المللي بايد تحقيقات در مورد نقض حقوق بشر توسط طالبان در افغانستان را آغاز كنند.
اقداماتي از اين دست اوضاع را يك شبه تغيير نمي‌دهد و حتي مي‌تواند همكاري ضعيف با طالبان براي تضمين تداوم تامين كمك‌هاي بشردوستانه بين‌المللي به مردم اين كشور را به خطر بيندازد، لذا بايد از هر راهي مطمئن شد كه كمك‌هاي بشردوستانه به مردم افغانستان تحت تاثير فشارهاي وارده بر طالبان قرار نمي‌گيرند. رهبران طالبان تاكنون از يك حس مصونيت برخوردار بوده‌اند اما آنها بايد همان دردي را كه مردم افغانستان احساس مي‌كنند -تا زماني كه به تك تك وعده‌هاي داده شده عمل كنند- احساس كنند.
اگر اين كارها را براي مهار طالبان انجام ندهيم راه جايگزين اين است كه مردم افغانستان را به تجربه همان كابوسي محكوم كنيم كه نسل من در آن زندگي كرد. با عقب نشستن ما افغانستان بيشتر به سمت هرج و مرج و افراط‌گرايي فرو مي‌رود كه مي‌تواند به زودي فراتر از منطقه دامان ايالات متحده را هم بگيرد.
حضور طالبان در قدرت من را له كرد. من آرزو داشتم كه يك متخصص زنان شوم، به اين اميد كه بتوانم به ميزان بالاي مرگ و مير مادران در افغانستان كمك كنم. من هيچ‌وقت دكتر نشدم. حالا اين نااميدي بار ديگر توسط نسل جديد ميليون‌ها زن افغان احساس مي‌شود. قبل از تكميل اشغال مجدد افغانستان در آگوست 2021، طالبان وعده داده بود كه حقوق زنان و ساير ملزومات يك كشور مدرن را رعايت مي‌كند كه البته همه اينها براي كاهش هراس جهان از بازگشت اين گروه شبه نظامي و هموار كردن راه براي عقب‌نشيني آخرين نيروهاي خارجي از افغانستان بود.