درآمد ریالی به کار ورزش اول ایران نمی‌آید
کشتی و چالشی به نام دلار
وحید جعفری
وقتی دخل با خرج همخوانی نداشته باشد، گرفتاری‌ها روز به روز بیشتر شده و شما روز به روز از برنامه‌های‌تان عقب مانده و از هدف‌تان دور می‌شوید. کشتی به عنوان ورزش اول ایران، سال دشوار و پرترافیکی را پیش رو دارد. ورزش ملی کشورمان امسال علاوه بر پیکارهای جهانی، بازی‌های آسیایی را که برای ورزش ایران بسیار پراهمیت است، در مقابل خود می‌بیند و برای اینکه بتواند در این دو آوردگاه موفق ظاهر شود، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق است و برای اینکه برنامه‌های خود را به خوبی دنبال کرده و پشت سر بگذارد، باید به منابع مالی خوبی دسترسی داشته باشد. حال سوال اینجاست که این منابع از کجا و چطور تامین خواهد شد و آیا با ریالی که روز به روز ارزشش در برابر دلار کاهش می‌یابد، می‌توان امیدوار بود که کشتی به سر منزل مقصود -که همانا موفقیت در پیکارهای جهانی، بازی‌های آسیایی و درنهایت بازی‌های المپیک است- برسد؟
مجموعه فدراسیون کشتی تمام دغدغه و تلاشش این بوده که منابعی را برای درآمدزایی کشتی ایجاد کرده و در کنار آن، بودجه‌ای مناسب و درخور شأن ورزش مدال‌آور کشتی، برای ورزش اول ایران دست و پا کند اما گویی، دست‌اندرکاران کشتی هرچه بیشتر تلاش کرده و می‌دوند، کمتر به مقصد می‌رسند و تمام دویدن‌های‌شان چون به دویدن روی تردمیل می‌ماند و به نظر می‌رسد تامین منابع مالی رشته کشتی در این شرایط، بزرگ‌ترین چالش پیش روی مجموعه فدراسیون است. تمام تلاش فدراسیون این بوده که با ساخت‌و‌سازهای سریالی از جمله ساخت و تجهيز كمپ تيم‌هاي ملي و سالن‌هاي ورزشي ديگر و کسب درآمد از محل این اقدامات تا حدود زیادی بودجه مورد نیاز کشتی را تامین کند و در ظاهر نیز موفق بوده اما سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا درآمد ریالی، جواب خرج و مخارج دلاری کشتی را -که به تنهایی به اندازه چند رشته ملی‌پوش و تیم ملی دارد- می‌دهد؟ از تیم‌های نونهالان، نوجوانان، جوانان، امید گرفته تا تیم ملی بزرگسالان و بخشی از هزینه‌های پیشکسوتان که همه نه در یک رشته بلکه در دو رشته آزاد و فرنگی فعالیت دارند و به اینها نیز باید کشتی نصف و نیمه زنان را هم اضافه کرد. تمام این موضوعات نشان می‌دهد که فدراسیون کشتی با چالشی بزرگ مواجه است و اگر تنها دلخوش به سازه‌های بتنی و آهنی، بودجه ناکافی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و کمک‌های دست و پا شکسته مجلس و شهرداری و رفقا و... باشد، باز هم نخواهد توانست در مقابل این دلاری که سرسام‌آور به بالا جهش می‌کند، کمر راست کند، مگر اینکه فدراسیون درآمد دلاری داشته باشد. باری، امیدواریم یا این دلار تغییر مسیر دهد یا کشتی پولدار‌تر شود تا شاهد عملی شدن برنامه‌های تیم‌های ملی و به هدف رسیدن این رشته مدال‌آور در میادین پیش رو باشیم، در غیر این صورت فقر از یک در خانه کشتی وارد خواهد شد و کشتی‌گیران از در دیگر آن خارج. تصور نمی‌شود که با هزینه‌های هنگفتی که این روزها ساخت و ساز دارد، فدراسیون هم بتواند بر دارایی‌های خود افزوده و به تبع آن بر درآمد خود بیفزاید، روس‌ها هم که طی هفته گذشته وزیر ورزش‌شان از کمپ تیم‌های ملی کشتی دیدن کرده است، تصور نمی‌شود تمایلی به حضور در اردوی مشترک در ایران و دادن هزینه اردو به فدراسیون داشته باشند و سخت‌تر از همه ترک عادت است، چون نسلی که لاکچری بزرگ شده، تصور نمی‌شود گوشت -که نیم میلیون تومان شده- نخورد و تن به خوردن عدس پلو و... دهد. تمام اینها، چالش‌هایی بزرگ‌تر از کسب عنوان قهرمانی جهان و المپیک است که فدراسیون در سال پیش رو، مقابل خود می‌بیند و باید دید چطور با آن مواجه می‌شود.