نوكر بادمجان بود
در آن دولت وكيل تسخيري مردم بودند و براي كوچك‌ترين مساله‌اي جنجال مي‌كردند، در اين دولت، نديدن خدمات دولت را ناشي از كوري مردم مي‌دانند!! بگذريم. واقعيت اين است كه براي بسياري از مردم فرقي نمي‌كند كه كدام دولت يا شخص موفق شود، مساله مردم موفقيت است. موفقيت هم چيزي نيست كه بتوان آن را با تبليغات جا انداخت يا از ميان بُرد. بود و نبود تبليغات حداكثر تا چند درصد بر نديدن يا ديدن موفقيت تاثير منفي يا مثبت مي‌گذارد. اگر رشد اقتصادي، تورم، سرمايه‌گذاري و اشتغال خوب شود، مسائل اقتصادي حل شده تلقي مي‌شود، اينها هم روشن است و نمي‌توان با آنها بازي كرد. براي ما از جمله خودم نيز هيچ فرقي نمي‌كند كه دولت روحاني موفق شود و اين شاخص‌ها را بهبود بخشد يا دولت رييسي. هر كسي انجام دهد، حمايتش مي‌كنيم. براي اثبات اين ادعا در همين‌جا متعهد مي‌شوم كه اگر دولت كنوني توانست فقط يك وعده تورمي خود را در سال ۱۴۰۲ محقق كند و آن را به نصف زمان روحاني برساند (يعني به رقم ۲۰درصد) بنده يك‌سال حقوقم در روزنامه اعتماد را به مراكز خيريه واريز و رسيدش را اينجا ارايه مي‌كنم. البته اگر چنين شود، سود آن درنهايت براي شخص من و خانواده‌ام بيش از اين رقم است ولي اين را نوشتم تا بدانيد كه هيچ چيز مانع از خوشحالي و علاقه ما براي كاهش مشكلات اقتصادي نخواهد بود.
از اين مهم‌تر اينكه حاضرم با تمام وجود از طرح‌ها و برنامه‌هاي كارشناسي شده خاص اين دولت حمايت كنم. قول مي‌دهم كه هر هفته حداقل يك يادداشت در حمايت يا توضيح اين طرح‌ها بنويسم. البته طرح‌هاي كلاني كه به بهبودهاي ساختاري منجر شود و نه هر طرحي مثل افتتاح چندباره فلان كارخانه. براي انجام اين كار، دولت بايد ليستي از طرح‌هاي اصلاحي و كلان خود را كه به اصلاح ساختارها و بهبود فضاي كسب و كار مربوط مي‌شود، دراختيار عموم قرار دهد. متاسفانه به نظر مي‌رسد كه هيچ ايده و طرحي وجود ندارد يا حداقل من اطلاع ندارم. رد ادعايم ساده است. كافي است كه سياهه اين برنامه‌ها را ارايه دهند. البته نه با عنوان‌هايي كلي كه كسي نداند جزييات چيست؟ بلكه هر طرح و ايده‌اي حداقل شامل چند صفحه ضمايم توجيهي همراه با جزييات باشد. به گمانم دولت فاقد چنين طرح‌هايي است، به همين علت است كه ناظران حرفه‌اي و كارشناسان اگر هم بخواهند از آن دفاع كنند، نمي‌دانند از چه چيزي بايد دفاع كنند. اين دولت رفتار و سياست‌هاي اقتضايي دارد. برحسب هر مورد، جزيي‌نگر است و هر جا را بدون توجه به ساير امور مي‌خواهد حل كند. به جاي رويكرد توليدمحور، رويكرد دخل و خرجي دارد. دنبال كسب درآمد است، بدون اينكه دنبال سرمايه‌گذاري و توليد اصل باشد، دنبال هزينه كردن است. اين دو گزاره را فراموش نكنيد. درباره رويكرد اقتضايي دولت جداگانه خواهم نوشت.