عاشقانه‌هاي ابوحمزه

خدايا خوبي‌هايم را از من قبول كن.
نام من را در ميان خلقت، بلند و سرافراز نگه دار. 
كاري كن در ميان مردم خوشنام باشم.
روز به روز درجه من را بالاتر ببر و گناهانم را كم كن.
يك چيز مهم، خدايا: 
خودم مي‌دانم بد كرده‌ام كه گناه كرده‌ام. تو ديگر هي گناهانم را يادم نياور. خجالت مي‌كشم.
آمده‌ام پيشت. كلي با تو حرف زده‌ام و التماست كرده‌ام.
تا توانستم دست‌هايم را به طرفت دراز كردم.
همه اين كارها را انجام دادم كه نتيجه‌اش رضايت دل تو باشد و بهشت جايگاهم.
همه اين دعاهايم را مستجاب كن.
من هميشه در حال دويدن به سوي تو‌ام. ديده‌اي من را كه.
جانانم. تو در قرآنت به ما توصيه كرده‌اي كه از آنها كه به ما بدي كردند، درگذريم.
حالا ما به خودمان بدي كرده‌ايم. تو از ما بگذر.
تو كه بيشتر بايد به كلام خودت پايبند باشي.
باز در قرآنت گفته‌اي هيچ درخواست‌كننده‌اي را رد نكنيم.
ما با دستي پر درخواست به سويت آمده‌ايم. دست خالي ردمان نكن.
يك جاي ديگر گفته‌اي كه با زيردستانم مهربان باشيم. ما بنده تو‌ايم. مبادا به آتش جهنم پرت‌مان كني.
اي پناه من به وقت گرفتاري‌ها.
اي كمك كار من به هنگام سختي‌ها.
به تو رو آورده‌ام. پناه آورده‌ام. 
فكرش را هم نمي‌كنم به غير تو پناه بيارم يا گشايش كارهايم را بخواهم.
اي كه زندانيان و اسيران را مي‌تواني رهايي ببخشي.
اي كه هرچه گناهانم زياد باشد مي‌بخشي.
اين اندك خوبي‌هاي من را بپذير وآن گناهان انبوهم را ببخش.
اي مهربان و بخشاينده.
خدايا ايماني كه دلم را زنده مي‌كند
يقيني كه از ته دل باور كنم همه‌چيز دست توست به من عطا كن
راضي و دلگرمم كن به زندگي‌اي كه دارم.
آمين