تجربهنگاري فيزيوتراپيست تيم ملي فوتبال - قسمت اول
كيروش عاشق آهنگ «ليلي» سينا حجازي بود
مربي پرتغالي به من گفت تو بايد مثل يك سرمربي فكر كني!
دكتر عليرضا شهاب
توضيح دبير سرويس ورزش روزنامه اعتماد: دكتر عليرضا شهاب سالهاست به عنوان يك فيزيوتراپ كنار تيم ملي حضور دارد و در اين راه تجارب بسياري را كسب كرده و خاطرات جالبي را هم در ذهن به ثبت رسانده است. از ايشان خواهش كرديم به صورت متناوب در ستون روزنامه اعتماد به بيان خاطرات خود از بودن كنار تيم ملي برايمان بنويسد. خاطراتي حاوي جزيياتي شنيده نشده كه بسيار خواندني است. قسمت اول اين سلسله خاطرات را در ادامه خواهيد خواند و در شمارههاي بعدي اين روند ادامه خواهد داشت.
مقدماتي جام جهاني ۲۰۱۴؛ ۲۱ شهريور، اردوي تيم ملي فوتبال در شهر امان پايتخت اردن.
براي برگزاري چهارمين تمرين تيم در يك بعد از ظهر گرم در يك آب و هواي خشك راه افتاديم. فاصله هتل ريجنسي تا زمين تمرين چيزي حدود ۴۰ دقيقه بود. به جز هاشم بيكزاده و اشكان دژاگه كه به دليل مصدوميت به اين اردو نيامدند آسيب ديده ديگري نداشتيم.
يك بازي مهم با لبنان در پيش رو بود اما خيالم راحت بود كه مصدومي نداريم و طبق برنامه همه چيز تحت كنترل و مديريت است.
موسيقي «ليلي…ليلي» سينا حجازي كه آن روزها خيلي علاقهمند داشت و كارلوس كيروش هم از علاقهمندانش بود در اتوبوس پخش ميشد. همه با حال خوبي در حال رفتن به تمرين بوديم. از آن روزهايي كه انگار همه چيز تحت كنترل است.
تمرين شروع شد؛ يكي از تمرينات به حركات سرعتي لب خط و ارسال از جناحين اختصاص داشت. با خيال راحت كنار زمين در حال صحبت با دكتر پرهان خانلري همكارم بودم كه ناگهان فرياد: دكتر! دكتر! بلند شد. اين يعني آلارم خطر!
مهرداد پولادي روي زمين نشسته بود و از ناحيه پشت ران احساس درد شديدي ميكرد. يكي از بازيكنان محوري تيم كه كيروش روي او حساب ويژهاي باز كرده بود. اقدامات حرفهاي براي مديريت آسيب انجام شد، بعد از پايان تمرين به هتل برگشتيم. سر شام مربي اعلام كرد ساعت ۱۱ شب جلسه داريم. همه كادر زيرچشمي به هم نگاه كردند، اصولا جلسات از پيش تعيين نشده يعني يك اتفاق خاصي رخ داده و تيم بايد در جريان قرار بگيرد.
حين جلسه، فيلم تمرين پخش شد. آناليزور تيم چند دقيقه قبل از مصدوميت مهرداد پولادي را نشان داد. بارها تصوير را با صحنههاي آهسته مرور كرد. در اين صحنهها پولادي مثل كسي كه احساس درد خفيفي دارد چندين بار پشت رانش را لمس كرد ولي بعد دوباره تمرين را ادامه ميداد.
كيروش درخواست كرد دوباره و سه باره و چند باره پخش اين قسمت پخش شود و همه با دقت ببينند.
بعد با همان جديت و قاطعيتي كه در كار داشت، گفت: چرا دقت نكردين؟ حواستون كجا بوده؟! اگه ميديدين كه احساس ناراحتي داره الان اين بازيكن از ليست من خارج نميشد!
بعد از كادر پزشكي گزارش خواست. در خصوص چرايي مصدوميت، روند درمان و پروسه بهبود و بازگشت به تمرين توضيح داديم. آرامتر كه شد، گفت: شما كادر پزشكي تيم ملي هستين؛ بايد مثل يك سرمربي و آناليز حواستون به تمام لحظات تمرين باشه نه فقط وقتي بازيكني مصدوم ميشه، اين چيزيه كه من از شما ميخوام، اينكه همه حركات بازيكنان رو قبل، حين و بعد از تمرين رصد كنيد حتي وقتي خودشون در موردش حرف نميزنن. اينها را گفت، براي اقدامات تشكر كرد و جلسه تمام شد. اين درسي براي همه ما پزشكان و فيزيوتراپيستهايورزشي است؛ اينكه بازيكنان به دليل اشتياق براي بازي كردن و قرار گرفتن در تركيب، عدم اشراف نسبت به منشأ درد و تبعات ناشي از تمرين با عضله آسيب ديده، عدم ارايه تصوير شكننده و ضعيف از خود به كادر فني و احساس قوي بودن كه ذات دوران جواني و قهرماني است، ممكن است درد و مصدوميت خود را جدي نگيرند يا حتي پنهان كنند. اين وظيفه ماست كه قبل، حين و پس از تمرين بازيكنان را رصد كنيم و با مداخله، مشورت و درمان به موقع از صدمه ديدن بازيكن و تيم جلوگيري كنيم.