بي‌اثري كار فرهنگي
يكي از اشتباهات رايج در حوزه فرهنگ اين است كه برخي گمان مي‌كنند، انتخاب گرايش فرهنگي نزد عموم مردم مدلل است. يعني از طريق دليل و برهان و منطق است درحالي كه رفتار و گرايش فرهنگي مردم و حتي بسياري از نخبگان نيز معلل است. يعني به جاي دليل علت دارد. براساس همين منطق حتي خداوند به پيامبر خود هم مي‌گويد اگر به بركت رحمتي كه از جانب خدا شامل حال تو شده نرم‌خو و مهربان نبودي و اگر بدخلق و سخت‌دل بودي حتما از پيرامون تو پراكنده مي‌شدند. بنابراين كساني كه مي‌خواهند مردم را به توبه وادارند، بهتر است خودشان پيش‌تر توبه كنند و مصداق «توبه‌فرمايان چرا خود توبه كمتر مي‌كنند؟» نشنوند.
اينها به معناي آن نيست كه كار فرهنگي غيرممكن است، ولي با وجود اجبار و الزام و نتيجه آن از پيش تعيين شده است و در نتيجه كار فرهنگي بلاموضوع و همه هزينه‌هايي كه در اين زمينه مي‌شود محكوم به شكست است. در حال حاضر فعاليت فرهنگي درباره پوشش از سوي مخالفان حجاب اجباري انجام مي‌شود كه حرف‌شان خارج از اجبار رسمي تعريف شده و زمينه دارد، همچنان كه پيش از انقلاب هم طرفداران حجاب در اين زمينه دست بالا را داشتند.