رونالدو، دويدن دنبال اتوبوس و جامعه‌شناسي
چطور اينقدر ساده نتيجه مي‌گيريد ايراني‌ها بي‌فرهنگ هستند؟
هربار كه هواداران ايراني فوتبال اقدامي انجام مي‌دهند كه بازتاب جهاني دارد، عده‌اي «واايرانا»گويان خودشان را به ميان گود مي‌رسانند و با يك جمع و تفريق ساده به سرعت نتيجه مي‌گيرند كه ايراني جماعت همين است و فرهنگ فلان است و تمدن بهمان. آخرين مورد اين رويكرد هم از روز دوشنبه شروع شد. وقتي ويديوهايي از جمعيت هواداران رونالدو در اطراف فرودگاه، خيابان منتهي به محل اقامت و هتل رونالدو منتشر شد. ويديوهايي كه در آن تعدادي نوجوان و جوان در حال دويدن و از تپه بالا رفتن نشان داده شده بودند.
در چند سال گذشته حضور ايراني‌ها پايين هتل رونالدو در ايام جام جهاني 2018، حمله كاربران ايراني به پيج‌هاي مسي و زايتسف و ديگران و چيزهايي از اين قبيل بهانه داده بود دست عده‌اي كه به روانشناسي و جامعه‌شناسي مردم ايران اهتمام بورزند! امروز هم اين بهانه شده آمدن رونالدو به ايران.
بحث‌هاي شكل‌گرفته اطراف آمدن رونالدو به ايران در سه دسته قرار مي‌گيرند: يكي آنهايي كه مي‌گويند ايراني‌ها فرهنگ درست ندارند و نمونه‌اش همين آسيب رساندن به در هتل است، دوم كساني كه مي‌گويند رفتار عده ناچيزي از مردم ايران در قبال رونالدو در همه جاي دنيا انجام مي‌شود و براي شاهد مثال از دنبال كردن ماشين نيكي ميناژ در خيابان‌هاي لندن توسط طرفدارانش و نمونه‌هاي ديگر فكت آوردند و دسته سومي كه مي‌گويند خداوكيلي مساله اصلا اهميت ذاتي ندارد كه بخواهد مورد بحث قرار بگيرد. اين دسته مي‌گويند رونالدو آدمي مشهور است و عده‌اي تلاش مي‌كنند او را از نزديك ببينند. همين و تمام!
آنچه در اين ميان واضح به نظر مي‌رسد، اين است كه به هر حال حتي اگر قرار باشد تفسيري هم صورت بگيرد، نمي‌تواند خيلي سريع به يك گزاره خبري منتج شود، چرا كه هم فوتبال و تاثيرگذاري آن مساله‌اي پيچيده است، هم نقش سلبريتي‌ها، هم بحث هويت‌ها و فرصت‌ها، هم پيشينه بلندمدت و كوتاه‌مدت كشور و هم كلي مولفه ديگر. مولفه‌هايي كه همه باهم تركيب شدند و چنين شرايطي را به وجود آوردند.
بدون شك از دويدن چند صد نفر نوجوان و جوان به دنبال مشهورترين آدم حال حاضر روي كره زمين، نمي‌توان نتيجه گرفت مردم ايران بي‌فرهنگند. نمي‌توان گفت خلايق هرچه لايق. نه تنها اين مساله قابل تعميم به يك جمعيت 90 ميليوني نيست كه حتي اقدام آن چند صد نفر هم مذموم به حساب نمي‌آيد. نه تنها چند صد نفر كه اگر چند هزار نفر بودند هم تفاوتي در اصل مساله ايجاد نمي‌كرد.
در نهايت يك انتقاد واضح وجود دارد. انتقادي كه نوك پيكان آن متوجه مديران بالادستي، فدراسيون فوتبال و مديران پرسپوليس است. اينكه مي‌شد با توجه به علاقه مردم به ديدن رونالدو مسيري را از قبل مهيا كرد كه مردم خيلي شيك و مجلسي در دو طرف آن بايستند و عبور رونالدو را ببينند. مي‌شد به جاي ذوق‌زدگي و بردن اعضاي خانواده براي ديدن رونالدو از نزديك، به اين فكر كرد كه در اطراف هتل محوطه‌اي در نظر گرفته شود تا علاقه‌مندان به رونالدو بايستند و خارج شدن اين فوق ستاره دنياي فوتبال از ماشين و وارد شدنش به هتل را تماشا كنند.