فوتبال ايران به چنين چيزهايي نياز ندارد
گلمحمدي در حد نكونام نيست؟
وضعيت فوتبال ايران به جايي رسيده كه دو تن از پيشكسوتان بزرگ مقابل هم قرار گرفتهاند. خلاصه داستان از اين قرار است كه يحيي گلمحمدي بابت اتفاقاتي كه براي تيمش افتاد، ناراحت شد و جواد نكونام گفت برخي اشك تمساح ميريزند و بعد يحيي جواب داد هر كس و ناكسي در مورد من حرف ميزند و ميگويد اشك تمساح و سپس نكونام گفت گلمحمدي در حد من نيست كه بخواهد در مورد من حرف بزند و درنهايت سرمربي پرسپوليس گفت جواب كسي كه بلد نيست به بزرگترش احترام بگذارد را نميدهم!
خيلي سخت است بگوييم نكونام يا گلمحمدي در حد يكديگر نيستند. اين دو نفر دقيقا در سطح همديگرند. هر دو جزو بزرگترين بازيكنان تاريخ ايران هستند و حالا هم بين بهترين مربيان فوتبال كشور طبقهبندي ميشوند. با كولهباري از افتخارات به عنوان بازيكن در سطح ملي و باشگاهي و به عنوان مربي در ليگ برتر. هر دو كاپيتان تيم ملي بودند، گل ملي زدند، با باشگاههايشان قهرماني آوردند و بعد بازنشسته شدند. حالا هم در كسوت سرمربي تيمهاي بزرگ ليگ برتري مشغول فعاليت هستند.
حالا سوال اينجاست چه شده كه نكونام و گلمحمدي مقابل هم قرار گرفتهاند؟ رقابت و تلاش براي كسب جام؟ حسادت؟ دلخوريهاي گذشته؟ مشخص نيست! هرچه هست اتفاق مباركي براي فوتبال ايران نيست و ميتوان گفت در سطح كلان چنين شرايطي محصول مديريت فوتبال است.
البته كه نبايد مساله را خيلي هم بزرگ كرد. در فوتبال روز دنيا هم ديده شده كه سرمربيان تيمها عليه هم مصاحبه كنند و حتي تا حدي بياحترامي كنند ولي آن دعواها كنار يك فوتبال باكيفيت و جذاب اتفاق ميافتد نه كنار فوتبالي كه سرشار از دعواست و دعواي دو مربي بزرگش هم ميشود قوز بالاقوز آن! احساس بدي كه درگيري لفظي نكونام و گلمحمدي به وجود آورده ناشي از آن است كه فوتبال ايران تبديل شده به يك جنگ اعصاب بيپايان. در اين جنگ اعصاب كه هواداران و پيشكسوتان و بازيكنان عليه هم موضع ميگيرند، برخي دل خوش بودند كه تعدادي چهره سرشناس هستند كه همچنان خطوط قرمز را رعايت ميكنند و اگر هم حاشيهاي ميسازند با رعايت يكسري اصول و قواعد اخلاقي است. اما اينبار متوجه شدند كه فضا آنقدر بد شده كه حتي ميتواند دو چهره كه سالها همبازي بودهاند و پا به پاي هم دويدهاند را مقابل هم قرار دهد. احتمالا اين دو نفر با هم آشتي خواهند كرد ولي بدون شك زهر حرفهايي كه عليه هم به زبان آوردند در جانشان باقي خواهد ماند و فراموش نخواهد شد. اين بدترين قسمت ماجراست. فوتبال ايران به تنها چيزي كه نياز ندارد همين دلخوريهاي عميق بزرگان فوتبال كشور است.