اين تمسخر را كجاي دل‌مان بگذاريم؟
شرم دارم كه صريحا بنويسم ولي اشاره‌وار مي‌گويم كه زماني در آلمان سعي كردند كه صورت مساله را پاك كنند تا جامعه سرباري چون معلولان نداشته باشد! اگر حقوق مصرح قانوني معلولان قابل اعطا نيست، اگر يك دردمند ويلچرنشين براي امور ابتدايي زندگي از ممد حيات سير مي‌شود، اگر ناشنوايان و روشندلان در ميدان محشرگونه زندگي خود را در برهوت تنهايي مي‌بينند و اگر سازمان‌هاي امدادي در آخرين اولويت‌هاي دولت هستند، اعلام صادقانه حذف افراد داراي معلوليت از دايره اعتناي مسوولان پرمشغله بهتر است. شايد خود دستي بالا بزنند و كاري بكنند و اگر غمي بزرگ توليد كردند كسي شكايت از نداشتن مشكلات روزافزون آنها نكند.اگر واي بر تمسخر‌كنندگان مصرح در قرآن است، نمي‌دانيم تمسخر افراد دردمند چه عتابي سنگين و پرهيبتي از آسمان دريافت مي‌كند؟