به گزارش «اعتماد»، پس از مدت‌ها انتظار سرانجام سرمربي تيم ملي واليبال كشورمان انتخاب شد. موريس موتا پائز، مربي ۶۱ ساله برزيلي-فرانسوي واليبال، به عنوان سرمربي تيم ملي واليبال مردان ايران در سال ۲۰۲۴ برگزيده شد و قرارداد همكاري او با فدراسيون واليبال ايران تا پايان المپيك ۲۰۲۴ پاريس، يعني تابستان سال ۱۴۰۳ به امضا رسيد؛ اين قرارداد در صورت رضايت طرفين، قابليت تمديد را خواهد داشت. انتخاب پائز كه كارنامه درخشاني در مربيگري ندارد براي طرفداران واليبال كشورمان غيرمنتظره و تاحدي عجيب بود. با محمد شعبان خمسه يكي از كارشناسان واليبال كشورمان درخصوص انتخاب اين مربي و شرايط واليبال گپ و گفتي ترتيب داديم كه در ادامه مي‌خوانيد.
سرمربي جديد تيم ملي انتخاب شد. از موتا پائز شناختي داريد؟
نه، متاسفانه از او شناختي ندارم. اما آن چيزي كه در رسانه خواندم رزومه خيلي چشمگيري نداشته است. صحبت از اين بود كه در كادر برزيل بوده كه يكسري تكذيبيه آمد! چيز بيشتري از ايشان نمي‌دانم.
جامعه واليبال انتظار داشت كه يك مربي بزرگ خارجي انتخاب شود. فكر مي‌كنيد چرا اين اتفاق رخ نداد؟
درخواست كه درخواست به‌حقي است اما يكسري پيش‌نيازهايي وجود دارد. مثلا ۵ تا مربي تاپ درنظر مي‌گيريم و محدوده مبلغ قراردادهاي‌شان را هم تهيه مي‌كنيم كه البته در اين مقطع بعيد است كه بتوانيم، اما اگر تمام اين اتفاقات رخ دهد تازه 50درصد موضوع حل شده است و 50درصد ديگر موافقت آن مربيان براي آمدن به ايران است. ما مي‌خواهيم يك قرارداد كوتاه‌مدت با يك مربي بزرگ ببنديم. براي تيمي كه شانس كمي براي صعود به المپيك دارد و آن مربي پيش خودش فكر مي‌كند كه در اين مدت كوتاه، شانس خيلي كمي براي صعود به المپيك وجود دارد. وقتي قراردادشان تمام شود هر كشوري كه بخواهد سراغ آن مربي برود آخرين عملكردش را درنظر مي‌گيرند. عدم صعود احتمالي به المپيك يك دست‌انداز در كارنامه آن مربي مي‌شود. بازهم مي‌گويم درخواست جامعه واليبال براي انتخاب مربي تراز اول انتظار نابجايي نيست اما در اين مقطع و با اين شرايط اقتصادي و با اين مدلي كه جايگاه ايران براي صعود به المپيك دارد، ممكن نيست. مربي بزرگ فكر مي‌كند كه تا بيايد بازي‌هاي انتخابي شروع مي‌شود و تا تيم و نفرات را بشناسند و براساس افكار خودشان پيش بروند، زماني ندارند. پس نمي‌شود گفت مربيان تراز اول بيايند و اين مسووليت را بپذيرند، ضمن اينكه در اين محدوديت‌ها تنها انگيزه‌اي كه مي‌شود براي مربيان تراز اول ايجاد كرد قرارداد خيلي كلان است، اما اين امكان هم باتوجه به شرايط اقتصادي كشور ممكن نيست پس لاجرم اتفاقي كه مي‌تواند بيفتد اين است كه با يك مربي متوسط يا معمولي پيش رفت. من شناختي از اين مربي ندارم، اما آنچه در سايت‌ها خواندم مربي جديد رزومه آنچناني نداشته است.
نكته اميدبخش در رزومه مربي جديد تيم ملي اين است كه در چند سال گذشته به طور مداوم كار كرده و بي‌كار نبوده است و تا قبل از آمدن به كشورمان هم در ليگ اوكراين كار مي‌كرد. در اين باره چه نظري داريد؟
سر كار بودن خوب است اما خب سطحش هم مهم است. مثلا ليگ اوكراين در تيمي كه خوب هم بوده كار كرده اما فكر نكنم بتواند آنچه خواسته و توقع مردم ماست حداقل در بدو ورود برآورده كند. با اين حال شرايط ما اين‌طور است و ناچاريم با گزينه‌هاي اين شكلي و در اين سطح كنار بياييم. مربيان خوب بعيد است با اين شرايط و فرصت كم بيايند اعتبارشان را صرف تيم ما كنند، آن‌هم با برنامه‌ريزي كوتاه‌مدت.
باتوجه به شانس كم ما براي صعود به المپيك بهتر نبود مديران فدراسيون سراغ مربيان بزرگ خارجي با برنامه بلندمدت مي‌رفتند؟
خب شرايط فدراسيون را هم درنظر داشته باشيد كه الان با سرپرست اداره مي‌شود. ممكن است رييس بعدي كه انتخاب مي‌شود، حالا هر كسي كه مي‌خواهد باشد، نظرات ديگري داشته باشد يا شرايط مالي ديگري داشته باشد. آقاي مرادي الان مجبور بود كه هم كار را به يك نتيجه برساند و هم نگاهي داشته باشد به آينده كه تعهدي ايجاد نكند، چون شايد از عهده نفر بعدي خارج باشد. شرايط ما شرايط خيلي خاص همراه با چالش است. مربي كه مي‌خواهد قرارداد ببندند هم پيش خودش همين فكر را مي‌كند كه قراردادي بسته شود و رييس بعدي بيايد و نتواند به قراردادش پايبند باشد. درنظر بگيريد سرپرست حداكثر 6 ماه سمت رياست فدراسيون را برعهده دارد.
با اين تفاسير نمي‌شد به يك مربي ايراني اعتماد كنيم؟
متاسفانه جوي ايجاد شد كه اين امكان را از بين برد. بعد از عملكرد تيم ملي با مربي قبل اتفاقاتي رخ داد كه همان مثال «خوش استقبال و بد بدرقه‌ايم» رقم خورد. آن‌قدر تخريب روي مربي ايراني به وجود آمد كه آن ظرفيت از بين رفت.
درباره دستياراني كه قرار است با پائز كار كنند چه نظري داريد؟
قطعا او يكي، دو نفر را با خودش به ايران مي‌آورد و در آن شكي نيست. ما در مقطعي يكسري از مربيان خوب خودمان را برديم كنار مربي خوب خارجي نگه داشتيم مثل آقاي اكبري مثلا خواستيم سرمايه‌گذاري كنيم براي آينده اما خودمان هم نمي‌دانيم داريم چي كار مي‌كنيم! اگر در آينده قرار است آينده‌نگري كنيم افرادي در كنار اين مربي خارجي قرار بگيرند كه مثلا اگر نخواستيم دو سال ديگر از مربي خارجي استفاده كنيم همين‌هايي كه كنار مربي خارجي بودند و صاحب تجربه شدند هدايت تيم ملي را برعهده بگيرند. چند سال اينها را در كنار مربيان مختلف در بازي‌هاي متفاوت به كار مي‌گيريم اما زمان استفاده از مربي ايراني از آنها استفاد نمي‌كنيم. اين موضوع براي خانواده واليبال و جامعه ورزش جاي سوال دارد. اميدوارم در انتخاب با وسواس تصميم بگيرند تا كنار پائز كار كنند و در روزي كه تصميم گرفتيم به هر دليلي از مربي خارجي استفاده نكنيم سرمايه‌گذاري كه روي آن بچه‌ها شده نتيجه‌اش را ببينيم.
انتظار جامعه واليبال براي صعود واليبال ما به المپيك روي سرمربي جديد فشار مضاعف ايجاد نمي‌كند؟
به هر حال اين راهي است كه بايد برويم و همه بايد انرژي مثبت بدهيم. همه در هر زمينه كه مي‌توانند كمك كنند تا شانس را بالا ببريم. مشكلات زياد است و شانس ما هم كم است و مربي هم كه آورديم آن چيزي نيست كه جامعه واليبال توقع داشته اما زندگي ادامه دارد و بايد در اين مسير محكم ادامه دهيم. نمي‌توانيم كه تسليم شويم.
صحبت پاياني؟
آرزوي موفقيت مي‌كنم براي تيم ملي. علي‌رغم شانس كمي كه دارد اما غير‌ممكن نيست.