چيدمان اعتراضي به كشتار كودكان غزه

چيدمان مجسمه «۱۰ هزار جهان» متشكل از 10 هزار مجسمه كودك است و در باغ مجسمه موزه هنرهاي معاصر تهران در معرض ديد مخاطبان قرار گرفته است. اين چيدمان توسط حسين و ابوذر ونكي در اعتراض به جنايات اسراييل در غزه طراحي شده است. پيش‌تر قرار بود اين چيدمان در محوطه باغ فردوس به نمايش گذاشته شود اما با مخالفت شهرداري با وجود آنكه براي اجراي اين چيدمان قول مساعدت داده بود و زمان اجراي آن هم مشخص شده بود، روبه‌رو شد. در بيانيه اين رويداد آمده است: «اين كودكان سفيد و در صلح آرميده براي چه كسي مي‌توانند خطرناك باشند؟ ...اين حجم از سكوت متعلق به كدام جهان است؟ جهاني سوم به نام مصلحت؟ ما بالغان مي‌خواهيم با اين سكوت، امنيت جهان بيرون را براي اين كودكان فراهم كنيم؟» در ادامه همچنين به كنايه آمده است كه «آيا 13هزار كودك قرباني در جنگ غزه، دستاورد چشمگيري براي اين سكوت نيست؟!» به بهانه اجراي اين چيدمان با حسين ونكي گفت‌وگو كرده‌ايم.

ايده خلق اين چيدمان چگونه شكل گرفت؟

اين اجرا و چيدمان نگاهي به اصل موضوع كودك‌كشي دارد وهمواره در جنگ‌ها نخستين كساني كه صدمه مي‌بينند مظلوم‌ترين افراد هستند؛ كودكان و زنان. از آغاز جنگ غزه باتوجه به دغدغه‌اي كه در ارتباط با كودكان داشتيم به همراه پسرم ابوذر به فكر برپايي اين چيدمان افتاديم. با افزايش قربانيان در سه ماه جنگ تعداد قطعات ساخته شده به 10 هزار رسيد، اما سرعت افزايش تعداد كشته‌ها از ما بيشتر بود.

طراحي و اجراي اين چيدمان چقدر زمان برد؟

اين ايده را در طول 45 روز و روزي 12 ساعت كار اجرا شد. در طول يك ماه 97 قالب سيليكوني از يك پوزيشن كودك ساخته شد و اين كاملا تعمدي بود تا نشان دهيم هيچ انساني در جهان مشابه ندارد. به متريال‌هاي زيادي فكر كرديم اما با انتخاب گچ و به دليل شكننده بودن و سفيدي، در زمان ساخت مجسمه‌ها امكان نداشت يك بچه سالم از قالب بيرون بيايد، حتي اگر بچه‌اي سالم از قالب بيرون مي‌آمد از 100 يا 50 تا يكي از آنها از دستمان مي‌افتاد و دست و پايش مي‌شكست و با اينكه ده هزار مجسمه با 98 قالب يكسان ساخته شده‌اند اما با هم تفاوت دارند. همه مجسمه‌ها از اين نظر كه شكننده و آسيب‌پذير هستند با هم شباهت دارند.

چرا از هنر چيدمان براي نشان دادن اعتراض به كشتار غيرنظاميان استفاده كرده‌ايد؟ آيا در خلق اين چيدمان متاثر از ‌اي‌وي‌وي (هنرمند چيني) بوده‌ايد؟

چيدمان، رسانه‌اي است كه از دهه 50 و 60 ميلادي مورد توجه هنرمندان قرار گرفته است و با اينكه در غرب بسيار مورد توجه قرار گرفته است، اما در ايران كمتر به چيدمان توجه مي‌شود. نه ما در خلق اين مجموعه متاثر از هيچ هنرمند ديگري نبوديم و مي‌توانيم ادعا كنيم كه بزرگ‌ترين چيدمان اعتراضي به كشتار كودكان غزه را ما خلق كرده‌ايم. قرار بود در كنار اين چيدمان مجموعه ده هزار نقاشي كوچك در ابعاد تمبر را نيز به نمايش بگذاريم اما چون اين چيدمان در فضاي باز اجرا شد، امكان نمايش اين نقاشي‌ها كه روي هر يك تصوير يك كودك كشيده شده، فراهم نشد.

براي اجراي اين چيدمان آيا از سوي نهادي حمايت شده‌ايد؟

نه. شهرداري براي اجراي اين چيدمان در باغ فردوس به ما قول همكاري داده بود و زمان اجراي چيدمان هم مشخص شده بود و درست يك شب پيش از اجراي چيدمان با ما تماس گرفتند و گفتند چنين اجازه‌اي را نمي‌توانند به ما بدهند. پس از اين با رييس موزه هنرهاي معاصر وارد تعامل شديم و او هم با اكراه پذيرفت.

چرا از بخش تجسمي حوزه هنري كه متولي چنين رويدادهايي است، كمك نگرفتيد؟

آ‌ن‌قدر نه كه از شهرداري شنيده‌ايم براي‌مان سنگين بود كه نخواستيم از نهاد يا سازمان ديگري حمايت بگيريم. 

پيام شما براي اجراي اين چيدمان چه بود؟

هيچ‌كس سراغ كودكان كشته شده در غزه را نگرفت. بيش از ۳۵۰۰ كودك تاكنون كشته شده‌اند. سرعت كشتار كودكان بيش از سرعت ما در ساخت مجسمه‌هاي گچي بود. اين سختي‌ها و اين بي‌اعتنايي سرد و سنگين مي‌گذرد و بايد به آينده اميدوار بود. در تمام دنيا نسبت به كشتار كودكان واكنش نشان دادند اما در ايران از كودكان غزه حمايت نشد.