«روياهاي ربوده شده» تراژدي ورزشي جنگ غزه

با تخريب امكانات و كوتاه شدن زندگي در غزه صحنه‌هاي ورزشي پررونق قبلي در اين منطقه از بين رفته است.
محمد ابوحجير در يك پرواز به اسپانيا در اكتبر گذشته بليت رزرو شده داشت. يك پيشاهنگ در بازديد رئال مادريد در ماه آگوست از غزه. محمد، يك جوان 17‌ساله است كه در بال چپ بازي مي‌كند. از او دعوت شد تا به آكادمي فوتبال بپيوندد با اين اميد كه اگر عملكرد خوبي داشت، در اسپانيا مي‌ماند. محمد همچنين قول قرارداد با باشگاه ورزشي غزه را داشت كه او را به يكي از جوان‌ترين بازيكناني تبديل مي‌كرد كه با اين تيم قرارداد امضا كرده است.
سپس حملات 7 اكتبر به اسراييل و جنگ غزه پيش آمد. محمد به آن پرواز نرسيد. او مي‌گويد: «زندگي من در يك چشم به هم زدن زير و رو شد.»
محمد كه در اردوگاه آوارگان البريج زندگي مي‌كرد، اكنون به يك كمپ آوارگان در محل باشگاه فوتبال الصلاح در ديرالبلاح پناه برده است. او در حالي كه سعي مي‌كند جلوي اشك‌هايش را بگيرد، از يك تورنمنت فوتبال پنج نفره در كمپ آرامش حرف مي‌زند. او مي‌گويد: «روياهايم ربوده شدند. به جاي اينكه هر روز تمرين كنم، اكنون در يك چادر مخروبه زندگي مي‌كنم و بزرگ‌ترين آرزوي من بازگشت به خانه است.» او مي‌گويد: «من هر روز از خواب بلند مي‌شوم و گريه مي‌كنم به خاطر از دست دادن همه‌چيز بابت اين جنگ. من فقط روياي پايان يافتن اين جنگ را در سر مي‌پرورانم... آرزوي پسري را دارم كه قبل از 7 اكتبر بودم.»
بسياري از ورزشكاران و زنان فلسطيني، بازيكنان فوتبال و بسكتبال، تمرين‌كنندگان هنرهاي رزمي و شناگران، در حملات اسراييلي‌ها كشته شده‌اند. يك قهرمان كاراته، نغام ابوسمره، 27 ساله، در 17 دسامبر در يك حمله موشكي مجروح، پايش قطع شد و بعدا بر اثر جراحات در بيمارستان العريش در مصر جان باخت. اگر جنگ اتفاق نمي‌افتاد، نغام براي كسب مقام در المپيك تابستاني پاريس رقابت مي‌كرد.
محمد بركات، اسطوره فوتبال فلسطين كه در دوران حرفه‌اي خود 114 گل به ثمر رساند و براي باشگاه‌هايي در اردن و عربستان بازي كرد، در ماه مارس بر اثر بمباران خانه‌اش توسط جنگنده‌هاي اسراييل كشته شد. يك مدير جوان به نام يوسف الحيله در يك حمله هوايي به بازار آزاد اردوگاه آوارگان المغازي جانش را از دست داد.
در گذشته‌اي نه چندان دور در غزه 10 استاديوم وجود داشت كه در بعدازظهرهاي آخر هفته، هواداران براي تماشاي بازي باشگاه‌هاي دوران كودكي خود گرد هم مي‌آمدند، حاشيه‌ها پر از رقابت‌هاي محلي بود و بازيكناني كه سعي مي‌كردند از كريستيانو رونالدو و ليونل مسي تقليد كنند. ورزش، به‌ويژه فوتبال، يكي از معدود محل‌هاي فرار براي اكثر فلسطيني‌هاي غزه بود كه بيش از 16 سال تحت محاصره شديد تحميلي قرار داشتند. جايي كه تمام سرگرمي‌هاي ديگر غيرقابل دسترس بود. 
اما امروز موج سواراني كه در روزهاي قبل از جنگ در تعطيلات در بندر غزه جمع مي‌شدند، رفته‌اند. بيشتر باشگاه‌هاي جودو، كاراته، شنا، واليبال، كشتي و باشگاه‌هاي بدنسازي تعطيل هستند. اما اين باشگاه‌ها و امكانات فوتبال هستند كه بيشترين آسيب را متحمل شده‌اند. جايي كه زماني اشتياق همه‌جانبه غزه بود. اين استاديوم‌ها، در امتداد سواحل مديترانه يا در قلب كمپ‌هاي پناهندگان، ميزبان مسابقات بين 44 باشگاه در ليگ‌هاي مختلف غزه و جام محلي غزه بودند. آنها زماني پر از خنده و عيش بودند، اما اكنون به جاي آن خنده‌ها و شادي، كودكان از گرسنگي فرياد مي‌زنند و صورت مادران از آتش هيزم رنگ پريده و خاكستري مي‌شود. سيزده ماه پيش، باشگاه فوتبال العطاء در خان‌يونس قهرماني رده سوم را با غلبه بر باشگاه المصادر به دست آورد و در استاديوم خان يونس به يك رده بالاتر صعود كرد. پس از شروع عمليات زميني اسراييل، محل برگزاري اين مسابقه ديگر تلي از آوار است. يازده ماه پيش باشگاه خادمت رفاه در شهرداري رفح قهرماني ليگ برتر غزه را جشن گرفت و ركورد خود را به هفت قهرماني ليگ رساند. حملات هوايي شديد به محله ورزشگاه، محيط اطراف را ويران كرده است. پنج روز قبل از 7 اكتبر، اتحاد الشجايه هفته ششم را با پيروزي 3-1 مقابل هلال غزه در ورزشگاه اليرموك به پايان رساند. امروز ورزشگاه و هر دو باشگاه با خاك يكسان شده‌اند. فيلم‌هاي تاييد شده نشان مي‌دهد كه نيروهاي اسراييلي در داخل استاديوم در حالي كه پسران، مردان و مردان مسن را در اسارت نگه مي‌دارند، تمام رفتارهاي انساني را زير پا مي‌گذارند. اندكي پس از انتشار اين فيلم، اتحاديه فوتبال فلسطين (PFA) از نهاد حاكم بين‌المللي فوتبال، فيفا، خواست تا تيم‌هاي اسراييلي را به دليل جنگ غزه تحريم كند و در 12 فوريه اتحاديه‌هاي فوتبال در خاورميانه خواستار ممنوعيت اسراييل از حضور در سطح ورزش جهاني شدند. فيفا اين موضوع را ناديده گرفت و توماس باخ، رييس كميته بين‌المللي المپيك گفت: «هيچ سوالي» درباره محروميت اسراييل از حضور در پاريس 2024 وجود ندارد. پنج باشگاه كه در سراسر مناطق جنوبي منطقه حضور داشتند، از بمباران اسراييل در امان مانده‌اند: باشگاه‌هاي فوتبال الصلاح، خادمت ديرالبلاح و اتحاد ديرالبلاح در ديرالبلاح و باشگاه‌هاي فوتبال جوانان رفاه و خادمت رفاه در رفح. آن باشگاه‌ها از هفته‌هاي اول جنگ به پناهگاهي براي هزاران آواره از شمال غزه تبديل شده‌اند. ورزشگاه الدره اكنون بيش از 10000 نفر را در خود جاي داده و تنها استاديوم سالم غزه است. نادر الجايوشي از كميته المپيك فلسطين در رام‌الله به گاردين گفت: «بازيكنان ما كشته مي‌شوند، امكانات ما ويران شده و باشگاه‌هاي ما مورد حمله قرار مي‌گيرند.» ما تلاش كرده‌ايم تا ورزشكاران‌مان را نجات دهيم و آنها بتوانند ورزش كنند، اما متاسفانه احساس درماندگي مي‌كنيم. ما فقط توانستيم چند نفر را از غزه تخليه كنيم. با اين حال، آنها از نظر ذهني خسته هستند. خانواده‌هاي آنها در غزه گرفتار شده و رنج مي‌برند. چگونه مي‌توانند عملكرد خوبي داشته باشند؟ اين يك معضل بزرگ است. ما واقعا براي آنها احساس تاسف مي‌كنيم. جايوشي افزود: با ادامه جنگ غزه، ممكن است تنها اماكن ورزشي سالم هدف قرار گيرد كه به معناي فروپاشي كل ورزش است. با توجه به مقياس فعلي تخريب و كشتار ورزشكاران ما، ممكن است تا يك دهه هيچ ورزشي را در غزه انجام ندهيم. طبق آمار PFA بيش از 243 ورزشكار در نوار غزه و كرانه باختري كشته شده‌اند. از اين تعداد 161 نفر فوتباليست هستند. 43 نفر از آن بچه بودند. PFA همچنين مدعي است كه نيروهاي اسراييلي 11 ورزشكار را در كرانه باختري بازداشت كرده‌اند. صبحي مبروك، مربي الصلاح مي‌گويد: «انتظار نداشتيم اين جنگ اينقدر طول بكشد. اگر جنگ نبود براي صعود به رده اول مي‌جنگيديم. با اين حال، همه‌چيز و همه مورد حمله قرار مي‌گيرند. ما در باشگاه چندين ورزش را اجرا مي‌كرديم و صدها ورزشكار در سنين مختلف را در فوتبال، هندبال، كاراته و غيره آموزش مي‌داديم. ورزشگاه هم داشتيم. اكنون، اين بازيكنان تناسب اندام، خانواده و هر چيزي را كه در طول دوران حرفه‌اي خود براي آن زحمت كشيده‌اند از دست داده‌اند. اين كاملا غير قابل تحمل است.»