شرط لازم محمد مخبر

طرفداران وضع موجود و طرفداران وضع دیگر برای انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری به صف می‌شوند. به نظر می‌رسد فرصت ظهور یک ستاره با شروط محافظه‌کارانه فعلی که قطعا از قانون اساسی نیست و خود شورای نگهبان و مجلس که ذیل قانون اساسی باید آیین‌نامه بنویسند، به شکل کارفرما مطرح کرده‌اند، مثلا (کسی با سابقه اقتصادی موفق که غیردولتی باشد یا سوابق زیر استانداری داشته باشد، رد صلاحیت می‌شود و این محقق در قانون اساسی نیست)، این ستاره برنخواهد دمید، لذا مساله فروکاهش به ادامه میراث رییس‌جمهور فقید یا ریل تازه، خواهد یافت.   
آقای مهندس عبدی در تحلیل روزنامه نوشته‌اند: 
- از میان دولتی‌ها برخی وجاهت سیاسی کافی ندارند و نمی‌توانند عهده‌دار این کار شوند. تنها گزینه احتمالی که بتواند این نقش را به خوبی ایفا کند، آقای مخبر است، هر چند ظاهرا خودش قصدی برای نامزدی ندارد، ولی ممکن است درنهایت مجبور شود یا مجبورش کنند. نامزدی وی بدون رقابت جدی، با مشارکتی در حد انتخابات گذشته مواجه می‌شود، زیرا اینرسی و ظرفیت اندک ایجاد شده پس از درگذشت آقای رییسی را می‌توان تا یک ماه دیگر حفظ کرد. ظرفیتی که در ذیل یک رقابت انتخاباتی جدی به کلی از میان رفته و تخلیه می‌شود و گمان هم نمی‌رود که ساختار سیاسی ایران انتظار مشارکتی بیش از دوره گذشته را داشته باشد.
اما سوال این است که مخبر چگونه می‌تواند اجماع بین دو جناح را پیدا کند.  شرط لازمش بی‌مسامحه، خروج برخی افراد از وزیر تا معاونین و سازمان‌ها از دولت هستند و به جای آنها باید سرپرست کارآمد فراجناحی و متکی به فردیت جایگزین شود.  این حداقل شجاعت و ذکاوت کفیل ریاست‌جمهوری که اختیار تام یک رییس‌جمهور را دارد، برای ادامه ۴ سال شعارها و تحقق وعده‌های رییس‌جمهور فقید است.  

فرصت طلایی مخبر کمتر از یک هفته است چون بعد از آن، صدای تحولاتش به گوش جامعه نخواهد رسید. آیا مخبر می‌تواند مواردی که خود شناخت بهتری از آن دارد را در یک هفته سر و سامان مدیریتی کند. بنده گمان نمی‌کنم، اما هیچ چیزی بعید نیست.