پاسخ به اسراييل جامع، هوشمندانه با كمترين هزينه
ملتي آواره و محاصره شده كه حالا در چنگال گرگ‌هاي خونخوار گرفتار شده‌اند و افزون بر180 هزار كشته مستقيم و غيرمستقيم هر روز بيش از 50 نفر كه بيشترشان زن و كودك هستند را از دست مي‌دهند و همه جهان هم به تماشا نشسته‌اند! قربان صبرخداوند بروم كه اين درياي غم را به قلبهاي ما سرازيركرد! شايد غمگين‌ترين ايراني در اين تراژدي غصه‌ساز آقای دكتر پزشكيان باشد كه مهمان تحليفش در اولين روز رياست‌جمهوري‌اش اين‌گونه در آغوش ما پرپر شد! خداوند به او صبري عظيم و سينه‌اي ستبر و ايماني مستحكم و دلي بزرگ عطا كند تا در اولين آزمون خود سرافراز بيرون بيايد.
اما اكنون سوال بزرگ اين است كه پاسخ اسراييل را چگونه بايد بدهيم و چه كنيم كه جنگي پيش نيايد و بيگناهان ديگري به كام مرگ نروند؟
در اين زمينه مراكز و دستگاه‌هاي حكومتي و دولتي مشغول فكر و بررسي‌اند و اميد مي‌رود كه بدون افتادن در تله نخست‌وزير تشنه خون و جنگ اسراييل، ادبش كنند و امكان عكس‌العمل و آرزوي كشاندن پاي قدرت‌هاي غربي به معركه را از او بگيرند.
به نظر مي‌رسد موضوع بسيار جدي و مهم و راهبردي است و نبايد در گسيل چند موشك و پهپاد خلاصه شود. بايد يك برنامه جامع و همه‌جانبه تنظيم شود و حتي اگر اين پاسخ را به تاخير بيندازد ولي گستاخي يك رژيم نژادپرست نسبت به ايران عزيز را براي هميشه پايان بدهد.
خطر اين رژيم جنگ‌طلب - كه هيچ حد و مرزي براي جنايت نمي‌شناسد و اگر زورش به نظاميان نمي‌رسد سراغ زنان و كودكان مي‌رود و غربيان بدون چون و چرا حمايتش مي‌كنند - آنقدر بزرگ هست كه سياست كردنش نيازمند برنامه‌ريزي دقيق و تغيير در نوع مواجهه با او باید باشد. مهم‌تر از حمله، دفاع است.
ما ابتدا بايد از هر نظر قدرت دفاعي خود در صور مختلف را به شدت افزايش بدهيم و كوچك‌ترین منافذ رخنه اين دشمن غدار را ببنديم. اگر چه دفاع نظامي و سايبري، امنيتي و اطلاعاتي از ضروريات اوليه‌اند ولي دفاع وجوه مختلف سياسي، اجتماعي و اقتصادي هم دارد و خصوصا نيازمند استحكام ملي است. راقم اين سطور پيش از شهادت رهبر سياسي حماس همين جا در تاريخ 9 مرداد عرضه داشت كه هر حركت مثبت، توليد، وحدت، تفاهم، وفاق، همدلي و رفع هر چالشي در اجتماع و اقتصاد و ايجاد هر گشايشي در زندگي مردم استحكام داخلي را به شدت بالا مي‌برد و سپري رخنه‌ناپذير ايجاد مي‌كند. با وجود چالش‌هاي دروني، نفوذ‌ناپذير كردن جبهه ايران در مقابل ايران‌ستيزان سخت است. اگر تحريم‌ها نبودند، اگر انتخابات با حضور بالاتر از 40 ميليون ايراني برگزار مي‌شد ورييس‌جمهورمنتخب با راي 30 ميليوني به پاستور مي‌رفت (كه امكانش با انعطاف و زمان بيشتر در دسترس بود)، مطمئنا احتمال جسارت اسراييل به شدت پايين مي‌آمد. اسراييل و غرب نمي‌توانند با يك دموكراسي حداكثري بجنگند. فيلترينگي كه مردم را آزار مي‌دهد، برخورد خياباني با برخي از خانم‌ها، سطحي و غيرحرفه‌اي بودن روش و منش صدا و سيما و عدم استفاده از سلايق مختلف، شعارهاي بي‌قاعده و هزينه‌سازي كه تريبون‌داران مي‌دهند، تخصيص اعتبار به مراكز متعدد غيرپاسخگو و انواع مشكلاتي كه سبب سرخوردگي بخشي از جامعه مي‌شود همه روزنه‌هايي ايجاد مي‌كند و امكان انواع استفاده‌هاي دشمنان را بالا مي‌برد. با آزادي زندانيان سياسي مي‌توان به وفاق ملي كمك شاياني كرد. همان طور كه با تواضع در مقابل مردم استحكام داخلي به حداكثر خود مي‌رسد.
آقاي رييس‌جمهور محترم مي‌تواند در اين زمينه برنامه‌اي جامع تهيه و راهبرد استحكام داخلي را در عالي‌ترين سطوح تصميم‌گيري به تصويب برساند. پاسخ به اسراييل مي‌تواند از ديپلماسي فعال گرفته تا ارتقا و منزه كردن سيستم‌هاي امنيتي و اطلاعاتي گسترش داشته باشد و در همين حوزه تعريف شود و از جايي كه مشاوران نتانياهو تصورش را نمي‌كنند ضربه متقابل و هم‌سنگ فرود آيد. در حالي كه انتظار براي پاسخ ايران براي رژيم نژادپرست، اشتغال‌ساز و هزينه‌بر است؛ دليل زيادي براي تعجيل در پاسخ نيست. يك پاسخ قاطع و دقيق و موثر بهتر از شتاب در يك پاسخ سطحي است و دليلي هم براي پذيرش مسووليتش وجود ندارد. بگذار تير غيب خداوند اثر كند و اعلام كنيم كه نياز به اقدام ما را فرشتگان خداوند برطرف ساختند. اما تشكيل و استقرار دولت هم خود يك نياز ضروري است كه بايد تحقق پيدا كند تا در صورت بروز بحران امكان مديريت آن بيشتر شود. در شرايط انتقالي كنوني ممكن است آسيب‌پذيري‌هايي وجود داشته باشد كه بايد برطرف شوند و در داخل اطمينان كامل ايجاد شود.