انگار نه انگار قرار است وارد دوره بیست و چهارم لیگ شویم
همدستی فدراسیون و سازمان لیگ ناتوان با مدیران ناکارآمد
گروه ورزش
به گزارش «اعتماد»، بیست و چهارمین دوره بازی‌های لیگ برتر از روز پنجشنبه (امروز) آغاز می‌شود و ۱۶ تیم از نقاط مختلف کشور به مصاف یکدیگر می‌روند. با این حال شرایط اصلا شبیه شرایط شروع یک لیگ جذاب نیست.
فصل قبل که بازی‌ها تمام شد مراسم اختتامیه بازی‌ها را دیدید؟ توزیع مدال و حضور اعضای تیم قهرمان روی سکو و تمام! حالا چه انتظاری برای افتتاحیه لیگ داریم؟ فوتبال ما با این همه هزینه‌ای که در آن می‌شود هنوز از برگزاری یک مراسم که نشاط را به جامعه بیاورد عاجز است، آن‌هم در‌حالی که از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب این مرز و بوم تنوع سنت‌ها و رسوم بسیار زیاد است که می‌شود مردم را با آنها سرگرم و خوشحال کرد، هم اینکه دیگر کشورهای منطقه را هم با آن آشنا کنیم اما با کج‌سلیقگی محض آقایان این فرصت هر سال از بین می‌رود. برگردیم به فوتبال و لیگ برتر. امروز لیگ برتر آغاز می‌شود و ما در داشتن چند تا زمین ساده درمانده‌ایم. پرسپولیس در بازی افتتاحیه، دیداری که روز آشنایی هواداران با تیم جدید و لباس نو و شرایط تازه است باید در شهر دیگری به میدان برود! مثل این است که رئال بازی اولش در لالیگا را در ایالت باسک برگزار کند یا اینتر برای دیدار نخستش در سری آ برود رم! همین قدر مسخره و احمقانه!
در فوتبال روز دنیا بارها و بارها دیده‌ایم تمام اتفاقات قبل از شروع لیگ داخلی‌شان تبدیل می‌شود به یک برنامه مهیج با انبوهی از فرصت‌های درآمدزایی. مراسم رونمایی از لباس، مراسم رونمایی از بازیکن جدید، بازی‌های پیش فصل و... اما در ایران هنوز چند تیم کامل بسته نشده‌اند و دنبال بازیکن می‌گردند. پرسپولیس که امروز به میدان می‌رود دیروز از لباسش رونمایی کرد! معارفه بازیکن جدید طی یک مراسم اینجا شوخی است. بازیکن را می‌برند در باشگاه و بعد از امضا از داخل کیسه پلاستیکی لباسی در می‌آورند و تن طرف می‌کنند و چهار تا عکس می‌گیرند.
همه چیز تقصیر باشگاه‌ها نیست. فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در این زمینه فاجعه بوده‌اند. هیچ ایده‌ای برای شروع لیگ برتر از این پیرمردهای پرحاشیه دیده نشده است. حتی ساده‌ترین مسائل مثل رونمایی از توپ جدید مسابقات هم نداشتیم چون اصلا توپ جدیدی در کار نیست! لیگ امسال با همان توپ‌های سال قبل برگزار می‌شود چون احتمالا می‌شود هنوز از آنها استفاده کرد. مدیران فعلی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ عوض تجاری و صنعتی‌سازی فوتبال آن را تبدیل به یک محفل دورهمی کرده‌اند. حق پخش هم که رسما هیچ! بعد از آن همه ادعای ريیس فدراسیون مبنی بر اینکه با مجلس فلان کردیم و با صداوسیما بهمان، مشخص است امسال هم خبری از حق پخش نیست.
VAR؟ در این شرایط آنها که دنبال تکنولوژی کمک‌داور ویديویی می‌گردند آدم‌های خجسته‌ای هستند. همین یک دستگاهی که آقایان با کلی سروصدا و تبلیغات وارد کردند و مشخص هم نیست امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد یا نه و اگر مورد استفاده قرار بگیرد به خاطر از بین بردن یکپارچگی هزاران داستان پیش می‌آورد هم صدقه سر فشار رسانه‌هاست وگرنه تاج و همکارانش بیشتر این روزها درگیر پاسخگویی به نهادهای قضایی و امنیتی هستند. تازه آقایان قول داده بودند لیگ امسال از ابتدا با VAR برگزار می‌شود اما روز به روز بیشتر از حرف‌شان عقب‌نشینی کردند و حالا رسیدند به اینکه حتما در چند تا از بازی‌های فصل از کمک داور ویديویی بهره خواهیم برد.
مردم می‌پرسند در فوتبالی که فقط درآمد هفتگی کمیته انضباطی آن گاهی سر به فلک می‌کشد برگزاری یک آیین سنتی، دعوت از چند خواننده و هنرمند برای یک فستیوال شادی به راه انداختن تا این حد ناممکن است؟ اینها هیچ! می‌پرسند چطور در فاصله 24 ساعت تا شروع لیگ ريیس فدراسیون تازه از لزوم نصب گیت و شماره‌گذاری صندلی می‌گوید؟ می‌پرسند چطور آشکار و پنهان دم از آمادگی برای برگزاری تورنمت‌های مهم در سطوح مختلف می‌زنید اما این قدرت و ایده را ندارید تا یک لیگ برتر را گرم و هیجانی آغاز کنید؟ از کج‌سلیقگی مدیران فوتبال ما است که حتی نمی‌توانند مثل کشورهای درجه دو اروپایی یا حتی کشورهای حوزه خلیج‌فارس یک مراسم شکیل برگزار کنند یا مقدمات ساده برگزاری یک تورنمنت را.
زبان‌مان مو درآورد و قلم‌مان خشکید از بس نوشتیم که امروزه فوتبال فقط یک ورزش نیست و جهان به آن به چشم صنعت و حتی راهکاری برای قدرتمند شدن در سیاست نگاه می‌کند اما کجاست گوش شنوا و چشم‌خوانا؟
برای آقایان انتقاد یعنی کنار گذاشته شدن از دایره خودی‌ها. عیبی هم ندارد چه بسیار افتخار می‌کنیم که ما را ناخودی بدانند اما فوتبال ارث پدری هیچ کدام از آقایان پشت میزنشین نیست و باید به خواست مردم اهمیت داد. ما در اینجا صدا و خواست مردم را به گوش شما می‌رسانیم، اگر شما نشنوید به طور حتم نهادی وجود دارد که ببیند که ایرانی جماعت عشق فوتبال است و هرقدر که عده‌ای بخواهند آن را به انحصار خود در بیاورند تا تبلیغاتی برای خودشان و اهداف‌شان باشد موفق نخواهند شد. مردم به فوتبال به چشم سرگرمی و بهانه‌ای برای شادی نگاه می‌کنند و شاهد هستند که ابزار دراختیار تصمیم‌گیرندگان آن قرار دارد، بودجه هم هست ولی اعتنایی به خواسته فوتبال‌دوستان نمی‌شود!
در این شرایط و با رویه‌ای که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و برخی مدیران در پیش گرفته‌اند و باتوجه به اینکه فیفا هم از جزيیات و ناتوانی مدیران فوتبال ما در برگزاری مراسم‌های رایج اطلاع دارد هیچ وقت نباید انتظار داشته باشیم که روزی فوتبال ما میزبان یک رویداد مهم باشد، چراکه مشهود است عزمی یا ذوقی برای آن دیده نمی‌شود.