جوابيه معاونت سابق امور زنان و خانواده دولت رييسي به گزارش« اعتماد» با عنوان
تمام مصائب يك تصميم
به فاصله 3 روز پس از صدور حكم معاونت بانوان دولت چهاردهم براي زهرا بهروزآذر، انسيه خزعلي با ارسال جوابيه‌اي براي روزنامه اعتماد با امضاي معاونت امور زنان و خانواده رييس‌جمهور نسبت به يكي از گزارش‌هاي منتشر شده در «اعتماد» واكنش نشان داد. گزارشي كه روزنامه اعتماد در آن نسبت به رفتارهاي دوگانه معاونت امور زنان دولت سيزدهم واكنش نشان داده و در خصوص همراهي اين معاونت با تصميمات وزارت كشور دولت وقت اسناد روشني را منتشر كرده بود. انسيه خزعلي و تيم رسانه‌اي او اما هر چند جوابيه‌اي به دفتر روزنامه اعتماد ارسال كرده‌اند اما هرگز توضيح و يا پاسخي براي همه ابهاماتي كه در دوره مديريتي او در خصوص رويكردهاي سلبي و تند با زنان طرح نشد . «اعتماد» مطابق قانون اين جوابيه را منتشر مي‌كند اما پرسش‌هاي بدون جواب عملكرد اين معاونت همچنان پيش روي افكار عمومي و كارشناسان گشوده است. در جوابيه معاونت امور زنان و خانواده دولت سيزدهم آمده است: نظر به انتشار مطلبي با عنوان «تمام مصائب يك تصميم» كه در تاريخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ در روزنامه اعتماد منتشر شده جوابيه روابط عمومي معاونت رياست‌جمهوري در امور زنان و خانواده به مطلب ذكر شده به حضورتان ارسال مي‌شود. مقتضي است وفق صريح قانون مطبوعات و شرايط مندرج در اين قانون جوابيه در اولين مطلب آن رسانه منتشر شود. آنچه به عنوان مصائب مطرح شده، در واقع با غرض جلب بازديد بيشتر و بدون لحاظ حقيقت صورت گرفته كه بدون ترديد اين رويكرد، شايسته يك رسانه معتبر نيست. تصريح خانم دكتر خزعلي مبني بر اجرايي‌سازي مساله حجاب توسط وزارت كشور، مطلب جديدي نيست. چرا كه ايشان در طول چند سال گذشته مكرر در پاسخ به خبرنگاران تأكيد كرد كه ورود به مباحث اجرايي حجاب، مربوط به وزارت كشور است و معاونت امور زنان و خانواده در آن دخالتي ندارد. از سويي قرارگاه هماهنگ‌كننده بين دستگاه‌هاي اجرايي نيز در وزارت تعريف شده است. همچنين وي مكررا بر عدم ورود معاونت به مسائل اجرايي به دليل ماهيت ستادي تصريح كرده و متذكر اين نكته شده است كه معاونت تنها مي‌تواند در مباحث سياستگذاري يا مشاركت در قوانين و وضع مقررات از طريق ستاد انقلاب فرهنگي دخالت داشته باشد.
از سويي برخي از نقدهاي خانم خزعلي نسبت به مشاركت زنان در حيطه‌هاي مختلف، نبايد موجب چشم‌پوشي از مشاركت وسيع زنان در دولت سيزدهم خصوصا در شوراهاي تصميم‌گيري شود. چرا كه بنا بر مصوبه ستاد ملي زن و خانواده و ابلاغ آن توسط دولت، همه دستگاه‌هاي اجرايي موظفند مشاوران بانوان يا مديران كل بانوان را در شوراهاي اصلي دستگاه اجرايي مداخله بدهند. با ياري خدا در همه دستگاه‌ها اين مطلب اجرايي شده است و نقد به كارگروه حجاب و عفاف موجب اين نمي‌شود كه تقدير از عملكرد دستگاه‌هاي اجرايي و وزارت كشور در حيطه‌هاي مختلف ناديده گرفته شود. لذا توجه به مكتوب ايشان حايز اهميت است:
يكي از مسائلي كه متاسفانه رسانه‌ها در آن دميدند، بزرگ كردن نقد اينجانب از يك كارگروه و ناديده گرفتن سخن اينجانب در مورد بسياري از مشاركت‌هاي زنان در شوراهاي اصلي تصميم‌گيري با مصوبه و ابلاغ دولت شهيد رييسي در همه دستگاه‌ها از جمله وزارت كشور مي‌باشد. اين سبك رسانه‌اي، راه گفتمان، نقد و ارزيابي صحيح را مسدود مي‌سازد و مسوول هر دستگاه اگر يك نقطه ضعف را هم براي اصلاح متذكر شود، آن نقطه ضعف خبر اصلي مي‌شود و 95 درصد نقاط قوت نه تنها به حاشيه مي‌رود بلكه در سايه آن نقطه ضعف محو مي‌شود و اين شيوه‌هاي تحريفگر به صورت نانوشته به مسوول القا مي‌كند كه تنها به نقاط قوت بپردازد همچنين بي‌اخلاقي ديگري از نوع تحريف و تقطيع صورت گرفته است كه خانم خزعلي به آن پاسخ داده است:
«در برخي از خبرها ذكر شده بود كه فلاني گفته من با قانون حجاب مخالف بودم و بعد هم با تيترهاي پرطمطراق مانند افشاگري خزعلي و... تلاش براي پربازديد كردن خبر خود داشتند؛ در حالي كه همه مي‌دانند براي هر عملي ما نياز به قانون داريم. سخن اينجانب همان طور كه در كليپ مستند آمده، اين است كه با قانوني با اين طول و تفصيل كه قابليت اجرا ندارد، مخالف بودم و معتقد بودم قانون به اندازه كافي داريم و با يك تك‌ماده مي‌توانستيم خلأ قوانين فعلي را مرتفع نماييم. طبيعي است كه وقتي قسمت دوم حذف مي‌شود، معناي كاملا متفاوت مي‌شود. توجه كنيد كه حتي اگر آيه قرآن را كه كلام خداوند است، اين‌گونه بخوانيد، ممكن است معناي عكس برداشت شود؛ چه برسد به سخن قاصر بشر. اگر «لا تقربوا الصلاه» را در قرآن كريم مي‌خوانيد، بايد «و انتم سكاري» را هم بلافاصله بياوريد تا معناي مخالف مقصود گوينده به ذهن متبادر نگردد. قطعا اين شيوه‌ها با اخلاق خبرنگاري، رفتار حرفه‌اي و امانتداري در انتقال پيام سازگار نيست.»
نكته ديگر اينكه انتظار مخالفت علني و خبري با لايحه در هنگام تصويب يا با برخي تصميمات و روش‌ها از كسي كه عضو هيات دولت است، مغاير با اخلاق كار جمعي و تيمي است. عضو يك مجموعه بايد نظر خود را با استدلال در مجموعه بگويد و اگر جمع، نظري مخالف او داشت، بپذيرد و با پرهيز از تكروي، تبعيت از نظر جمع داشته باشد. تفاوت آرا در برخي از رويكردها در بين اعضاي دولت، طبيعي و قابل درك است اما اينكه انتظار باشد در يك كار جمعي و تيمي در تصميم‌گيري‌هاي كلي، هر يك از اعضاي كابينه، نظر يا شيوه خاص خود را علني و خبري كند و در مقابل تصميم جمع و يك كار تيمي، موضع‌گيري كند، قطعا هم خلاف رويه صحيح كار اداري است و هم خلاف اخلاق و وفاداري سازماني. معمولا چنين حركتي به تكروي و خروج از تعهد سازماني تعبير مي‌شود.
در مورد نقل قول از آقاي ياسر عرب نيز لازم است اين توضيحات آورده شود:
در برخي آيات قرآن از لفظ ويل استفاده مي‌شود كه شدت عذاب و كبيره بودن آن گناه را مي‌رساند. از جمله آن گناهان، طعنه و عيب‌جويي است. ويل لكل همزه لمزه! اين امر وقتي با اتهام و دروغ همراه شود شدت رسوايي و عذاب و شرمندگي آن در قيامت ديدني است. آنچه به عنوان افشاگري از جانب شما مطرح شده از اساس دروغ است و مطلب جديدي از سوي خانم خزعلي مطرح نشده بلكه اين يك غوغاسالاري و تحريف و تقطيع رسانه‌اي است كه فردي مدعي مانند آقاي ياسر عرب را نيز تحت تاثير قرار داده است.
چقدر خوب است مدعيان خبر و رسانه به اصل خبر مراجعه كنند؛ نه موارد تقطيع و تحريف شده هرگز خانم خزعلي سخني از (راه ندادن) به ميان نياورده است. صد البته كه ايشان عضو كارگروه اجرايي نبوده‌اند تا (راه ندادن) صدق كند.
همچنين وي در برابر سوال خبرنگار مبني بر مجوز حضور حجاب‌بانان، بر وجود احتمال اين امر تصريح كرده و به هيچ عنوان از قطعيت سخني نگفته است. شايسته اين است كه با مراجعه به اصل مصاحبه تمام محتوا مدنظر قرار بگيرد تا متوجه شويد كه ايشان در مورد جريانات ۱۴۰۱ سكوت نكرده است. كما آنكه الان هم سكوت را جايز نمي‌داند. ايشان موضع خود را چنين بيان كرده كه نيروي انتظامي در جريان اغتشاشات، مورد ستم واقع شد و از زنان استفاده ابزاري شد. مستند آن را نيز دستگيري ۱۰ درصدي زنان در برابر 90 درصـدي مردان و كشته‌سازي ۹۰ درصدي زنان معرفي كرده كه بيانگر شدت دروغ و غوغاي رسانه‌اي در اين امر بود.
چگونه است كسي كه از قيامت حرف مي زند، به خودش زحمت نمي‌دهد قبل از قضاوت كردن بر اساس بريده‌هاي خبر، يك دور متن كامل مصاحبه را ببيند و به جاي آنكه ديگران را به كيش خود پندارد، در جاي ديگران بنشيند و قضاوت كند؟! اين صندلي‌ها براي حضرتعالي مهم است نه براي همكاران شهيد جمهور كه آن را امانت مي‌دانستند و از آن جز تلاش و كوشش بي وقفه والبته دريافت انواع تهمت و افترا بهره‌اي نداشتند. تحويل دادن اين امانت، چيزي جز راحت روح و جسم براي‌شان ندارد. البته شايد بي‌اخلاقي سايت ديده‌بان كه به‌رغم آنكه قرار بود مصاحبه را بعد از تحويل مسووليت منتشر كند، متاسفانه به خاطر منافع چنين نكرد شما را به اين سبك‌هاي «همزه لمزه»اي كشانده باشد.
خانم خزعلي مكرر و در همين مصاحبه در مورد ارتقای جايگاه زنان و به حساب آمدن آنها در دولت سيزدهم چه در شوراهاي عالي و چه در شوراهاي تصميم‌گيري دستگاه‌هاي اجرايي و استانداري‌ها و چه در اختيارات يك درصد بودجه‌اي براي آنان سخن گفته‌اند. عجيب اينجاست كه شما اين همه تاكيد را در راستاي تكريم و بها دادن به زن، ناديده گرفته و انتقاد از يك كارگروه را بزرگ مي‌كنيد و با اين شيوه‌هاي گزينشي و غير‌اخلاقي اجازه نمي‌دهيد كه نقد منصفانه در جامعه جريان يابد.
خانم خزعلي هرگز سكوت نكرده و چه آن زمان و چه اكنون تاكيد مي‌كند كه در جريان اغتشاشات ظلم بزرگي به كشور و مسير پيشرفت آن شد و متاسفانه زنان را ابزار اهداف شومي قرار دادند كه دشمن براي آن دندان تيز كرده بود و برخي رسانه‌ها در آن دميدند و قطعا آنها كه اين مسير اشتباه را رفتند هم به زن و هم به مرد اين كشور ظلم كردند و بايد پاسخگو باشند؛ چه در اين دنيا و چه در قيامت كبراي آن جهان.»