آيا رفتن به دانشگاه مي‌تواند به ديانت افراد لطمه بزند؟

فضاي فعلي دانشگاه‌ها به‌ هيچ ‌وجه محل مناسبي براي مومنان و متدينان نيست. دانشجويان به دور از چشم نگرانِ والدين متدين و در كنار هم‌اتاقي‌ها و هم‌كلاسي‌هايي كه پيرو اديان مختلفند، يا اصلا دين و ايماني ندارند، تا حد زيادي مستعد پيوستن به زمره كساني هستند كه در دانشگاه كليسا را رها كرده‌اند. اما قرار نيست لزوما اين‌گونه باشد. آرورا گريفين (Aurora Griffin)، مولف و پژوهشگر، در كتاب خود «چگونه در هاروارد كاتوليك ماندم» (How I Stayed Catholic at Harvard) چهل نكته كاربردي را مطرح مي‌كند كه دانشجويان مي‌توانند به كمك آنها اعتقادات خود را حفظ كنند. گريفين توصيه‌هايي در رابطه با دانشگاهيان، نيايش و مراسم مذهبي‌اي كه به او كمك كردند تا در هاروارد كاتوليك بماند و حتي پيشرفت كند، مطرح مي‌كند. او مي‌گويد ارزشمندترين بخش زندگي دانشجويي (يعني دوستي‌ها، رشد علمي و عقلاني و خاطرات شيرين) زماني معنادارتر مي‌شود كه انسان اعتقادات ديني مستحكم‌تري داشته باشد. نگرش غالب در اكثر دانشگاه‌هاي سكولار آن است كه دانشگاه محل تفريح و رهايي از قيد و بندِ دين و ارزش‌ها و تفكرات قديمي است، درحالي كه زندگي مادي‌گرايانه صرفا نويد فريبندگي و هيجانات و ارضاي نيازها را مي‌دهد، وليكن در آخر پوچ و توخالي است. ما تنها در صورتي مي‌توانيم خود واقعي‌مان باشيم و بيشتر احساس آزادي، شادي و خوشبختي كنيم كه آن‌گونه كه خدا خواسته، شويم. گريفين يادآوري مي‌كند كه حفظ ايمان يك تصميم آگاهانه است و مداومت در انجام اعمال روزانه مذهبي آن را تقويت مي‌كند. وقتي انسان مستقلانه درباره مسائل مذهبي خود تصميم‌گيري مي‌كند و اجازه نمي‌دهد تحت‌تاثير ديگران واقع شود، حتي در سكولارترين محيط‌ها و تحت شديدترين فشارها نيز هيچ‌كس نخواهد توانست به ايمان او خدشه‌اي وارد كند. (دين آنلاين)