يارگيري بيفايده امارات
از آن زمان موضوع ادعاي امارات، هرساله در بيانيههاي پاياني اتحاديه عرب، شوراي همكاري خليجفارس و بيانيههاي دوجانبه اين كشور با همپيمانانش وارد شد. البته سوريه تلاش كرد دو طرف را پاي ميز مذاكره بكشاند و فاروقالشرع، وزير خارجه اين كشور در سپتامبر ۱۹۹۲ با پيام حافظ اسد به تهران آمد و مجددا در اوايل ژانويه ۱۹۹۳ نيز، عبدالحليم خدام، معاون رييسجمهور سوريه براي تلطيف روابط ايران و جهان عرب به ايران سفر كرد. اما نه اين دو سفر و نه سفر مجدد وزير خارجه سوريه در ژویيه ۱۹۹۳ به تهران و ابوظبي منجر به هيچ نتيجهاي نشد و نهايتا سوريه در اواخر اكتبر ۱۹۹۳ اعلام كرد، در چهارچوب اتحاديه عرب، از ادعاهاي امارات متحده عربي حمايت ميكند!
روش و زيادهخواهي امارات به گونهاي است كه حتي يادداشت تفاهم ۱۹۷۱ را هم تحميلي ميداند! و به سفر آقاي احمدينژاد رييسجمهور ايران در فروردينماه ۱۳۹۱ به جزيره ابوموسي واكنش نشان داد و آن را «نقض آشكار حاكميت» خود دانست! البته بين وزارت خارجههاي دو كشور در اين زمان مذاكراتي در جريان بود كه مشكل جزاير بين دو كشور را طبق پيشنهاد ايران و آمادگي دو طرف براي مذاكرات دوجانبه و براساس تفاهم دبير شوراي عالي امنيت ملي وقت آقاي لاريجاني و وليعهد امارات به صورت مذاكره دو جانبه جلو رود و در يك مقطعي هم اماراتيها براي بيش از يك سال سكوت كردند و برخلاف رويه معمول موضوع جزاير را در نشستهاي شوراي همكاري خليجفارس مطرح نميكردند. با ناتمام ماندن اين روند ديپلماتيك اينكه شكل و شمايل مذاكره چگونه باشد و بر چه چيزي مذاكره صورت گيرد ابهامات فراواني وجود دارد! مخصوصا الان با مشكلات منطقهاي و بينالمللي ايران و اينكه موضوع سه جزيره فقط اماراتي- ايراني نيست و تابعي از متغيرهاي متعدد از جمله عوامل سياسي، جغرافيايي، ژئوپليتيكي است طبعا به اين ابهامات و دور شدن دو طرف از يكديگر افزوده شده است كه در شماره بعد به آن ميپردازم. انشاءالله!
ديپلمات بازنشسته و استاندار پيشين هرمزگان