دغدغه‌هاي دهه پنجم
علي شكوهي
در چند هفته اخير در دو، سه جلسه شركت كردم كه موضوع جلسه به آينده انقلاب اسلامي مربوط بود و گفتماني كه بايد در دهه پنجم عمر جمهوري اسلامي مورد توجه قرار بگيرد. شايد برخي از ميزبانان اينگونه جلسات را نهادهاي حاكميتي تشكيل داده باشند اما در برخي از اين جلسات، كساني ميزبان بودند كه به جايي وابستگي نداشته و محرك اصلي كارشان را بايد عشق و علاقه به انقلاب اسلامي و آينده نظام و سرنوشت كشور دانست. به سهم خودم از اينكه كساني به آينده‌پژوهي انقلاب اسلامي توجه نشان مي‌دهند خوشحالم و اميدوارم دستاوردهايي براي ترسيم خطوط تازه حركتي براي كليت نظام دربر داشته باشد و نتيجه آن دست‌كم اين باشد كه خطاهاي بزرگ گذشته را تكرار نكنيم.
براي رسيدن به راهكارهاي درست در آينده نظام جمهوري اسلامي، بايد به نكاتي توجه كرد:
1- در گام اول بايد بپذيريم كه گذشته چراغ راه آينده است و بدون شناخت درست و عميق گذشته و عملكرد 4دهه جمهوري اسلامي نمي‌توان براي آينده راهكاري را ارايه داد. شناخت آسيب‌شناسانه عملكرد جمهوري اسلامي يك ضرورت جدي است و بدون تعارف و مجامله بايد به اين آسيب‌ها توجه نشان داد.
2- خودمان به دليل تعلق خاطر زيادي كه به نظام و بقاي آن داريم شايد نتوانيم وضع موجود و گذشته عملكرد خودمان را به‌درستي تبيين و تحليل كنيم. در اين زمينه بايد به سراغ افراد كارشناس مستقل و حتي منتقدان نظام رفت و از آنان خواست كه نظام را نقد كنند و اشكالات كار را بگويند.
3- ده‌ها موضوع ممكن است به عنوان شاخص مثبت يا منفي عملكرد نظام مورد توجه باشد اما بايد اولويت قائل شد و مهم‌ترين مسائل كشور را شناخت و براي آنها به فكر چاره بود. اشتباه در شناخت مساله يا مسائل اصلي و سهم نابجا قائل شدن براي مساله‌هاي فرعي، مسير حركت را منحرف خواهد كرد.
4- اذعان كنيم كه فرصت زيادي نداريم و بايد براي حل مسائل اصلي با فوريت اقدام كرد. موضع‌گيري بهنگام بايد اصل باشد و الا از هر تصميمي در شرايط نابهنگام نمي‌توان انتظار نتيجه داشت.