منير، سايه، محقق
غلامرضا طريقي
«منير دركيچ» از دوستان بوسنيايي من است. او دكتراي زبان و ادبيات فارسي دارد و در دانشگاه سارايوو ادبيات فارسي درس ميدهد. اينكه حس و حال دانشجويانش چقدر بيشتر از ماست و من آن را با حضور در دانشگاه سارايوو لمس كردهام، فعلا بماند. منير آمده بود تهران و آمده بود به دفتر «مهدي قزلي» كه ديداري تازه كنيم. از او كه يكي از برگزيدگان نهمين دوره جشنواره فارابي شده بود درباره كتابش پرسيدم كه «چندصدايي در شعر مولانا» نام دارد و در بوسني منتشر شده است. بعد از كلي صحبت درباره كتابش حرف كشيده شد به اختتاميه جشنواره فارابي. گفت: «همهچيز خوب بود». منير ايران را دوست دارد و فارسي را بهتر از خود ما صحبت ميكند. به طور كلي هر اتفاقي در ايران بيفتد از نظر او عالي است. بعد از اينكه در ستايش جشنواره فارابي صحبت كرد گفت: «تنها مساله اختتاميه اين بود كه خيلي سياسي شده بود. رييسجمهورتان هم انگار عصباني بود و اين در صحبتهايش پيدا بود.» بعد از رفتن منير، خبرها را كه خواندم ديدم پربيراه هم نگفته. آقاي روحاني پس از چند روز درگيريهاي مختلف يكي از همان سخنرانيهاي جذابش را كرده بود و حالا تكههاي سخنرانياش داشت دست به دست ميشد. همان موقع كه خبرها را ميخواندم فكر كردم كه چرا همهچيز در مملكت ما دارد سياسي ميشود؟ فرهنگ براي اينكه ببالد بايد تا ميتواند از سياست دور شود و البته سياست براي اينكه ببالد بايد تا حد ممكن خودش را به فرهنگ نزديك كند. غمگين شده بودم. خبرهاي مربوط به اختتاميه را كه خواندم با اسمها و تقديرهايي روبهرو شدم كه حالم را خوب كرد. مثلا اينكه «جايزه شخصيتهاي پيشرو» به «دكتر عباس زريابخويي» تعلق گرفت، حال آدم را خوب ميكند هرچند اين سوال را بلافاصله به ذهن ميآورد كه چرا الان؟ كاش تا زنده بود.... آنچه بيشتر از همهچيز حال مرا خوب كرد اين بود كه ديدم آقاي روحاني جايزه بخش ويژه علوم انساني را به «هوشنگ ابتهاج» شاعر بزرگ معاصر داده است. اينكه از شاعران بزرگ در زمان حياتشان قدرداني شود بسيار ارزشمند است. هرچند اگر خود «سايه» در ايران بود و جايزهاش را ميگرفت ماجرا دلنشينتر ميشد. اما در همين حالت هم يكي از بهترين اتفاقهاي اين برنامه را جايزه ابتهاج رقم زده است. به دليل اينكه شاعر بزرگ ما در ايران نيست به نمايندگي او مصطفي محقق داماد جايزهاش را گرفته است. اينكه «فقيه» به نمايندگي از «اديب» جايزه را گرفته از اتفاقهاي جالب و خوبي است كه هنوز عطر فضاي سياست زده اين روزگار را دلنشين ميكند.
باور كنيد اگر سياستزدگي پايش را از دامان فرهنگ عقب بكشد از اين اتفاقهاي خوب بارها و بارها ميافتد.